Αγαπητή μου Λένα γειά σου! Θέλω να σου κάνω μια ερώτηση. Μέσα μου δεν αισθάνομαι μπερδεμένη αλλά πολλές φορές μπορεί να κάνουμε λάθη για αυτό θέλω και την άποψη σου. Ανέβασε ένας λογαριασμός στο τουιτερ που ακολουθώ, με αφορμή τον θάνατο της Μαντλίν Ολμπράιτ, ότι βοήθησε να εξελιχθούν πολιτικά και άλλες γυναίκες όπως η Κοντολίζα Ράις και η Χίλαρι Κλίντον. Το έκανα RT γιατί και εγώ συμφώνησα μαζί της. Άσχετα με την απάνθρωπη ιμπεριαλιστική πολιτική που εφάρμοσε ψάχνουμε με το κυαλι μέχρι και σήμερα γυναίκες πολιτικούς που να παίρνουν αποφάσεις για παγκόσμια θέματα. Πολλοί ήταν αυτοί που τις επιτέθηκαν, ότι υπερασπίζεται μια φόνισσα λαών, ενώ πουθενά δεν υπονοούσε κάτι τέτοιο και το σχόλιο ήταν καθαρά για τη γυναικεία παρουσία στην πολιτικό χώρο της Αμερικής. Ένιωσα λίγο σαν να διαβάζω σχόλια για τον Ομπάμα ‘τι να μας πει μωρέ και το αμερικανάκι, και αυτός βομβάρδισε’. Ναι, βρε χρυσό μου, αλλά δεν γίνεται να προσπεράσεις όλη τη σημειολογία το ότι βγήκε πρόεδρος Αμερικής ένας άνθρωπος που δεν ήταν λευκός, όχι μόνο για τους μαύρους των ΗΠΑ αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Ενώ ξέρουμε πολύ καλά ποια είναι η Χίλαρι και ποιες οι θέσεις προσπερναμε τι θα σήμαινε η εκλογή της ως η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της αμερικής, άσχετα με τον Τραμπ. Έχω την αίσθηση πως ο κόσμος δεν κατανοεί ότι η πολιτική είναι ρεαλισμός και διαβάζω για κάτι μεταφορικά πάντα λάβαρα επαναστάσεως που μου φαίνονται εκτος τόπου και χρόνου, ξεπερασμένα άρα και γελοία. Και ξαναγυρνάω στο αρχικό μου ερώτημα: είχε δίκιο ο εν λόγω λογαριασμός για το συγκεκριμένο σχόλιο για την Ολμπράιτ ή δεν γινόμαστε φεμινίστριες για να ασκούμε στυγνή πολιτική όπως οι άντρες;
Μιας και αναφέρεις τον Ομπάμα (μμμμ καλός και ο Ομπάμα που σου αρέσει, μας το έπαιζε διαφορετικός και έχει βομβαρδίσει ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ) θυμήθηκα τι έχει πει σχετικά, που συνοψίζει το θέμα μέσες άκρες.
«Αυτή την ιδέα της αγνότητας και ότι δεν συμβιβάζεσαι ποτέ και είσαι πάντα πολιτικά woke και όλα αυτά, θα πρέπει να την ξεπεράσεις γρήγορα. Ο κόσμος είναι ακατάστατος. Υπάρχουν ασάφειες. Οι άνθρωποι που κάνουν καλά πράγματα έχουν ελαττώματα. Υπάρχει αυτή η αίσθηση μερικές φορές ότι ο τρόπος με τον οποίο φέρνω την αλλαγή είναι να είμαι επικριτικός με άλλους ανθρώπους, και ότι αυτό είναι αρκετό.»
Ο λόγος που ιστορίες όπως το Game of Thrones κάνουν ακόμα τόσο πάταγο είναι ότι ο κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει ότι κάπου υπάρχει το απόλυτο Κακό και κάπου υπάρχει το απόλυτο Καλό κι αυτά είναι σε μόνιμο πόλεμο μεταξύ τους, άρα είναι πολύ εύκολο να διαλέξεις θέση. Ο κόσμος θέλει να πιστεύει στο απόλυτο Καλό για να ταυτίζεται μαζί Του ώστε να νιώθει καλά με τον εαυτό του, ίσως. Για να νιώσει ηθική ανωτερότητα. Ίσως να ελπίζει ότι η λύση είναι κάπου, και είναι εύκολη, απλώς υπάρχουν κακοί που μας εμποδίζουν να την εφαρμόσουμε. Ο κόσμος, όμως, όπως λέει και ο Μπάρακ, «είναι ακατάστατος». Τα καλά μπλέκονται με τα κακά και αντίστροφα, σε ένα κουβάρι που θέλει γνώση και σοφία για να ξεμπερδευτεί ως ένα σημείο, γιατί απόλυτα δεν ξεμπερδεύεται ποτέ. Ακόμα και στα πιο «αθώα» περιβάλλοντα, ακόμα και σε ακτιβιστικές οργανώσεις ας πούμε, υπάρχουν σχέσεις εξουσιαστικές, υπάρχει καταπίεση, υπάρχει σεξισμός, δεν χρειάζεται να σας τα πω, φαντάζομαι τα ξέρετε. Αντίστοιχα όμως, και σε ακραία περιβάλλοντα, όπως είναι της πολιτικής, υπάρχουν ψήγματα ιδεολογίας. Υπάρχουν στιγμές ανάτασης, υπάρχουν ενδείξεις εξέλιξης, όπως αυτή που λες: μια αντιπαθής πολιτικός στην Ελλάδα όπως είναι η Μαντλίν Ολμπράιτ, είναι η γυναίκα που είπε ότι «υπάρχει ένα ειδικό μέρος στην Κόλαση για τις γυναίκες που δεν υποστηρίζουν γυναίκες». Φαντάζομαι ότι πολλές ξέρουν τη φράση και την επαναλαμβάνουν, χωρίς να ξέρουν ποια την είπε (παρεμπιπτόντως μια σχετικά αντικειμενική περιγραφή της καριέρας της από αμερικάνικη σκοπιά -μην ξεχνάμε ότι ήταν στη θέση της με εντολή να εξυπηρετεί αμερικάνικα συμφέροντα- είναι εδώ ). Είναι επίσης ο άνθρωπος που είπε ότι «άξιζαν» οι θυσίες των παιδιών στις ποινές κατά του Ιράκ.
Ποιος βγάζει τη σούμα; Η ιστορία. Με μεγάλη δυσκολία, και τεράστιους καβγάδες, και όπως ξέρουμε «από τη μεριά του νικητή».
Έτσι λοιπόν, θα συμφωνήσω με το τουίτ ότι αυτή άνοιξε τον δρόμο για επόμενες γυναίκες πολιτικούς σε πολύ ψηλές θέσεις και ο Κλίντον, που της ανέθεσε το ρόλο, έκανε κάτι πρωτοποριακό και καθόλου αυτονόητο. Αυτό που δεν θα έκανα με τίποτα είναι να το κάνω ριτουίτ στο τουίτερ, γιατί ξέρω ακριβώς τι θα διάβαζα, αυτά που διαβάζω τόσα χρόνια.
Γι’αυτό έχουμε τη Womanlandia. Για να διαβάσουμε και κάτι διαφορετικό.
17
6Tα σχόλια είναι προσβάσιμα μόνο στα μέλη της Womanlandia. Για να γίνετε μέλος, πατήστε εδώ.
