Γεια σου Λένα, γεια σας αγάπες!!
Έχω έναν καινούργιο συνάδελφο που ήρθε εκεί που δουλεύω για ένα πρότζεκτ και φαίνεται πολύ ωραίο γκομενάκι . Είναι από την Πορτογαλία και θα κάτσει για λίγες εβδομάδες, μπορεί να ξαναέρθει μπορεί και όχι. Εχούμε μιλήσει λίγο, μοιάζει πολυυ φιλικός, όμως εγώ ντρέπομαι γιατί δεν μιλάω καλά αγγλικά . Αχχχ θέλω να πλησιάσω αλλά φοβάμαι μη ξεφτιλιστώ!!!! Θα είναι εδώ ακόμα 3 εβδομάδες, δώστε κουράγιο!!!!

H Λένα απαντά:

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που είδα άντρα να αντιμετωπίζει την επικείμενη του χυλόπιτα (που όντως ακολούθησε) με έναν τρόπο που μου ήταν εντελώς άγνωστος.

Είχε ήδη στο μυαλό του πάρει τον ρόλο του καταραμένου ήρωα που το αντικείμενο του πόθου του (η κάρχια) δεν θα εκτιμούσε το φοβερό πακέτο που της έδινε. Όχι μόνο δεν φοβόταν, ήταν ήδη νικητής. Ήταν ο Βερθέρος, χωρίς την αυτοκαταστροφή.

Τότε νόμιζα ότι μπορούσε να το κάνει επειδή είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση και τον είχα θαυμάσει. Τώρα ξέρω ότι είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση γιατί ήταν άντρας. Είχε μια αυτοπεποίθηση που κυριολεκτικά, ούτε στον ύπνο μου είχα δει, και τώρα ακόμα, από μακριά μόνο βλέπω.

Στις ρομ κομ που βλέπουμε και μας έχουν διαμορφώσει, και παράλληλα, έχουν διαμορφωθεί από εμάς, η ασχημούλα ηρωίδα είναι αθεράπευτα ερωτευμένη με τον αρχιματσο παίκτη φούτμπολ ή μπάσκετ, που είναι κακός μαθητής, την αγνοεί, και την περιγελά όταν καταλαβαίνει ότι αυτή τον γουστάρει, οι φίλοι του σιγοντάρουν, η ηρωίδα πάει σπίτι της ταπεινωμένη και μαζί με τα σπυράκια της τρώει μια μπανιέρα παγωτό. Μόνη.

Στο 500 days of summer ο ήρωας παραείναι καλός για τη σιχαμένη που τον κοροϊδεύει. “Έλα σε μένα αγόρι μου να σου δείξω τι καλή που είμαι εγώ, δεν θα σου πω όχι, ποτέ, σε τίποτα. Θα σε κοιτάω στα μάτια και θα σε λατρεύω.” Αυτό μας διατάζει να σκεφτούμε, ως γυναίκες, ο (άντρας) σκηνοθέτης.

Κι έτσι κι εσύ, ως άλλη μια ηρωίδα αυτού του μονοδιάστατου και καταπιεστικού σεναρίου, φοβάσαι «μην ξεφτιλιστείς».

13

13

7

Error happened.