“Ας αντιμετωπίσουμε τον ‘ελέφαντα στο δωμάτιο’”

Διαβάζουμε κάτω από την εμβόλιμη ερώτηση του site μιας εταιρείας που φτιάχνει κοσμήματα, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια, βραχιόλια και κολιέ από μητρικό γάλα. 

Ναι. Από μητρικό γάλα. 

“Ας αντιμετωπίσουμε τον ‘ελέφαντα στο δωμάτιο’. Είναι τα κοσμήματα από το μητρικό γάλα περίεργα; Λοιπόν, η απάντηση εξαρτάται από εσάς. Πολλές μητέρες με τις οποίες έχουμε μιλήσει για τα κοσμήματα με μητρικό γάλα ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ την ιδέα γιατί ας το παραδεχτούμε, ο θηλασμός είναι σκληρή δουλειά. Τα κοσμήματα από μητρικό γάλα είναι ένας υπέροχος τρόπος για τις μητέρες να επιδεικνύουν τα επιτεύγματά τους, ενώ παράλληλα τους δίνουν κάτι όμορφο που μπορούν να αγαπούν για πάντα. Ο θηλασμός μπορεί να φαίνεται εύκολη υπόθεση, αλλά απαιτεί προσπάθεια και δέσμευση. Τα κοσμήματά μας γιορτάζουν τόσο τα ικανοποιητικά όσο και τα απαιτητικά μέρη του θηλασμού, επιτρέποντας στις μητέρες να επιδείξουν το ταξίδι τους με υπερηφάνεια”

Και συνεχίζει

“Τα κοσμήματα από μητρικό γάλα είναι ένας δημιουργικός τρόπος για να γιορτάσετε αυτά τα πρώτα βήματα στη μητρότητα και έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να αποτελέσουν ένα όμορφο ενθύμιο για όλες τις μαμάδες, θυμίζοντας τους τις πολυτιμότερες στιγμές που βιώνουν ενώ θηλάζουν τα μωρά τους. Ο θηλασμός μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά και ανταποδοτικός και όταν τελειώσει αυτό το ταξίδι μπορεί να είναι και μια συναισθηματική στιγμή για τις μητέρες που θέλουν να κρατήσουν αυτές τις πολύτιμες στιγμές δεσμού για πάντα πάνω τους. Γι’ αυτό τολμήσαμε να διατηρήσουμε αυτή τη μνήμη κατασκευάζοντας κοσμήματα από το μητρικό σας γάλα, δίνοντάς σας την ευκαιρία να κρατήσετε αυτές τις αναμνήσεις κοντά για πάντα!”

ΤΟ ΚΡΙΝΤΖ. 

Η εταιρεία φτιάχνει κι άλλα πράγματα τα οποία δε φαίνονται τόσο κριντζ, όπως ας πούμε κοσμήματα ή μπιμπελό, ενθύμια με τα λουλούδια μιας σημαντικής τελετής της ζωής σας, αλλά εκτός του όλο το μάρκετινγκ της εταιρείας έχει χτιστεί πάνω στην ιδέα του cherishing τις καλύτερες και σημαντικότερες στιγμές της ζωής σας για πάντα, νομιζω είναι η πρώτη φορά που βλέπω κόσμημα αποτελούμενο από ανθρώπινες εκκρίσεις (με επιφύλαξη). 

Για να δημιουργηθεί αυτή η γαλακτοφόρα πέτρα, το κοσμηματοπωλείο αφυδατώνει το πραγματικό γάλα σε μορφή σκόνης, το αναμιγνύει με συντηρητικά, προσθέτει μια ειδική ρητίνη και το διαμορφώνει σε «πολύτιμο λίθο» για να το τοποθετήσει σε δαχτυλίδι, κολιέ, βραχιόλι ή άλλο κόσμημα. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, η προκύπτουσα “πέτρα” έχει μια λευκωπή οπάλ απόχρωση. 

Διαβάζω ότι η τάση υπάρχει από το 2013 και μάλιστα με κάποια επιτυχία, αφού δεν είναι ιδιαίτερα ακριβή και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το να φτιάχνουμε κοσμήματα από ιμιτασιόν πετρών είναι πολύ πιο επωφελές από το να χρησιμοποιούμε ορισμένους πολύτιμους λίθους, όπως είναι το οπάλιο εν προκειμένω, του οποίου η εξαγωγή λέγεται πως είναι μια εξαιρετικά ζημιογόνα επιχείρηση για το περιβάλλον και τους ίδιους τους ανθρώπους. 

Θα ήμασταν, νομίζω, οκ με οποιαδήποτε μορφή εναλλακτικής προς ό,τι ονομάζουμε πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους αλλά αλήθεια;

Μητρικό γάλα σε κολιέ; 

Και μετά εμείς προσπαθούμε να υποστηρίξουμε το δικαίωμα κάθε γυναίκας να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα της και να έχει όντως την επιλογή να θηλάσει ή να μη θηλάσει όταν, ξεπερνώντας πλέον τη μορφή της άμεσης αρνητικής κριτικής τύπου “τα παιδιά που δεν θηλάζουν ως μωρά αντιμετωπίζουν του κόσμου τα ιατρικά προβλήματα” τώρα έχουμε περάσει στο μαλακό, positive reinforcement της κοινωνίας που συγχαίρει όσες κάνουν αυτή την επιλογή και τις επιβραβεύει διατηρώντας την εμπειρία τους σαν μνήμη ακίνητη στο χρόνο;

Δεν είμαι μητέρα, δεν εχω θηλάσει αλλά είμαι γυναίκα και διαβάζω επίσης πολύ για άλλες γυναίκες και ξέρω ότι πρώτον δεν ισοδυναμεί κάθε θηλασμός με ευχάριστη ανάμνηση και δέυτερον, η πίεση που νιώθουν οι γυναίκες για να θηλάσουν γιατί από αυτό εξαρτάται αν είναι καλές μητέρες και αν το παιδί θα μεγαλώσει σωστά είναι ήδη τεράστια.

Εξυμνώντας τις στιγμές του θηλασμού, μετατρέποντάς τις από μια απλή σωματική διαδικασία στο θεϊκό σύμβολο του θαύματος της ζωής, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε ακόμα περισσότερες τύψεις στις γυναίκες για το ότι μπορεί να είναι ακατάλληλοι φορείς του. 

Όχι ότι δεν υπάρχουν γυναίκες που ίσως όντως απολαμβάνουν το θηλασμό ή δεν τις δυσκολεύει ιδιαίτερα σα διαδικασία, αλλά αυτό είναι μια εμπειρία που δεν ισχύει για όλες τις γυναίκες. Όλο και περισσότεροι γιατροί συμβουλεύουν ότι ο θηλασμός είναι μια πολύ προσωπική επιλογή και ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με το σώμα τους. 

Όταν η Rachel Cusk έγραψε το Α Life’s Work, On becoming a mother, έπεσαν όλοι να τη φάνε. Της γράφανε πόσο κακή μητέρα πρέπει να είναι για να γράφει τέτοια τέρατα για τη μητρότητα, αυτό το ανεκτίμητο δώρο της ζωής, ότι το έχουν κάνει τόσες και τόσες γυναίκες πια, τι έχει η δική της εμπειρία και είναι τόσο ξεχωριστή; Τι έκανες η Cusk; Έγραψε με τεράστια ειλικρίνεια για την επιλόχειο κατάθλιψη, τη δυσκολία του θηλασμού, το ότι έβλεπε τη μικρή της σα ξένη, τις αϋπνίες, την αλλαγή στο πρόγραμμά της, την απελπισία, τις κακές σκέψεις, την έλλειψη υποστήριξης και κυρίως τη μοναξιά. 

“Όταν έγινα μητέρα” γράφει “βρέθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου χωρίς γλώσσα, χωρίς κανένα τρόπο να μεταφράσω τους ήχους που έβγαζα σε κάτι που θα καταλάβαιναν οι άλλοι. Όταν οι άνθρωποι μιλούν για την απομόνωση της μητρότητας, αυτό υποψιάζομαι ότι εννοούν: μια μοναξιά που δεν είναι τόσο φυσική ή πρακτική όσο γλωσσική, μια μοναξιά που πηγάζει από την απώλεια του δικαιώματος της αυτοέκφρασης και της ικανότητας να γίνεις κατανοητός. Οι άνθρωποι δεν συμπαθούν τις γυναίκες που παραπονιούνται -ή γράφουν, ή ακόμα και μιλούν, με αντισυμβατικό τρόπο- για τη μητρότητα” 

Η μητρότητα συμπυκνωμένη σε “πολύτιμο λίθο”, εκτός από την καπιταλοποίηση του γυναικείου βιώματος, συγκαλύπτει με θαυμαστό τρόπο καταρχάς το αξεπέραστο κριντζ του να φοράς ανθρώπινες εκκρίσεις, κατα δεύτερον ότι δεν βλεπουμε τις γυναίκες σαν ανθρώπους σε μια ανθρώπινη συνθήκη αλλά σαν άλλες θείες Παναγίες, έναν ρόλο που αν απαρνηθούν θα είναι τέρατα.

Αν ένας άντρας θήλαζε και του ήταν έστω και ελάχιστο δυσάρεστο, ο θηλασμός θα είχε καταστεί παράνομος στην πλειονότητα των πολιτισμένων χωρών.

13

Error happened.