Αγαπημενη μου Λενα, ειμαι στα late 20s και, μετα απο πολλες δυσκολιες, μεσω και της θεραπειας, νιωθω οτι επιτελους βρηκα την εαυτη μου και ειμαι unapologetic (προσπαθω, καμια φορα μου ξεφευγει κανα “συγγνωμη”). Πριν 2-3 χρονια, οταν ημουν πολυ ζορισμενη, εχοντας βγει απο μια κακοποιητικη σχεση, ξεκοψα με πολυ κοσμο, ακομα και με φιλες ετων. Ουσιαστικα, ξεκοψα με καθε ατομο που στηριξε τον πρωην μου και με καθε ατομο που μου ειπε οτι εφταιγα για το ξυλο που εφαγα. Σε καποια απ αυτα τα ατομα το εγραψα κιολας “μου κανατε victim blaming και θελω χρονο να το διαχειριστω”, και απλα με κατηγορησαν πως ηθελα χρονο και δεν ημουν ειλικρινης εξ αρχης μαζι τους, ε, τι να εκανα μετα απ αυτο? Μπλοκ και ντιλιτ, και απ τα σοσιαλ και απ τη ζωη. Αντιστοιχα και με μια συναδελφισσα μου η οποια οταν εμεινε εγκυος αρχισε να μου λεει πως αν δεν μεινω εγκυος νεα θα παθω καρκινο και θα πεθανω, πως η ζωη μιας μητερας αξιζει παραπανω απ τη δικη μου και απο καθε γυναικας που δεν εχει παιδι(α), ενω ειρωνευοταν τ’ αρβανιτικα με ρατσιστικα σχολια γνωριζοντας πως η μητερα μου μιλαει αρβανιτικα. Ε, οταν αλλαξα δουλεια, Λενα, την εκανα μπλοκ και ντιλιτ απ τα σοσιαλ και δεν το μετανιωσα. Και αντιστοιχα με αλλο κοσμο (καλά, με αντρες που εχουν παρενοχλησει εμενα ή φιλες μου, δεν το συζητω, διεγραφησαν κατευθειαν απ τα σοσιαλ). Τις τελευταιες μερες σκεφτομαι μηπως υπηρξα πολυ εγωιστρια που ξεκοψα με τοσα ατομα. Αναρωτιεμαι μηπως ατομα οπως η πρωην συναδελφισσα ή οι πρωην φιλες μου ζοριζονταν τα ιδια απ την πατριαρχια και γιαυτο ειχαν αυτες τις συμπεριφορες. Μηπως επρεπε να χα μεινει και να συζητουσα παραπανω μαζι τους? μηπως υπηρξα πολυ εγωιστρια που κοιταξα αποκλειστικα και μονο εμενα? μηπως αυτο με κανει κακια φεμινιστρια?

Όλες αυτές οι γυναίκες έχουν αυτές τις συμπεριφορές εξαιτίας της πατριαρχίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οφείλεις να τις δικαιολογήσεις. Κι εσύ έχεις ζοριστεί από την πατριαρχία. Όλες μας έχουμε ζοριστεί από την πατριαρχία. Αν καταφέρουν και σπάσουν το φράγμα που τις εμποδίζει και το δουν αλλιώς, τα ξαναλέτε.

Είναι άλλο να έχεις στο περιβάλλον μια γυναίκα που προσπαθεί να καταλάβει και δεν μπορεί και ζητάει βοήθεια να καταλάβει σε τι την έχει επηρεάσει η πατριαρχία (που και πάλι δεν είσαι υποχρεωμένη να δώσεις, δεν είναι κάποιο μυστικό που κρύβουν οι φεμινίστριες στις υπόγειες συναντήσεις που κάνουν αναγνωρίζοντας η μια την άλλη με ειδικά συνθήματα) και άλλο να σου λέει μια τυχάρπαστη ότι θα πεθάνεις αν δεν κάνεις παιδί νέα και ότι η ζωή σου αξίζει μόνο αν κάνεις παιδί. Οφείλεις να δίνεις ευκαιρία όταν σου εύχονται ψόφο; Όχι, είναι η απάντηση. Δεν οφείλεις τίποτα, παρά να προστατέψεις τον εαυτό σου από επικίνδυνους ανθρώπους.

Αλλά δεν χρειάζεται κάποιος να σου λέει ότι είσαι ένα σκουπίδι που τσάμπα πιάνει χώρο επειδή δεν έχεις κάνει παιδί. Μπορείς να απορρίψεις οποιονδήποτε και οποιαδήποτε από τη ζωή σου για όποιο λόγο γουστάρεις. Δεν τους κάνεις κάτι κακό όταν τους απορρίπτεις για να σκέφτεσαι «αν είσαι εγωίστρια». Δηλαδή τι, εσύ θα τους έσωζες; Μεγάλη ιδέα δεν έχεις για τον εαυτό σου, αν το πάρουμε έτσι; Ποια είσαι εσύ που θα σώσεις κάποιον άλλον, που δεν ζήτησε ποτέ να σωθεί; Γιατί να μην σε κάνει αυτή σαν τα μούτρα της, να μείνεις έγκυος με το ζόρι για να μην πεθάνεις την επόμενη τριετία; Γιατί μπορείς εσύ να την αλλάξεις αλλά αυτή εσένα, όχι; Τι σύνδρομο μεγαλείου είναι αυτό;

Ο καθένας διαλέγει την πορεία του προσπαθώντας να βρει συνοδοιπόρους. Υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να αλλάξουν τα μυαλά του κόσμου και ζουν αναλόγως. Δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να ζήσεις τη ζωή σου, όμως, ούτε είμαστε όλες γεννημένες ακτιβίστριες. Υπάρχει μεγάλο ψυχικό κόστος σε κάτι τέτοιο. Όποια μπορεί, μπράβο, όποια δεν μπορεί, πάλι μπράβο.

Δεν υπάρχει «κακή φεμινίστρια». Αυτά μας τα λένε για να μας αποδυναμώσουν. Ακόμα και στον ίδιο μας τον αγώνα, αμφισβητούμε την παρουσία μας, ποτέ δεν είμαστε αρκετά καλές. Μας λένε ότι δεν ξέρουμε καν πότε μας έχει κόψει την ανάσα η μπότα που μας πατάει τον λαιμό στο πεζοδρόμιο. Κι όπως δεν υπάρχει κακή φεμινίστρια, δεν υπάρχει καλή. Ή πιστεύεις στην ισότητα των φύλων, ή δεν πιστεύεις.

13

8

13

Error happened.