Θα γίνουμε και δικηγόροι τρομάρα μας. 

Μάθημα στη νομική, κάνει ο καθηγητής μια ερώτηση. Πρωί, κοντεύουμε τρίωρο χωρίς διάλειμμα, μια κούραση, μια κόπωση, μια νύστα. Κρατάμε σημειώσεις σα να μην υπάρχει αύριο και ο καθηγητής κάνει μια ερώτηση που έχει διάφορες απαντήσεις, από γενικές-θεωρητικές ως πρακτικές-συγκεκριμένες. 

Σηκώνει μια κοπέλα χέρι, της δίνει το λόγο, απαντάει, της λέει ότι η απάντηση είναι καλή αλλά όχι άριστη. 

Σηκώνει δεύτερη κοπέλα το χέρι, το ίδιο. 

Σηκώνει αγόρι το χέρι, απαντάει συγκεκριμένα, του λέει “συγχαρητήρια, είστε λαμπρός”. 

Θα μπορούσε να τελειώσει εδώ σωστά; Θα μπορούσε να μην είναι έμφυλο, δύο παιδιά απάντησαν μέτρια, ένα παιδί ολόσωστα και συνεχίζουμε τη ζωή μας. Όχι. 

Ο τύπος αρχίζει να λέει πόσο συναισθηματικές είναι οι γυναίκες και πόσο ψυχροί εκτελεστές οι άντρες. Και μετά τα μάσησε λίγο και είπε κάτι του τύπου “όχι όλες, μην παρεξηγηθώ”. 

Άι σιχτίρ. 

Εντωμεταξύ, πριν πάω το πρωί είχα κοντέψει να σκοτωθώ από έναν επικίνδυνο οδηγό κοντά στη Ροτόντα και μ’αυτό το σκηνικό ήμουν να εκραγώ. Τοξική αρρενωπότητα παντού στους δρόμους και στις σχολές. 

2

6

16

Error happened.