Eχω μια περιεργη ερωτηση και δεν ξερω να σκεφτω καποια λυση. Επειδη ξερω οτι ειστε εφευρετικες και ο νους σας κατεβαζει, σκεφτηκα να ρωτησω.

Εχω διασπαρτες σκεψεις με λογοτεχνικη αξια/χροια, τις οποιες θα ηθελα να καταγραψω εν τη γενεσει τους (δηλαδη την ωρα που τις σκεφτομαι) αλλα επειδη δεν υπαρχει μηχανημα να καταγραφει τις σκεψεις μας, δοκιμασα να τις καταγραφω με τον πατροπαραδοτο τροπο, δηλαδη ειτε στον υπολογιστη ειτε σε χαρτι.

Ομως, τη στιγμη που αρχιζω να τις γραφω, καπως ξενερωνω και μου φευγει ο οιστρος θα ελεγα. Δηλαδη αρχιζω με την πρωτη σκεψη που εκανα και οταν παω να γραψω τη δευτερη, λεω ‘αστο, βαρεθηκα’. Αλλα στο μυαλο μου μπορει να σκεφτομαι ωραια στιχακια, προτασεις κλπ και επι μια ωρα σερι. Αρχιζω δηλαδη να γραφω τις σκεψεις μου, βαριεμαι να συνεχισω να γραφω και νιωθω οτι φευγει το excitement, οτι ξενερωνω. Κ αυτο με απογοητευει καθως σκεφτομαι οτι δε θα γινω ποτε συγγραφεας που παντα ηθελα αν δε μπορω να κατσω να καταγραψω μια προταση που γεννηθηκε στο κεφαλι μου.

Πολλες ομως σκεψεις μου ειναι πολυ ωραιες (κατα την ταπεινη μου αποψαρα) και σκεφτομαι και φιλοσοφικα μερικες φορες (γελαστε ελευθερα). Σκεφτομαι οτι θα ηθελα να εχω ενα τετραδιο να εχω καταγεγραμμενο ο,τι εχω σκεφτει τοσα χρονια που ειχαν καποια λογοτεχνικη χροια/αξια (πχ ακομη και ως χαικου, ελευθερο ποιημα κλπ ή ιδεες για να ξεκινησω μυθιστορημα) γιατι ποτε δεν ξερεις, ισως εμπνευστω για κατι καλυτερο στο μελλον με αφορμη μια παλια σκεψη που διαβασα ή απλως με βοηθησει να δω και τι σκεφτομουν παλιοτερα, ως ενα ειδος μεμοραμπιλια. Να φανταστειτε ακομη κραταω το τετραδιο της εκθεσης μου του δημοτικου και παντα συγκινουμαι διαβαζοντας το (χιχι).

Τι να κανω λοιπον που με το που ξεκιναω να τις καταγραφω ξενερωνω και το παραταω? Σκεφτομαι να παρω μαγνητοφωνακι, αλλα μηπως και οταν ακουω τον εαυτο μου παλι ξενερωσω? Υπαρχει καποια λυση που δε σκεφτομαι? Ξερω οτι πολλες εδω ειστε χαι τεκ και ειπα μηπως δε σκεφτομαι κατι.

Ευχαριστω πολυ και συγγνωμη για την περιεργη ερωτηση.

Δεν είναι καθόλου περίεργη ερώτηση.

Και τώρα, ξέρω και φοβάμαι ότι θα ακουστώ απότομη, αλλά και το γεγονός και μόνο ότι η ερώτηση σου φαίνεται περίεργη, δείχνει ότι δεν έχεις ασχοληθεί ακόμα σοβαρά με το γράψιμο και δεν γίνονται έτσι οι συγγραφείς. Ούτε καν αυτοί που απλώς γράφουν σκόρπια τις σκέψεις τους.

Ο καλύτερος, ο πιο σημαντικός και ο πρώτος τρόπος για να μάθεις να γράφεις, είναι να διαβάζεις. Να διαβάζεις ΠΟΛΥ. Να διαβάζεις συνέχεια. Μιλάμε για μια τέχνη. Πώς θα την ασκήσεις, αν δεν ξέρεις τι έχουν πει άλλοι γι’αυτή, όταν μάλιστα αυτή είναι το γράψιμο; Αν ήθελες να ζωγραφίζεις, θα σου έλεγα να δεις πίνακες. Αν ήθελες να μαγειρέψεις, θα έπρεπε να ταξιδέψεις για να φας φαγητά από άλλα χέρια. Δεν έχεις διαβάσει τίποτα για την διαδικασία γραφής; Για την σχέση της σκέψης με το γράψιμο; Πώς γίνεται να λες ότι θέλεις να γράφεις, και να μην έχεις αναρωτηθεί καν τι έχουν γράψει συγγραφείς για το θέμα της γραφής; Γίνομαι λίγο έξαλλη με αυτή την ελαφρότητα «α, να, μου έρχονται γουστόζικες σκέψεις, άρα θα αρχίσω να γράφω» και να σου κάνει εντύπωση που αυτό δεν γίνεται αβίαστα.

Το γράψιμο είναι δουλειά, σκληρή δουλειά. Είναι η μετατροπή των σκέψεων σε κάτι συμπαγές. Η γραφή κάνει την σκέψη να αποκτάει υπόσταση, αλλιώς είναι αέρας. Φυσικά και είναι δύσκολο να πας από τη μια μορφή στην άλλη – αν σκεφτώ ότι θα κάνω εκατό έλξεις, θα μπορέσω να κάνω εκατό έλξεις; Είναι ακριβώς το ίδιο. Θα πρέπει να προπονηθώ πάρα πολύ για να το κάνω. Και ο πιο βασικός τρόπος προπόνησης για το γράψιμο, είναι, ξαναλέω: το διάβασμα. Καθημερινό, ανελέητο.

Όταν διαβάσεις πάρα μα πάρα πολύ, όταν διαβάσεις τόσο ώστε να ξεχωρίζεις στυλ και εποχές, όταν αποκτήσεις τουλάχιστον ένα κόλλημα με έναν συγγραφέα που θα ήθελες να του κόψεις το δέρμα και να το βάλεις πάνω σου για να μπεις στο μυαλό σου – για τέτοια εμμονή μιλάω ναι – τότε θα ξέρεις, όχι αν οι σκέψεις σου είναι «πολύ ωραίες» αλλά αν έχεις καν σκέψεις που θέλεις να γράψεις. Τώρα κουράζεσαι με την προσπάθεια, γιατί δεν έχεις καταλάβει καν ότι απαιτείται προσπάθεια για να γράψεις προτάσεις που έχουν ροή και βγάζουν το νόημα που έχεις στο μυαλό σου.

Η τεχνολογία του ενός ή του άλλου είδους θα σε διευκολύνουν, αλλά πρώτα πρέπει να βρεις το στυλ σου για να εφαρμόσεις την τεχνολογία. Δεν θα κάνω εκατό έλξεις επειδή θα βρω το τέλειο ματσούκι. Το ματσούκι που θα διαλέξω μετά από προσπάθεια, θα είναι αυτό που μου ταιριάζει.

9

7

2

Error happened.