Αγαπητή Λένα, σου στέλνω τον προβληματισμό μου γελώντας, αφού πια δεν ειναι καν first world problem, ειναι 1%. Ζω στο Βέλγιο και εργάζομαι στα ευρωπαικά όργανα που για να δώσω λίγο κόντεξτ αποτελούν μεγάλο μαγνήτη γώνων τρανών οικογενειών (για να το παίξεις διπλωμάτης και λομπίστας θέλει πλάτες γενικά). Σε μια κοινή παρέα πρόσφατα μου την έπεσε ένας τύπος που όταν βγήκαμε ραντεβού κατάλαβα οτι δεν ήταν απλά πλούσιος, ηταν σχεδόν royalty (πράγμα που επιβεβαιώθηκε μετα και απο τη φίλη που μας σύστησε). Λένα με έπιασε τεράστιο κόμπλεξ και ταυτόχρονα τύψεις οταν το κατάλαβα. Πρώτα απο όλα για την οικογενειά μου και το ποια είμαι και πως δυνητικά θα γνώριζα τον κύκλο του ή αυτός τον δικό μου. Ταυτόχρονα με έπιασαν τύψεις γιατί ειμαι πολύ περήφανη (ή ετσι νόμιζα) για τις αξίες που μου έδωσαν, που ειλικρινά δεν τον είδα να τις έχει, και για το πόσο σκληρά δούλεψαν αλλά πόσο σκληρά δούλεψα και εγώ μέχρι τώρα. Σκέφτηκα πόσο εύκολη θα ήταν η ζωή με έναν τέτοιο άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα τι φεμινίστρια είμαι να σκέφτομαι να του το παίξω καλή μήπως τον τυλίξω, ντροπή μου! Προς το τέλος αφού μου έλεγε πόσο δύσκολο του είναι να πετύχει κάτι που να θεωρείται αρκετά καλό απο την οικογενειά του (ωχου μωρε το προβλημα) και πόσο δε του αρέσει η ζωή του πραγματικά ήθελα να γελάσω. Εδώ που τα λέμε είχε και δίκιο, για αυτά που του δώθηκαν δε πέτυχε και τόσο πολλά, είμαστε σχεδόν στα ίδια επαγγελματικά και εμένα η μαμά μου ήταν κομμώτρια. Τελος πάντων, φιλοσοφικά τα ερωτήματα πιο πολύ, δεν είμαι τρελή ούτε το έδεσα οτι θα πρέπει να γνωρίσει τη θεία μου τη Σούλα ούτε έκατσα να υπολογίσω τη διατροφή, αλλά πιστεύεις Λένα πως θα μπορούσε μια σχέση με τόσο μεγάλο κοινωνικό χάσμα να ευδωκιμίσει; Δεν θα με έβλεπε για πάντα κατώτερη κατα βάθος (ή δε θα με έτρωγαν εμένα τα κόμπλεξ); Και τελικά, που υπάρχει αυτός ο κόσμος που ζει έτσι κ νομίζει οτι έχει και προβλήματα; Δηλαδη οκ ο ανθρώπινος πόνος ειναι προσωπικός αλλά δεν είσαι λίγο γαιδούρι αν μου λες στο πρώτο ραντεβού πόσο δύσκολη είναι η ζωή σου γιατί ζεις στις Βρυξέλλες ενώ προτιμάς το Παρίσι;

Τελος, θέλω να δώσω λίγο τροφή για γέλιο στο λαό του womanlandia: Είχε μεγάλο θέμα μικρός λέει, γιατί όλοι του οι φίλοι εκαναν ιππασία αλλα αυτός υπέφερε απο αλλεργίες στα άλογα. ΔΟΞΑΣΤΕ

Ο λόγος που δεν θα μπορούσατε να ταιριάξετε είναι ότι σου είναι αδύνατο να τον πάρεις στα σοβαρά.

Δεν είναι ο μοναδικός λόγος, δεν ξέρω αν υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, αλλά αυτό είναι σίγουρα ένας λόγος: δεν τον βλέπεις ως άνθρωπο, αλλά ως καρικατούρα, και ίσως να προσπαθείς να αφαιρέσεις την ανθρώπινή του υπόσταση για να ξεπεράσεις ή να αντιμετωπίσεις την αίσθηση κατωτερότητας σου απέναντί του.

Δεν ξέρω βρε παιδί μου. Εγώ δεν γέλασα με αυτό που είπε. Αν δεν πέτυχε πολλά αναλογικά με τα εφόδια που του δόθηκαν, ε, ίσως κι αυτός να ακούει σχόλια στα τραπέζια με τις θείες, σαν αυτά που ακούμε εμείς, απλώς σε άλλο επίπεδο. Ίσως οι γονείς του να μην είναι «περήφανοι», ίσως να τον έχουν βάλει σε ανταγωνισμό με τα αδέλφια του, με τα παιδιά των φίλων τους. Δεν είναι γνώριμα όλα αυτά; Ίσως αυτό να συνδυάζεται με το κόμπλεξ με την ιππασία, ότι δεν κατάφερε να ανήκει 100% στην ομάδα που υποτίθεται ότι πρέπει να ανήκει χωρίς καμία αμφιβολία. Ίσως να είναι αυτός ο λόγος που ήθελε να βγει μαζί σου, με μια θνητή. Ίσως να σε βλέπει κι αυτός ως καρικατούρα, αγνή και αμόλυντη από όλα αυτά, με μαμά κομμώτρια (που πάντως είναι περήφανη για την κόρη της).

Η ζωή σου από άποψη επιβίωσης με έναν τέτοιον άνθρωπο σίγουρα θα ήταν λυμένη, αλλά συνολικά εύκολη, δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν. Οι άνθρωποι που κινούνται σε αυτούς τους κύκλους πρέπει να ακολουθούν κανόνες που τώρα δεν φαντάζεσαι, δεν είναι μόνο ακριβά ρούχα και διακοπές για σκι. Σκι ξέρεις, αλήθεια; Γιατί θα κριθείς σε αυτό, ή στην ιππασία, ή στο τένις. Ή στο κατά πόσο ξέρεις ότι το σωστό είναι το how do you do και όχι το how are you. Oι φίλοι του Γουίλιαμ κορόιδευαν την Κέιτ ως χωριάτισσα επειδή οι γονείς της είχαν τη λάθος πλακόστρωση στην είσοδο του γκαράζ. Θα γελάσεις, φαντάζομαι, και μ’αυτό, αλλά για την Κέιτ, η επιβεβαίωση του περιβάλλοντος του Γουίλιαμ ότι δεν επιτρέπεται να θεωρεί τον εαυτό της ίσο με αυτούς, δεν θα της προκαλούσε γέλιο. Ήταν η ζωή της. Είναι, ακόμα, δηλαδή.

Αν επιπλέον από όλα αυτά είναι κακομαθημένος και αδιάφορος, δεν ξέρω. Ίσως και να είναι. Ίσως να έχει κακό χαρακτήρα. Αλλά δεν φταίει που έχει λεφτά, για να τον κοροϊδεύουμε, ούτε είναι γαϊδούρι, όπως δεν είσαι εσύ γαϊδούρι που αναρωτιέσαι σε ποιο εστιατόρια να φας σήμερα, ενώ ξέρεις ότι γίνεται παράλληλα ένας πόλεμος κάπου. Σε έπιασε τεράστιο κόμπλεξ, και νομίζω ότι αυτό το κόμπλεξ σε τρόμαξε και προσπαθείς να το δικαιολογήσεις και το εκτονώνεις μειώνοντας το «μεγαλείο» του άλλου, στα μάτια σου. Δεν ξέρω, σε βοηθάει καθόλου αυτός ο τρόπος;

39

7

7

1

Error happened.