Λένα μου καλησπέρα!
Σου γράφω απο το γραφείο, οπου μετα απο κουβεντα που ειχα με συναδέλφους, θελω να χτυπησω το κεφάλι μου στον τοιχο απο απέλπισια!

Θα προσπαθησω να σου μεταφέρω την κατασταση όσο πιο ψυχραιμα και αντικειμενικα μπορω:

Συνάδελφος Α κανονιζει με την μητερα του να του κανει τα ψωνια απο την λαικη, γιατι δεν προλαβαινει, και αφου θα παει που θα παει, να ψωνισει και για εκεινον.
Πεταγομαι και εγω (κακως θα μου πεις ανακατευόμαι , αλλα τελοσπαντων) και λεώ “ε, αφου θα μαγειρέψει που θα μαγειρεψει να του φερει και φαι, και αφου θα σφουγγαρισει που θα σφουγγαρισει να του κανει και το δικο του σπιτι κλπ…”
Εμπλεκεται Συναδελφος Β και λεει οτι ειναι λογικο να βοηθαεί η μητερα, και οι γονεις πάντα ανησυχουν για τα παιδια τους και τα βοηθανε κλπ κλπ κλπ
Εγω η χαζη, συνεχίζω να μην καταλαβαινω ότι ακρη με αυτους δεν θα βγαλω, και συνεχίζω λέγοντας οτι απο καποιο σημειο και μετα (ολοι πανω απο 30 είμαστε) πρεπει να απογαλακτιζόμαστε!
Τι το ήθελα! Μου κατεβαζει ο συναδελφος Β οτι οικογενειακη ιστορια μπορεις να φανταστείς για γονεις που προσεχουν τα παιδια τους και ανυσηχουν για αυτα και ποσο λογικό είναι.
Να μην στα πολυλογω, καταληξαμε οτι εγω είμαι η πέριεργη της υποθεσης και ειναι λογικο οι γονεις να κανουν τα παντα για τα παιδια τους γιατι αυτοις ειναι ο ρόλος τους!
Και να ειμαι εγω και να αναρωτιέμαι πως γινεται να μην βλέπουν το προβλημα: οτι ετσι δημιουργουν ανθρώπους εσαει εξαρτημένους!

Με πολλές φιλες μου συζηταμε ακριβως αυτο: οτι δυστυχως πολλοι αντρες (κυρίως) δεν εχουν μάθει να ειναι ανεξαρτητοι και καταληγουν να περιμένουν απο τις κοπελες τους /συντρόφους/ συζυγους να τους νταντεύουν οπως εχουν μάθει.
Αλλα στο γραφειο αγαπητη Λένα ειμαι η μειοψηφια και οι απαντησεις που πάιρνω ειναι οι εξής φανταστικές:
Συναδελφος Α «ναι αλλα οι ιδιες οι γυναικες που γκρινιαζουν, δημιουργουν το πρόβλημα καθως αργότερα και οι ιδιες αυτους τους γιους μεγαλώνουν» και
Συναδελφος Β « επειδη εσυ εισαι ανεξαρτητη δεν σημαινει ότι για ολους ισχυει το ιδιο, και δεν χρειαζονται ή θέλουν όλοι τα ιδια πραγματα. » και « εισαι πολυ απόλυτη»
Εντέλει εγω παρομοιαστηκα με τον Χίτλερ και το βούλωσα γιατι πίστευω ότι αν ανεφερα τον κανόνα του Γκόντγουιν θα έριχνα λάδι στην φωτια..

Και οκ, αν ήταν μονο το γραφείο ετσί, ολα καλά, αλλα το βλέπω παντου και αναρώτίεμαι, που εστε όλ@ εσεις??? Και πως την παλευέτε με το συνεχες αυτο πατροναρισμα?
Και το παω και ενα βημα παραπέρα και απελπίζομαι λιγο παραπάνω : αν εσεις και εγω ειμαστε η μειοψηφία πως θα αλλαξει η υπαρχουσα νοοτροπια?
Δυτυχως οι συμμαχοι που γνωρίζω εγω ειναι λιγοι, και απο αυτούς οι περισσοτεροι που γνωριζω εγω δεν κανουν παιδια (ακόμα τουλάχιστον, στα early 30ish δεν το επιλέγουν),
ενώ οι σεξιστες/φασίστες κλπ που γνωρίζω αναπαράγονται ανέλειπως οπως τους επιβάλει το καθηκον! Αρα και μαθηματικα να το πάρω, θελώ να χτυπησω το κεφάλι μου στον τοιχο!

Ουσιαστίκα δεν ξερω αν εχω ερώτηση, ή αν απλα λιγο κουράγιο θέλω να πάρώ για να σταματησω να βαράω το κέφαλι μου.

Φιλια σε ολ@
Τσουχτρα

Τις αντιδράσεις τύπου «είσαι απόλυτη» και αναφορές στον Χίτλερ τις έχω συνηθίσει, αλλά ευχαριστώ για τη νέα πτυχή αντιδράσεων, που ήταν το καταπληκτικό επιχείρημα «επειδή εσύ θέλεις να είσαι ανεξάρτητη δεν σημαίνει ότι όλοι θέλουν να είναι ανεξάρτητοι».

Με έπιασε νευρικό γέλιο, γιατί μέσα στην αντίδραση φωλιάζει η αλήθεια: δεν θέλουν να είναι ανεξάρτητοι. Και το βροντοφωνάζουν! Τιμή μου και καμάρι μου, λένε.

Αυτό που έχουν τα παιδάκια, που θέλουν να τα κάνουν όλα μόνα τους και κλαίνε όταν πας να βοηθήσεις; Ε, πιο ώριμα είναι τα παιδάκια.

Και το εκλογικεύουν ως «δεν είναι ότι εγώ θέλω να μου ψωνίζει η μάνα μου, είναι ότι αυτή θέλει να το κάνει γιατί με αγαπάει». Μητρική «αγάπη» που ταυτίζεται με θυσία και προσφορά χωρίς αντάλλαγμα. Απλήρωτη εργασία στα καπιταλιστικά.

Βασικά, χάρη της κάνουν, καταλαβαίνεις, γιατί αν δεν ψώνιζε για τον κανακάρη, θα έχανε τον χρόνο της κάνοντας πράγματα που της αρέσουν και την ξεκουράζουν, Θεός φυλάξοι.

Η σκέψη να πάνε μαζί βόλτα, να συζητήσουν μαζί της αυτά που την απασχολούν, να τη ρωτήσουν τι όνειρα είχε, τι όνειρα έχει; Ούτε που τους περνάει από το μυαλό να τη δουν ως άνθρωπο.

Για να την παλέψουμε με όλη αυτή την άρρωστη κατάσταση φτιάξαμε ολόκληρο σάιτ, αυτό κάναμε. Για να τα λέμε η μια στην άλλη και να βρίσκουμε κατανόηση, να μην αισθανόμαστε ούφο, παράταιρες ή τρελές.

8

27

10

1

Error happened.