Μα συναισθηματικα ταλαιπωρουμαι. Προτιμηθηκε. Εχασα. Αν σε καποιον εχει συμβει αναλογη κατασταση, το εχετε μαθηματικοποιησει και προχωρησει παρακατω με μια απλη αποδοχη; δεν μπορω διαολε.

Ή είναι απλά μια εμπειρία ζωής/περιπέτεια για τους λευκούς δυτικούς;

Από την άλλη νιώθω ένα τέρας που θα αφήσω αυτό το μωρό χωρίς οικογένεια, δεν έχω ψάξει τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, αν θα πάει πρώτα σε ίδρυμα;

Αποφάσισα όμως ότι έπρεπε να του μιλήσω,οπότε την επόμενη Δευτέρα από τότε,κράτησα μια θέση δίπλα μου στο αμφιθεατρο(ευρισκομενη μακριά από την υπόλοιπη παρεα) και μόλις μπήκε στο αμφιθέατρο,του έκανα σήμα να κάτσει δίπλα μου.

Ένιωσα λίγο σαν να διαβάζω σχόλια για τον Ομπάμα 'τι να μας πει μωρέ και το αμερικανάκι, και αυτός βομβάρδισε'.

Να φανταστειτε ακομη κραταω το τετραδιο της εκθεσης μου του δημοτικου και παντα συγκινουμαι διαβαζοντας το

Δηλαδη για το οτι εισαι κακοποιητικος μπορει να φταιει οτι μπλεκεις με κακοποιητικους;