Η προσπάθεια να μεταφερθεί το Sex and the City στο 2021 είναι επίπονη και άχαρη, αλλά μήπως φταίει το 2021;

*AKOΛΟΥΘΟΥΝ SPOILER*

Έκατσα κι εγώ μαζί με όλον τον πλανήτη, έβαλα δυο κομμάτια πίτσα, φόρεσα τα ακουστικά μου, και πάτησα το play.

Περίμενα το γνωστό αφρόλουτρο εγκεφάλου με ρούχα, παπούτσια και πολλή Νέα Υόρκη, με γρήγορους διαλόγους, έξυπνες ατάκες, και ολίγο από μήνυμα, τόσο ώστε να μην διαταράσσεται το αφρόλουτρο. Κάτι σαν το Younger, αλλά με πενηντάρες. Και καλύτερο.

Αντί γι’αυτό, άρχισα να νιώθω σα να βλέπω αγαπημένους χαρακτήρες που έχουν τσακιστεί από τη ζωή και έχουν γίνει η αρκετά χειρότερη εκδοχή του εαυτού τους. Οι διάλογοι είναι γραμμένοι από θείους που θέλουν να κάτσουν με τη νεολαία, επειδή νομίζουν ότι έχουν πιάσει τον σύγχρονο παλμό, ενώ αυτό που τους αξίζει να ακούσουν είναι το εξής.

“Ok, boomer”.

Η πενηντάρα Κάρι που ντρέπεται να μιλήσει ανοιχτά για το σεξ ενώ έχει γράψει την πρώτη στήλη για σεξ είκοσι χρόνια πριν, δεν είναι κάτι «αστείο». Η δικηγόρος που έχει τριάντα χρόνια εμπειρία σε περιβάλλον που σε τσακίζει αλλά χάνει τα λόγια της επειδή έχει μαύρη και νέα καθηγήτρια δεν είναι κάτι «αστείο». Η γυναίκα που είναι παντρεμένη άντρα που παραμένει «παιδί» και λερώνει τους τοίχους για να πάρει μετά φιλάκι που είναι τόσο χαριτωμένος, δεν είναι κάτι «αστείο».

Καταλαβαίνω την δυσκολία: πώς πας από την ελαφρότητα των 90’s που όλα ήταν πιθανά, στην καντήφλα του 2021, μετά από Τραμπ, #metoo, και covid; Προφανώς, η συζήτηση δεν μπορούσε να παραμείνει στο αν επιτρέπεται μια νέα γυναίκα να έχει έντονη σεξουαλική ζωή. Προφανώς, οι ηρωίδες θα είχαν μεγαλώσει, θα είχαν σπάσει σε κάποια σημεία – δεν εννοώ εμφανισιακά – κάποια χαρακτηριστικά τους θα είχαν γίνει χειρότερα, αλλά δεν θα είχαν καταφέρει, ως πρωτοπόρες τότε, να παραμείνουν πρωτοπόρες σε άλλες πτυχές; Γιατί να μην είχε γίνει η Κάρι η Γκλόρια Στάινεμ του Μανχάταν, αλλά είναι μια γυναίκα που ακούει για αυτοϊκανοποίηση και τα χάνει; Πέρασαν είκοσι χρόνια από τότε που έγραφε για golden showers με πολιτικούς, και έχει γίνει ακόμη πιο συντηρητική;

Γιατί πρέπει να βγάζουν γέλιο αυτές οι γυναίκες επειδή είναι γελοίες, και όχι επειδή είναι αστείες;

Έχω την εντύπωση ότι έχουμε αγαπήσει αυτές τις ηρωίδες πιο πολύ από τους δημιουργούς τους. Η τραγικότητα, όπως είναι ο θάνατος του Big, είναι πράγματι μέσα στη ζωή και μπορεί να σε βρει ξαφνικά. Η διαχείριση της ηλικίας, όμως, είναι κάτι αρκετά πιο περίπλοκο από το «δεν μπορώ να συμβαδίσω με την πολιτική ορθότητα ενώ το θέλω». Το σενάριο, από λεπτοβελονιά, έχει αρχίσει να μοιάζει με τα καινούρια σκίτσα του Αρκά. O αυτοσαρκασμός της σειράς έχει μετατραπεί σε κάτι πικρό και άσπλαχνο.

Προφανώς, ο καθένας τα βλέπει από την πλευρά του, κι εγώ το βλέπω από την πλευρά της μελλοντικής πενηνταπεντάρας, και δεν σκοπεύω να γίνω γραφική για να διασκεδάζω τους γύρω μου. Έχουμε δει δυο επεισόδια ως τώρα, και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που θέλουν να μας πουν. Ότι είναι ΟΚ να μην κάνεις σεξ μετά τα πενήντα;

7

12

1

Error happened.