Καλησπέρα!!! Συγχαρητήρια για το σάιτ , πραγματικά είναι μια πολύ ευχάριστη παρέα όλο αυτό που χτισατε !
Το θέμα μου…Εγώ δεν έχω καμία εμπειρία με ψυχολόγους.ειμαι 27 και πήγα για πρώτη φορά γιατί ένιωσα τον εαυτό μου σε φάση απόγνωσης.
Επειδή λοιπόν δεν έχω καμία εμπειρία και δε ξέρω πως να κρίνω αυτό που μου είπε η ψυχολογος, ήθελα να το εκφράσω εδώ να ακούσω την γνώμη σου.Σε μια συζήτηση για την μητέρα μου είπα ότι σκεφτόμενη ότι κάποια στιγμή θα πεθάνει δεν νιώθω θλίψη η ταραχή. Μου είπε ότι αυτό που λέω δεν είναι καθόλου κακό και ότι σημαίνει ότι δε νιώθω εξάρτηση από εκείνη. Ότι όταν σκεφτόμαστε ότι θα χάσουμε κάποιον και η σκέψη και μόνο ταράζει και αποδιοργάνωνει το είναι μας δεν είναι υγιές γιατί δεν έχουμε αντιληφθεί τον εαυτό μας σαν ξεχωριστή οντότητα. Το πένθος και η στεναχώρια είναι κάτι άλλο.
Μου φάνηκε πολύ κάπως. Είναι στο μυαλό μου ;
Ευχαριστώ πολύ !
Ευχαριστούμε πολύ!
Όλα στο μυαλό σου είναι. Τι εννοείς με αυτή την ερώτηση; Ότι σκέφτηκες (ένιωσες) κάτι που είναι λάθος; Ότι δεν σκέφτηκες αυτό που σκέφτηκες; Αμφισβητείς τόσο πολύ τον εαυτό σου; Δεν θα έπρεπε. Έχεις αυτονόητο δικαίωμα στα συναισθήματά σου και στις σκέψεις σου με πληρότητα, χωρίς να αμφιβάλλεις για την παρουσία τους και την οντότητά τους.
Το πρώτο που πρέπει να κάνεις όταν η απάντηση της ψυχολόγου σου φαίνεται «κάπως» είναι να της το συζητήσεις μαζί της στη θεραπεία. Έτσι θα βάλεις σε λέξεις το «κάπως». Τι κάπως; Προσβλητικό; Λάθος; Τραβηγμένο; «Υπερβολικό;» Αυτή είναι η ουσία της θεραπείας, μεταξύ άλλων. Να ανακαλύψεις τον εαυτό σου (και να μην αμφιβάλλεις ή ντρέπεσαι για τις σκέψεις σου, τις ίδιες σου τις σκέψεις).
Ο άλλος λόγος που πρέπει να το συζητήσεις μαζί της είναι για να σιγουρευτείς ότι σου είπε αυτό που κατάλαβες. Ο διάλογος είναι πολύ δύσκολο σπορ και στην παρανόηση είμαστε όλοι πρωταθλητές. Όλοι όμως.
19
1Tα σχόλια είναι προσβάσιμα μόνο στα μέλη της Womanlandia. Για να γίνετε μέλος, πατήστε εδώ.
