Αγαπητη Λενα,

Βρεθηκα στην ιδια παρεα με εναν πρωην μου ο οποιος μου ειχε φερθει απαισια στο παρελθον. Ειχαμε μια ελευθερη σχεση που ηταν υπεροχη, χωρις δεσμευσεις χωρις τιποτα και καποια στιγμη ηρθαμε πιο κοντα και αποφασισαμε απο κοινου να εχουμε αποκλειστικοτητα . Long story short ενω στην αρχη ηταν πολυ ωραια, μετα μου φερθηκε απαισια. Με παρατησε ενω ειχαμε κανονισει να παμε διακοπες μαζι με την δικαιολογια οτι δεν ειναι καλα και δεν μπορει να μου δωσει αυτα που θελω (!!!!!). Πληγωθηκα, το καταπια ενα ολοκληρο καλοκαιρι που το περασα στα πατωματα, σηκωθηκα και συνεχισα τη ζωη μου. Αυτος εκανε καποια come back αλλα εγω δεν μπορουσα να τον συγχωρεσω γι αυτο που μου ειχε κανει και δεν ενεδωσα. Στο παρον τωρα, χαρηκα πολυ που τον ειδα! Δεν θελω επανασυνδεση, ειμαι πολυ καλα εκει που ειμαι τωρα αλλα τον ειδα και ενιωσα μια γλυκα μεσα μου, φαση εχουμε περασει τοσα εμεις οι δυο. Σαν νοσταλγια ενα πραγμα. Και ερχομαι και ερωτω ειναι φυσιολογικο αυτο;; Πως ειναι δυνατον να εχω ξεχασει τον τροπο που μου φερθηκε και να νοσταλγω κιολας αυτα που ζησαμε;;; ( να πω οτι απο τοτε εχουν περασει περιπου 5 χρονια)

Αγαπητή φίλη, το διάβασα και το ξαναδιάβασα… και δεν καταλαβαίνω.

Δεν σου φέρθηκε απαίσια. Δεν σου φέρθηκε καν άσχημα. Το πώς ένιωσες δεν είναι απόδειξη ότι σου φέρθηκε άσχημα. Πονάει η απόρριψη, αλλά τι να κάνουμε, είναι αναπόφευκτη. Δεν είναι «δικαιολογία» το ότι δεν είναι καλά και δεν μπορεί να σου δώσει αυτά που θέλεις. Γιατί τόσα θαυμαστικά; Και γιατί έχει έξτρα σημασία ότι είχατε κανονίσει να πάτε μαζί διακοπές; Τουλάχιστον δεν σου το είπε στις διακοπές. Έπρεπε να περιμένει να γυρίσετε; Και να παριστάνει ότι περνάει καλά, ενώ δεν περνάει καλά; Θα προτιμούσες να υποκρίνεται δηλαδή;

Οκ, δεν μπορείς να συγχωρέσεις αυτό που σου έκανε (οκ) και δεν τον δέχτηκες πίσω, ωραία που είσαι καλά εκεί που είσαι, η γλύκα που ένιωσες δεν είναι ανεξήγητη, παρά την φοβερά απαίσια συμπεριφορά του, είχατε και καλές στιγμές, όπως φαίνεται.

Επίσης, έχουν περάσει πέντε χρόνια.

Πέντε χρόνια.

17

Error happened.