Ψυχολογε της womanlandia , Έκανα ψυχοθεραπεία 3,5χρόνια. Ο αρχικός λόγος που πηγα ήταν ότι είχα προβλήματα στα ερωτικά – ένα μοτίβο με μη διαθέσιμους άντρες. Ανακάλυψα ότι έχω αγχώδη τύπο προσκόλλησης. Μετά την τελευταία αποτυχημένη προσπάθεια σχέσης, πήγα σε ψυχίατρο, διαγνωστηκα με κατάθλιψη και χορήγησε αντικαταθλιπτικά. Σταμάτησα την ψυχοθεραπεία. Οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής: 1) διάβασα σε δημοσιευση εργασίας ψυχολογιας πανεπιστημίου ότι ο τρόπος προσκόλλησης μεταβάλλεται πολύ δύσκολα εως καθολου. Εμενα με βοήθησε η ψυχολόγος σε πολλούς τομείς της ζωής, αλλά τα ερωτικά πάνε τα ίδια και με κάθε αποτυχημένη επι σειρά ετών απόπειρα σχέσης, νιώθω ακόμα πιο πολύ καταβαράθρωση. Και έχω βελτιωθεί: πχ δεν είμαι παρορμητική όπως παλιά πχ. Αξίζει να δίνω τα λεφτά μου για κάτι που ισωσ δεν αλλάξει ποτέ; Δεν αλλάζει; Πείτε μου την αληθεια μην κυνηγάω ουτοπίες 2) σκέφτηκα να αλλάξω ψυχολόγο, αλλά επειδή είχα συναντήσει πολύ χειρότερες στο παρελθόν σκέφτομαι – που να λέω την ιστορία της ζωής μου από την αρχή και μήπως είναι όλα θέμα τύχης. Στην τελική μόνο όσοι έχουν ασφαλή τύπο προσκόλλησης βρίσκουν σχέση;
Τα χαρακτηριστικά/συμπτώματα του αγχώδους τύπου προσκόλλησης, μπορούν να εντοπιστούν και σε κάποιες διαταραχές προσωπικότητας (για παράδειγμα στη Μεταιχμιακή Διαταραχή). Και ενώ πράγματι, τα συμπτώματα των διαταραχών προσωπικότητας είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν, μπορούν ωστόσο να παρουσιάσουν σημαντική βελτίωση.
Τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση του άγχους και της διάθεσης, και ως αποτέλεσμα να κατευνάσουν τα συναισθήματα ανασφάλειας και αναξιότητας που έχουν οι άνθρωποι με μη ασφαλή τύπο προσκόλλησης. Ωστόσο δεν είναι πανάκεια, και σχεδόν πάντοτε πρέπει να συνοδεύονται από ψυχοθεραπεία.
Για να σου απαντήσω, ενώ η δημιουργία και η διατήρηση μιας λειτουργικής σχέσης δεν είναι εύκολη υπόθεση, σίγουρα δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων με ασφαλή τύπο δεσμού. Απλώς αυτοί οι άνθρωποι ίσως μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, χωρίς να χρειαστεί να περάσουν από τη διαδικασία της πολύχρονης ψυχοθεραπείας. Είμαι όμως σχεδόν σίγουρη πως δεν ευθύνεσαι μόνο εσύ και ο αγχώδης τύπος προσκόλλησης για τις αποτυχίες σου στα ερωτικά.
Θα έλεγα να επιμείνεις στην ψυχοθεραπεία, άλλωστε ανώτερες από κάθε διάγνωση, παραμένουν η ελπίδα και η επιθυμία για αλλαγή.
3
2Tα σχόλια είναι προσβάσιμα μόνο στα μέλη της Womanlandia. Για να γίνετε μέλος, πατήστε εδώ.
