Αγαπητή Λένα και αναγνώστριες/αναγνώστες, θα σας πω τον πόνο μου. Ο τύπος που έβγαινα πριν λίγο καιρό με άφησε γιατί ”χαλάστηκε” (κατά τα λεγόμενά του) που του έκρινα τις απόψεις του (βασικά τις ψεκασμένες παπαριές που έλεγε). Ο τύπος αυτός ήθελε να συμφωνώ σε ότι βλακεία έλεγε και δεν του άρεσε που είχα άποψη. 32 χρονών μαντράχαλος και δεν έχει μάθει να τον κρίνουν. Βασικά δεν τον έκρινα απλώς εξέφρασα την άποψή μου που δεν ήταν διαφορετική από την δική του. Και δυστυχώς έχω συναντήσει πολλούς τέτοιους τύπους στη ζωή μου που δεν θέλουν να έχουμε άποψη και να κρίνουμε τις ”φιλοσοφίες” τους. Δεν υπάρχει καμία σωτηρία και απελπίζομαι πολύ με αυτούς που κυκλοφορούν εκεί έξω. Υπάρχουν άραγε άντρες που θέλουν οι γυναίκες να έχουν άποψη και κριτική ικανότητα ; Να μην χαλιούνται τόσο εύκολα που διαφωνούμε;

Και βέβαια υπάρχουν άντρες που θέλουν οι γυναίκες να έχουν άποψη και κριτική ικανότητα. Οι πιθανότητες να τους βρεις είναι χμ, όχι πάρα πολλές, θα κάνουμε κι εμείς την προσπάθεια ως womanlandia, το υπόσχομαι. Αυτοί οι άντρες βρίσκονται δύσκολα.

Ξέρεις όμως τι είναι πάρα μα πάρα πολύ εύκολο; Να μην χάνουμε τον χρόνο μας με αυτούς που αποκλείεται να είναι έτσι.

Και επιμένω πάρα πολύ σε αυτό, το τονίζω όσο πιο πολύ γίνεται. Αυτός που λέει ψεκασμένες παπαριές δεν είναι όχι για να βγαίνεις, είναι για να αλλάζεις πεζοδρόμιο. Δεν είναι ούτε για ανακύκλωση. Δεν είναι ούτε για να τον έχεις φίλο στο φέις. Δεν είναι ούτε για – τι να σου πω; Να πω ότι απαγορεύεται να τον έχεις στην ευρύτερη σφαίρα σου; Απαγορεύεται λοιπόν.

Πρέπει να απορρίπτεις πολύ πιο δραστικά, πολύ πιο εύκολα, πολύ πιο αποφασιστικά και οριστικά και γρήγορα. Όχι μόνο επειδή ο χρόνος είναι χρήμα – που είναι – ή επειδή έτσι χάνεις ευκαιρίες με άλλους πιθανούς εραστές– που χάνεις, αλλά επειδή οι ψεκασμένες παπαριές είναι σαν τους μύκητες. Έτσι και σε βρουν, είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις εξαφανίσεις. Όλο νομίζεις ότι καθάρισες και τσουπ,  νάτες πάλι μπροστά σου.

Πρόσεχε! Σε επηρεάζουν περισσότερο από όσο νομίζεις. Όχι μόνο δεν τους κάνεις εσύ ανθρώπους τους ψεκασμένους, αλλά σε παρασέρνουν προς τη Μόρντορ της σκέψης, εκεί που κάθε φρέσκια σκέψη καρβουνιάζεται.

Στην ιστορία που λες, η μεγάλη σειρήνα δεν είναι ο άντρας που δεν δέχεται κριτική στη σκέψη, αλλά οι ψεκασμένες παπαριές. Και ο Βίτκενσταϊν δεν δεχόταν κριτική, ας πούμε. Μακάρι να είχες βγει ένα διάστημα με τον Βίτκενσταϊν όμως κι ας μην δεχόταν τις αντιρρήσεις σου, τώρα θα είχαμε άλλα να λέμε.

33

3

4

Error happened.