Καλή αρχή στο νέο site! Ακολουθεί σεντόνι:Εδώ και δύο χρόνια έχω μια συνάδελφο με την οποία είχαμε πολύ φιλικές σχέσεις (χωρίς να είμαστε φίλες εκτός δουλειάς). Στην δουλειά δεν έχουμε συνεχή επιτήρηση και λόγω κατάστασης δουλεύουμε και τηλεργασια. Η συνάδελφος λοιπόν αρκετές φορές μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια έχει τύχει για πολλούς και διάφορους λόγους να μου ζητήσει να αναλάβω κάποια δουλειά της γιατί κάτι της συμβαίνει (μια δεν αισθανόταν καλά,μια είχε κάτι το παιδί της και έπρεπε να φύγει νωρίτερα κτλ.) Να σημειώσω ότι εγώ δεν έχει τύχει να χρειαστω βοηθεια .Εδώ και 5 περίπου μήνες όμως η κατάσταση είχε ξεφύγει, όλο κάτι της συνέβαινε και μου ζητουσε να την καλύψω …Αισθάνθηκα λοιπόν ότι με εκμεταλλεύεται και απομακρύνθηκα.Πριν περίπου δύο μήνες ξαφνικά (χωρίς να σχετίζεται με τα προηγούμενα θέματα που είχε) έπαθε ένα σχετικά σοβαρό πρόβλημα υγείας και πήρε αναρρωτική άδεια για περίπου ένα μήνα.Απο τότε που γύρισε δεν κάνει σχεδόν τίποτα.Ειναι λίγο σαν την κυρία ατυχήσασα της ταινίας,ξεκινάει να κάνει κάτι μετά δεν αισθάνεται καλά,αρχίζει να λέει για το προβλήμα της και κάποιος συνάδελφος τρέχει να βοηθήσει.Εγώ ακόμα είμαι κάπως απόμακρη και θα κάνω κάτι μόνο αν μου το ζητήσει αλλά κι αυτό απρόθυμα. Όλοι οι συνάδελφοι με κοιτούν επιτιμητικά γιατί ξέρουν την καλή σχέση που ειχαμε…Θεωρείς ότι είμαι άδικη και χωρίς ενσυναισθηση ή είναι δικαίωμα μου να έχω κουραστεί από αυτήν την συμπεριφορά;

Αν δεν σε κοιτούσαν επικριτικά οι συνάδελφοι, θα αναρωτιόσουν;

Έχεις δικαίωμα σε οποιοδήποτε συναίσθημα. Τις πράξεις εξετάζουμε μόνο όταν πρόκειται για δίκαιο και άδικο. Υπάρχει κάποια αντικειμενικότητα στο κατά πόσο μπορεί να κάνει τη δουλειά της ή όχι, ανάλογα με το σχετικά σοβαρό πρόβλημα υγείας. Υπάρχουν κάποια που διορθώνονται και άλλα που είναι χρόνια. Σκέψου αυτό που αναλογίστηκες και πριν: χρειάζεται όντως βοήθεια, ή όχι; Ούτε τότε μπορούσες να είσαι σίγουρη, ούτε τώρα.

5

1

Error happened.