Ο άντρας μου είναι χοντρός. Μιλάμε για πολλά κιλά. Δεν ήταν έτσι, έγινε. Ήταν ωραίος άντρας. Δεν έχει κατάθλιψη, δεν είναι ορμονικό, όταν κάνει δίαιτα χάνει.
Πέρα από το ότι αισθητικά με ενοχλεί, πέρα του ότι φοβάμαι για την υγεία του γιατί υγιεινά δε ζει, τρώει, καπνίζει και δε γυμνάζεται, το πρόβλημα μου, και θέλω να ρωτήσω αν είναι φυσιολογικό, είναι ότι ντρέπομαι τον κόσμο για λογαριασμό του.

Όταν διαβάζω την ερώτηση «είναι φυσιολογικό να κάνω το τάδε» έρχομαι σε αμηχανία. Δηλαδή, τι θα πει «είναι φυσιολογικό;» Σε αντίθεση με τι, με κάτι παθολογικό; Λες να είναι παθολογικό αυτό που νιώθεις, και αν είναι παθολογικό – ό, τι κι αν σημαίνει αυτό – τι μπορούμε να κάνουμε;

Νομίζω ότι αυτό που ρωτάς είναι «αν είναι εντάξει» να νιώθεις έτσι. Και πάλι, τι να σου πω; Ότι είναι εντάξει; Όχι, δεν είναι. Είναι χοντροφοβία αυτό που νιώθεις. Δεν είναι χοντροφοβία αν σε ενοχλεί αισθητικά ο συγκεκριμένος άνθρωπος και τώρα δεν τον θεωρείς ελκυστικό (αν και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα, γιατί τα γούστα μας δεν προκύπτουν έτσι από το πουθενά) αλλά η ντροπή για λογαριασμό του, είναι χοντροφοβία. Και στα πλαίσια της κοινωνίας που ζούμε, είναι «φυσιολογικό» γιατί όλοι έχουμε μάθει ότι οι χοντροί δεν είναι απλώς χοντροί, έχουν έλλειμμα χαρακτήρα. Είναι φυσιολογικό να είσαι επηρεασμένη από το περιβάλλον σου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν είναι σωστό.

Η υγεία είναι κάτι που μετριέται. Εξετάσεις κάνει; Πάει συστηματικά σε γιατρό; Η ανησυχία είναι δουλειά του γιατρού, όχι ακριβώς δική σου. Υπήρξε περίοδος που δεν κάπνιζε και γυμναζόταν, ή μήπως άρχισε να σε απασχολεί η υγεία του μόλις πήρε τα κιλά; Ωραία όλα όσα λες, αλλά το επιχείρημα «εγώ για την υγεία σου το λέω» δεν περνάει στο womanlandia.

Υπάρχει λόγος που άλλαξε η σχέση του με το φαγητό και πήρε πολλά κιλά (αν και τα πολλά και τα λίγα είναι κάτι υποκειμενικό επίσης). Μπορεί να μην είναι κατάθλιψη, αλλά μπορεί να είναι κάτι που δεν συνειδητοποιείς.

7

27

2

Error happened.