Αγαπημένη μου Λένα, καλή αρχή στο νέο σου σπίτι και καλή χρονιά! Σου γράφω γνωρίζοντας κατά βάθος πως η στάση μου είναι αυτή που μου επιτρέπει να κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια. Με τον φίλο μου είμαστε μαζί σχεδόν δέκα χρόνια. Αγαπιόμαστε, υπάρχει αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση και περνάμε καλά. Γνωριστήκαμε στο εξωτερικό, όπου σπουδάζαμε, και ο φίλος μου έκανε παρέα με την κλασική ομάδα ξενιτεμένων Ελλήνων, χωρίς να έχουν κάνει πιο βαθιές συζητήσεις. Με τον καιρό, πολλοί απ’ αυτούς τους φίλους άρχισαν να με λένε “φεμιναζί” και ν’ αποκαλύπτουν τις πραγματικές απόψεις τους. Αυτό οδήγησε το φίλο μου ν’ απομακρυνθεί, καθώς μεγάλωσε σ’ ένα πολύ προοδευτικό περιβάλλον, περικυκλωμένος από ΛΟΑΤ άτομα και φεμινιστ@, και οποιαδήποτε έκφραση ομοφοβίας/σεξισμού τον κάνει να θυμώνει. Παράλληλα, κάναμε εκτενείς συζητήσεις για το γεγονός ότι αυτή η τεράστια παρέα δεν ήταν σε καμία περίπτωση safe space. Όταν έμαθα πως ένας απ’ αυτούς τους τύπους παρενόχλησε δύο γυναίκες και κακοποίησε σεξουαλικά μια τρίτη, ε, Λένα μου, τον μπλόκαρα απ’ όλα τα σόσιαλ άμεσα και ο φίλος μου του έκοψε την καλημέρα. Σε έναν άλλον που μου έστελνε προσπαθώντας να με πείσει πως το revenge porn πλήττει και άντρες, αρχικά του απάντησα όσο πιο αποστασιοποιημένα μπορούσα, ότι σαφώς η πατριαρχία καταπιέζει και τους άντρες αλλά ότι καμία καριέρα κανενός άντρα δεν καταστράφηκε από revenge porn και ότι κανένας άντρας δεν αυτοκτόνησε εξαιτίας του revenge porn, όταν όμως το συνέχισε, αποκαλώντας με “Βρε Μαράκι μου όμορφο”, τον ρώτησα για ποιο λόγο περιμένει ότι θα συμφωνήσω μαζί του από τη στιγμή που η θέση μου είναι πολύ συγκεκριμένη. Μου κοψε κι αυτός την καλημέρα. Μαζεύτηκαν, λοιπόν, πολλές τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι κάποιοι απ’ αυτούς βρέθηκαν σε κοινό χώρο εργασίας με τον κακοποιητικό πρώην μου – κάποιοι, μάλιστα, έστειλαν στον φίλο μου μηνύματα τύπου “Θέλω να σου μιλήσω για την κοπέλα σου και το παρελθόν της, είναι σοβαρό”. Ο φίλος μου τους έκοψε την καλημέρα και μου είπε πως λυπάται που με εξέθεσε σε αυτό το περιβάλλον. Ξέρω πως έκανα το σωστό, ξέρω πως κι ο φίλος μου έκανε το σωστό αλλά κάποιες φορές φαντάζομαι πως θα διαδίδουν αριστερά και δεξιά πόσο κακοποιητική είμαι, πως έκανα τον φίλο μου να ξεκόψει απ’ τους φίλους του (από εγκληματίες και σεξιστές, δηλαδή) και αυτό με κάνει να νιώθω μόνη μου. Πέρα απ’ τον φίλο μου, έχω ένα υποστηρικτικό δίκτυο φίλων και μια οικογένεια που μοιραζόμαστε κοινά ιδανικά αλλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω αποδυναμωμένη και μόνη. Πώς θα πάψω να με νοιάζει τι μπορεί να λέει ο κόσμος;
Είμαστε λίγο πριν τα 30, αν παίζει ρόλο.

Συνήθως λέω ότι δεν γίνεται να μη μας νοιάζει τι λένε οι άλλοι για εμάς, αλλά και σ’αυτό υπάρχει ένα ταβάνι.

Έχεις ένα υποστηρικτικό δίκτυο φίλων, έχεις οικογένεια, και τον φίλο σου, αλλά νιώθεις μόνη επειδή μια παρέα ατόμων που καλύτερα να μην είχες γνωρίσει ποτέ, μπορεί να διαδίδουν ότι είσαι κακοποιητική; Παρεμπιπτόντως δεν θα λένε αυτό, δεν ξέρουν καν τη λέξη. Φεμιναζί θα λένε.

Και σε ποιους θα το λένε; Σε παρόμοιους με τους ίδιους.

Και νιώθεις μόνη και απομονωμένη γι’αυτό το λόγο; Γιατί; Θέλεις να σε αγαπάνε και να σε αποδέχονται και οι σεξιστές, ρατσιστές και οι κακοποιητές; Μόνο έτσι δεν θα νιώθεις μόνη;

Είναι μάχη ο φεμινισμός, και στη μάχη έχεις αντιπάλους.

Ας σε πουν Φεμιναζί όσο θέλουν. Για μένα αυτό δεν είναι καν βρισιά πια, είναι παράσημο.

51

10

6

1

Error happened.