Καλησπέρα Λένα και συγχαρητήρια για το νέο εγχείρημα! Είχα μια συζήτηση με έναν φίλο σχετικά με τον φεμινισμό. Γύρω στα 50 ο φίλος, πολύ ψαγμένος σε πολιτιστικά ζητήματα και αριστερών-μαρξιστικών πεποιθήσεων, αν έχει κάποια σημασία -που μάλλον έχει. Εν ολίγοις, μου έλεγε ότι το πολιτικά ορθό είναι μια ατζέντα που ξεκινάει από τους ολιγάρχες. Εγώ του απάντησα πως ναι, σαφώς υπάρχει καπηλεία και χρησιμοποίηση αιτημάτων των κοινωνικών ομάδων από τους διοικούντες για δήθεν ανάδειξη ευαισθησιών, αλλά από την άλλη, αν το πολιτικά ορθό, (που εκείνος ταύτιζε με την τροπή που έχει πάρει ο φεμινισμός σήμερα και την τάση ταμπελοποίησης) είναι αυτό που διοικεί, πώς γίνεται να μην είναι ως επί το πλείστον ούτε οι γυναίκες ούτε οι ομοφυλόφιλοι ούτε οι τρανς ούτε οι μη λευκής φυλής στην κορυφή της εξουσίας; Και έφερα σαν παράδειγμα, όλους τους ιδιοκτήτες των εταιρειών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και μου απάντησε πως και μόνο ο τρόπος που θέτω το ερώτημα δείχνει την άσχημη τροπή που έχει πάρει το ζήτημα και μιλάμε σε καθαρά ατομικό επίπεδο πλέον, σε αντίθεση με τη δεκαετία του 60, του 70 και του 80, όπου υπήρχε ουσιαστική απελευθέρωση και κοινωνικοί αγώνες. Του είπα πως τα κινήματα τότε ήταν όντως πρωτοποριακά, αλλά ήταν στο περιθώριο της κοινωνίας, στην οποία κατά τ’ άλλα βασίλευε ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η ομοφοβία και ότι τώρα είναι καιρός να μην είναι ρομαντικοί παρίες όσοι εκφράζουν τέτοιες φωνές, αλλά στο κυρίαρχο ρεύμα. Φυσικά, κανείς δεν έπεισε κανέναν. Αλλά, να πω την αλήθεια, αναγνώρισα ότι είχα κάποια δίκια ως προς τον πουριτανισμό του πολιτικώς ορθού και ότι όντως λείπει στην εποχή μας η κοινωνική συνείδηση παρελθουσών δεκαετιών. Για να ξεμπερδέψουμε -γιατί ήταν και ο αδερφός μου στη συζήτηση, που συμφωνούσε μαζί του και είχα αρχίσει πραγματικά να κουράζομαι- του είπα ότι δεν διαφωνούμε επί της ουσίας αφού όλοι θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον, αλλά στην αντίληψη κάποιων εννοιών. Μήπως δίνω λάθος μάχες και τα βάζω με συμμάχους;
Μαρία

Πήγα να πω εμ βέβαια, είναι γύρω στα πενήντα, πάει γέρασε και άρχισε να λέει ότι παλιά ήταν όλα καλύτερα, μετά θυμήθηκα ότι κι εγώ περίπου εκεί είμαι και στενοχωρήθηκα, και μετά θυμήθηκα ότι δεν σκέφτομαι έτσι όμως, και χάρηκα. Rollercoaster συναισθημάτων.

Ο λόγος που δεν σκέφτομαι έτσι κι ο λόγος που εσύ δεν σκέφτεσαι έτσι, δεν είναι ότι είμαστε πιο έξυπνες (μπορεί και να είμαστε, πάντως δεν φαίνεται από αυτό) αλλά ότι είμαστε γυναίκες.

Είναι γνωστή η στάση των bros αυτού του είδους (Μαρξ και τα τοιαύτα) που ό,τι και να τους πεις απαντάνε ναι αλλά κοινωνικοί αγώνες μπλαμπλαμπλα. Δεν είναι ειδικά στάση ή τοποθέτηση του φίλου σου, είναι ολόκληρη γενιά αντρών συγκεκριμένης πολιτικής στάσης που υποτιμούν τον φεμινισμό όπως και οι υπόλοιποι άντρες, αλλά το βάζουν σε πιο κουλτουριάρικο πλαίσιο. Η λογική είναι, αν δεν πετύχουμε ΕΜΕΙΣ τον αγώνα μας, που είναι ο σωστός ο σημαντικός, εσείς δεν θα πάρετε σειρά, αλλά μην ανησυχείτε γιατί όταν ΕΜΕΙΣ πετύχουμε στον αγώνα μας θα λύσουμε και το δικό σας θεματάκι γιατί θα έχουμε γίνει όλοι ίσοι ρε κουτό, τι κάθεσαι και αγχώνεσαι.

Ο λόγος που τα λένε αυτά είναι ότι εκτός από τα δικά τους προβλήματα, δεν μπόρεσαν ποτέ/ακόμα/ως τώρα να μπουν στην θέση των γυναικών, ακόμα και μέσα στα ίδια τους τα κινήματα. Είναι σεξιστές όσο ένας μπάρμπας που παίζει πρέφα στο καφενείο και βρίζει τον Μητσοτάκη, αλλά μην τους το πεις αν δεν θέλεις να πλακωθείτε. Ευτυχώς που λείπει τώρα η κοινωνική συνείδηση περασμένων δεκαετιών γιατί έτσι και ήσουν γκέι τότε, σου κρέμαγαν κουδούνια. Καλά για λεσβία δεν το συζητάω καν, ούτε κουδούνια δεν υπήρχαν, ανήκες σε ανύπαρκτο είδος. Η πολιτική ορθότητα που τον ενοχλεί είναι η πρωτοκαθεδρία που χάνει ως αυθεντία. Δεν πειράζει Μάκη. Εμάς δεν μας πειράζει.

Δεν είναι σύμμαχος ο Μάκης, οπότε μην σκας.

44

2

1

8

8

4

Error happened.