Ακολουθεί first world problem, προσδεθείτε. Ζούμε με τη γυναίκα μου στο εξωτερικό, 10 χρόνια πλέον, και έχουμε μια καλή παρέα στην Ελλάδα. Κάθε φορά που είναι να γυρίσουμε, και ειδικά όταν είναι Χριστούγεννα, όλοι εκδηλώνουν τεράστιο ενδιαφέρον να τα πούμε. Έχουμε και ένα κοινό whatsapp που επικοινωνούμε όλοι μαζί. Όλα καλά μέχρι εδώ.
Όταν λοιπόν έρχεται η ώρα να κανονίσουμε, γίνετai το εξής: όλοι συμφωνούν ότι πρέπει σώνει και ντε να βγούμε όλοι μαζί, αλλά μετά – ένας δεν θέλει μακριά από τη δουλειά του, άλλος δεν μπορεί τότε, μπορεί παρατότε, αλλά αχ, τελικά μπορεί και τότε, αλλά μόνο μεσημέρι. Ο παράλλος θέλει, αλλά δεν ξέρει αν θα έχει νταντα, και γιαυτό δεν μας αφήνει να κλείσουμε πουθενά μέχρι τελευταία στιγμή, γιατι θα κάνουμε διαφορετικά πλάνα με ή χωρίς αυτόν. Κάποιοι δεν θέλουν να μπουν μεσα σε κτήριο λόγω covid (ok), μεσημέρι δεν μπορούν, βράδυ μπορούν, αλλά κάνει και κρύο. Πολλοί από τους παραπάνω, κάνουν το εξαιρετικό «εγω δεν θελω εκει/βραδυ/τετοια ώρα, αλλά ό,τι θέλετε», το οποίο είναι και Passive aggressive και δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει. Όποιος αναλάβει να κάνει project management (παλιά εγώ, πλέον μια άλλη κοπέλα από την παρέα), καταλήγει με ψυχοφάρμακα. Btw μιλάμε για 12 άτομα χοντρικά, έξι Plus τα ταίρια. Και είναι πολύ καλοί φίλοι, μην με φάτε στα σχόλια. Απλά μεγαλώνοντας, δεν θέλουν να πολυξεβολευτούν ; power games ; δεν ξέρω.
Πέρσι δοκιμασα να αποφασίσω εγώ, γιατι μετά από 120 μηνύματα, άκρη δεν έβγαινε – μου την πέσανε. Φέτος είπα «παιδία ας βγούμε μισοί/μισοί αφου δεν βγαίνει» – μου την ξαναπέσανε. 1. Τι να κάνω ; 2. Είμαι υπερβολικός ; 3. Γίνονται όσο μεγαλώνουμε όλα ένα Power game ;

O project manager

H Λένα απαντά:

Ω, μεγάλη κουβέντα άνοιξες. Πολύ μεγάλη, φίλε μου.

Αυτό συμβαίνει και χωρίς να έχεις μεταναστεύσει. Πιστεύω ότι θα διαβάσουμε πολλές εξωφρενικές ιστορίες στα σχόλια. Εσύ το βιώνεις συμπυκνωμένο.

Κυρίως, θα έλεγα να χαμηλώσεις τις προσδοκίες σου. Πολύ. Πάρα πολύ.

Δεν είναι δική σου ευθύνη να τους δεις όλους.

Δεν είναι δική σου ευθύνη να τους δεις όλους μαζί.

Δεν έχεις την υποχρέωση να ανακοινώσεις ποιους θα δεις και πού και πότε, ώστε να συμφωνήσουν οι υπόλοιποι να τους δεις.

Δεν έχεις την υποχρέωση, ή την ευθύνη, να κρατήσεις την παρέα.

Αυτό που προτείνω είναι να κανονίζεις εσύ για τον εαυτό σου για να πηγαίνεις όπου θέλεις να πηγαίνεις (τις λίγες μέρες που είσαι στην Ελλάδα), ως τουρίστας, και να το ανακοινώνεις στο γκρουπ τσατ. «Πάω εκεί αύριο, όποιος θέλει ας έρθει».

Πολύ πριν πας στην Ελλάδα μπορείς να κανονίσεις να κλείσεις ένα μέρος χωρίς να ρωτήσεις κανέναν, τη μέρα που σε βολεύει, και αν μερικές μέρες πριν δεν έρθει κανένας, το ακυρώνεις.

Αυτό αφαιρεί την ευθύνη από σένα και ο καθένας την αναλαμβάνει μόνος του.

Θα υπάρξουν αντιδράσεις, αλλά δεν πειράζει. Δεν πειράζει καθόλου. Στο τέλος, θα φανεί ποιος θέλει να σας δει και ποιος απλώς θα ήθελε να σας δει, αν δεν χρειαζόταν να καταβάλει κόπο.

Ναι, πιστεύω ότι ένα μέρος είναι power games. Οπωσδήποτε ναι.

31

7

Error happened.