Καλησπέρα Λένα, θα ήθελα να ακούσω την προσέγγισή σου σε κάτι που μέσα μου δε μου κολλάει. Παρακολουθώ ότι προκειμένου να εμπνευστούν άνθρωποι για διάφορα θέματα, όπως λ.χ. επαγγελματικά, χρησιμοποιούνται παραδείγματα ανθρώπων (ομιλίες, συνεντεύξεις, tedtalks κλπ) που έχουν καταφέρει κάτι ευρέως γνωστό ή/και που είναι οι ίδιοι πολύ γνωστοί και έχουν κάνει κάτι σουπερ ουάου στο εκάστοτε θέμα. Από τη μία καταλαβαίνω ότι για ένα θέμα η γνώμη του πετυχημένου σε αυτό έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα, από την άλλη ακούγοντας την Μισέλ Ομπάμα ή την Όπρα κλπ ας πούμε να αναλύουν θέματα καριέρας, μου δημιουργείται το αντίθετο αποτέλεσμα με εκείνο της έμπνευσης, θα το περιέγραφα ως απογοήτευση ή μελαγχολία γιατί ξέρω ότι αυτές είναι δύο και μοναδικές και δεν πρόκειται ποτέ να φτάσω αυτό το επίπεδο. Θα μου πεις ίσως ότι μπορείς να το προσαρμόσεις στη δική σου πραγματικότητα, αλλά πάντα θα χάνει στη σύγκριση το αποτέλεσμα, χωρίς να λέω ότι είναι κακό να χάνει. Περισσότερη έμπνευση μου δίνουν για παράδειγμα οι μέντορες που έχω εκτός και εντός δουλειάς, γιατί είναι πιο κανονικοί άνθρωποι και οι μέθοδοι, τα παραδείγματά τους και οι πορείες τους είναι σε μεγάλο βαθμό δυνητικά υλοποιήσιμα και από εμένα. Χάνω κάπου κάτι;

Απάντηση από την fousta klaroti συντονίστρια και μέλος της ομάδας Our Career Goals

Έχεις ένα δίκιο, γράφουσα, αλλά τι να κάνουμε που οι τόσο διάσημοι και ισχυροί έχουν και μεγαλύτερο βήμα στο δημόσιο λόγο;

Πέρα από αυτό όμως, τέτοια βιβλία και θεάματα καταναλώνονται με την ίδια λογική που βλέπουμε ρομαντικές κομεντί παραγωγής χολιγουντ. Όλες ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα ο Μπάμπης από το Αιγάλεω δε θα μας πάει ραντεβού κάπου στο central park με πυροτεχνήματα και χριστουγεννιάτικα φωτάκια, αλλά ίσως χρειαζόμαστε για μισή ωρίτσα να φαντασιωθούμε ότι θα μπορούσαμε κι εμείς να είμαστε στη θέση της πρωταγωνίστριας (=αναλογικά στη θέση της Όπρα και με σκληρή δουλειά να αποκτήσουμε κότερα και δική μας εκπομπή)

Η συζήτηση με έναν μέντορα – δηλαδή με έναν πραγματικό άνθρωπο – είναι προσγείωση στην πραγματικότητα, πέρα από την ενδυνάμωση και τις συμβουλές, μας υπενθυμίζει ότι χρειάζεται προσπάθεια. Και χρόνος.

Η αποψούλα μου είναι ότι χρειάζονται και τα δύο (εννοώ και το φαντασιακό και το στεγνό ρεαλιστικό) αρκεί η φαντασίωση να μη μας καθησυχάζει και καθηλώνει.

17

Error happened.