Την θυμάμαι την πρώτη φορά. 

Όχι, όχι εκείνη την πρώτη φορά. Αυτή δεν τη θυμάμαι τόσο, κατάλαβα γρήγορα ότι η αξία της πρώτης φοράς ήταν η ύστατη ρομαντικοποίηση της παρθενιάς, οπότε την απομυθοποίησα γρήγορα όταν ανέπτυξα μια στοιχειώδη φεμινιστική συνείδηση. 

Θυμάμαι όμως καλά την πρώτη φορά που προσποιήθηκα οργασμό. 

Σεξ σε σχέση φοβερή. Αλληλοκατανόηση ως το συναισθηματικό μας κόκαλο, επικοινωνία και πνευματική ταύτιση όσο δεν πάει. Είχαμε σχέση 2 χρόνια και δεν είχα προσποιηθεί ποτέ μέχρι εκείνη την νύχτα, όπου μέσα σε έναν θολό στρόβιλο έντονης σωματικής κούρασης και μυρμηγκιάσματος του κάτω μέρους των γοφών μου, έβγαλα δυο αναστεναγμούς παραπάνω, φρόντισα να μιμηθώ τις συσπάσεις των μηρών και των εσώτερών μου και βουαλά. 

Με το κεφάλι του στην κοιλιά μου και το ξέπνοο στόμα του κοντά στο σωματικό μου θεατράκι, του χάιδευα το αυτί επαινετικά, “ήταν τέλειο, φανταστικό, έκανες κάτι διαφορετικό σήμερα;” πριν σβήσω τελείως από την κούραση σε έναν ανόνειρο ύπνο. 

Δεν το σκέφτηκα παρά δύο μέρες μετά ότι ναι, προσποιήθηκα. Έκανα αυτό που διάβαζα ότι κάνουν δύο τύποι γυναικών:

1.Οι σκύλες που γουστάρουν να κοροϊδεύουν τους καημένους τους άντρες που είναι πάντα εξόριστοι από το σωματικό μυστήριο που ονομάζεται ΓΥΝΑΙΚΑ και

2.Οι γυναίκες που βρισκονται στο είδος εκείνο των κακοποιητικών σχέσεων που δεν είναι αρκετά κακοποιητικές για να έχουν σημάδια σωματικά αλλά είναι τόσο ψυχολογικά τρομοκρατημενες που δεν μπορούν να μιλήσουν στον σύντροφό τους για την διεκδίκηση της δικής τους ευχαρίστησης-που δεν πιστεύουν ότι την αξίζουν κιόλας. Ανήκα σε κάποια από τις δύο κατηγορίες;

Ανέτρεξα πάλι σε εκείνη την νύχτα και προσπαθούσα να θυμηθώ τι με ώθησε να προσποιηθώ οργασμό. Κατέληξα στο ότι ήμουν αδιανόητα κουρασμένη. Ότι εκείνος ήταν ριγμένος πάνω μου με μια ορμή και αυταπάρνηση, ότι επέμενε πως ΝΑΙ, μπορεί να τα καταφέρει, θα τα καταφέρει, δούλευε με επιμονή και η αλήθεια είναι πως κάπως δεν μου πήγαινε η καρδιά να τον σταματήσω. 

Αν και είχα φτάσει στο σημείο εκείνο της σωματικής υπερφόρτωσης που είχα μουδιάσει, αν και θα μπορούσα να του έχω μιλήσει και να του πω “να σταματήσουμε λίγο, όχι τώρα, είμαι κουρασμένη, το σώμα μου έχει σβήσει”, δεν το έκανα.

Ήμουν σίγουρη ότι θα πάρει την δική μου κούραση σαν προσωπική αποτυχία του τι σημαίνει να είσαι άνδρας.

‘Ημουν σίγουρη ότι αν τον σταματούσα μετά από τόση δουλειά και στο σημείο της προσωπικής επιμονής που έβλεπα ότι είχε φτάσει εκείνη την ώρα, την επόμενη μέρα θα ξύπναγε με τον μισό ανδρισμό του λιωμένο στο πάτωμα της μικρή μας γκαρσονιέρας. 

Τότε κατάλαβα ότι εκείνη τη βραδιά, ενώ μου ανήκε το σώμα μου, ο οργασμός μου δεν μου ανήκε. Ο οργασμός μου ήταν τρόπαιο. Το δικό του τρόπαιο.

Δεν βρισκόμουν σε κακοποιητική σχέση και δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να τον υποτιμήσω, υπενθυμίζοντάς του κάποια στιγμή σε μελλοντικό μας καυγά ότι υπήρχε εκείνη η μια φορά που ποροσποιήθηκα και δεν το κατάλαβε. Δεν ήθελα τίποτα από τα δύο και η προσποίησή μου δεν είχε πρόθεση. Ήμουν απλά αφόρητα κουρασμένη και επέλεξα αντί να του πω να σταματήσουμε, όπως ήθελα, να συνεχίσω την πράξη όπως δεν ήθελα γιατί φοβόμουν οτι ο ανδρικός του εγωισμός, που τρέφεται από την δική μου ευχαρίστηση, θα πεθάνει της πείνας. 

Τα κατάλαβα όλα αυτά και μετά το ξαναέκανα.

Και άλλη μια φορά.

Και μετά ακόμα μια φορά μετά από αυτό.

Όλα με τον ίδιο άνθρωπο που δεν είχα πρόβλημα να μοιραστώ κανένα συναίσθημα και κανέναν φόβο για το μέλλον, εκτός από αυτό. Μόλις έγινε συστηματικό, μόλις έγινε συνήθεια να το κάνω αντί να του πω ότι είμαι κουρασμένη και ότι δεν θέλω, κατάλαβα ότι υπήρχε κάτι προβληματικό μέσα στη σχέση μου. 

Δεν του το είπα ποτέ. Σταμάτησα να το κάνω, έλεγα πράγματι ότι είμαι κουρασμένη και ότι δεν αντέχω σωματικά να κάνω τίποτα. Το σεβόταν και πηγαίναμε παρακάτω. 

Καταλαβαίνοντας, χρόνια μετά, ότι ο σύντροφός μου ήταν επίσης θύμα της πατριαρχίας, θύμα του ανδρικού εκείνου προτύπου που ήθελε τον άντρα σεξουαλικά ακμαίο, άριστο επιβήτορα, οργασμικό τροπαιούχο και λύτη του αιώνιου μυστηρίου της γυναικείας σεξουαλικότητας, κατάλαβα ότι ανέλαβα και το δικό του συστημικό βάρος.

Κατάλαβα ότι εκτός από την οργασμική προσποίηση που μου στερούσε τη δική μου τελείως συναινετική ευχαρίστηση, την δυνατότητα να επικοινωνώ με τον σύντροφό μου στη σεξουαλική μας ένωση, το σεξ είχε γίνει σημείο πατριαρχικής μάχης των φύλων. Και εγώ επέλεγα, κάθε φορά που ήμουν κουρασμένη, να τον αφοπλίζω από το βάρος μιας ενδεχόμενης απόρριψης της αρρενωπότητάς του, αναλαμβάνοντας να υποκρίνομαι ευχαρίστηση. 

Δεν το ξαναέκανα σε μετέπειτα σχέσεις μου.

Μου άξιζε η σωματική ευχαρίστηση. Μου άξιζε να μην παίρνω τα βάρη των συντρόφων μου. Μου άξιζε να μην είμαι τρόπαιο και κυρίως μου άξιζε να σέβομαι, να ακούω και να καλομεταχειρίζομαι το σώμα μου.  

7

1

Error happened.