Dear Lena,

Ζω στο εξωτερικό σε αρκετά liberal και LGBTQ+ friendly περιβάλλον κοινωνικό και επαγγελματικό. Κι ενώ θεωρώ την εαυτή μου επίσης liberal, ως γεννημένη και μεγαλωμένη σε συντηρητικότατο ελληνικό περιβάλλον ένα πραγμα δεν μπορώ να χωνέψω: τη θρησκεία. Στο δια ταύτα.
Η καλύτερη μου φίλη στη δουλειά, λεσβία παντρεμένη και με το νόμο με την καλή της, queer rights activist και όλα τα καλά, είναι θρήσκα στο βαθμό που δεν βγάζει το σταυρουδάκι της ποτε (είναι αγγλικανη βέβαια).
Αγγλικανη ξαγγλικανη εμενα η αντίδραση μου στη θέα σταυρουδακιου είναι η ανάφλεξη. Δεν μπορώ να αποβάλω το τι σημαίνει θρησκεία ούσα Ελληνίδα.
Δεν μπορώ να μην θεωρώ τη σχέση χριστιανισμού – queer rights αντικρουόμενη κι ας γνωρίζω καλά ότι υπάρχουν ανοιχτά gay – lesbian, trans and non binary εφημέριοι στη χώρα που ζω.
Ξέρω ότι είναι δικό μου κόλλημα και τι ζόρι τραβάω που η φιλενάδα μου είναι χριστιανή. Θέλω να κάνω μια συζήτηση μαζί της σχετικά για να μάθω καλύτερα στην ιστορία των queer ατόμων στην εκκλησία της αλλά φοβάμαι μην φανεί η αποστροφή μου. Στην τελική ο Χριστιανισμός δεν εξυμνεί τη γυναίκα ως παρθένα ανέγγιχτη μανούλα; Πώς ρε φίλη την μια μερα μαζί σε φεμινιστική πορεία και την αλλη αλληλούια;
Τέλος πάντων … θα την βρω την άκρη να είμαι respectful ωστε να κατανοήσω όντως τη σκέψη και τις πνευματικές της αναζητήσεις αφού την βλέπω ως κοντινό μου άτομο.
Μέχρι τότε φταίω που είμαι conditioned να αντιδρώ σαν τον καουντ ντρακουλα στη θέα του σταυρου; Πώς να συμφιλιωσω αυτά τα δυο concepts στο μυαλό μου; Νιώθω ότι η στάση μου αυτή προς τη θρησκεία με κρατάει πίσω ως άνθρωπο …όχι;
Δικό σας!

Θεωρητικά αυτή η ερώτηση απευθύνεται στην Εθνική Λεσβία, αλλά είναι γενικότερη, και γι’αυτό απαντώ εγώ.

Οι άνθρωποι γενικά, δεν είναι μια πεδιάδα που κοιτάς από τη μια πλευρά και το μάτι σου πάει μέχρι την άλλη και τα καταλαβαίνεις όλα με την πρώτη. Δεν υπάρχουν για να βγάζουν νόημα. Είμαστε αποτελέσματα πολλών ερεθισμάτων, πολλών τραυμάτων, και προσπαθούμε να τα μπαλώσουμε όπως όπως, όσο για να μπορούμε να επιβιώσουμε, γιατί δεν υπάρχει πάντα χρόνος/ευκαιρία/εκπαίδευση/χρήμα για να κάνουμε μεγάλες αλλαγές εντός μας, για να αυτοπαρατηρηθούμε, και τα λοιπά.

Από την αγωνία που βλέπω στην ερώτηση, αναρωτιέμαι: το πρόβλημα σου είναι πώς να δεχτείς τη φίλη σου, ή τον εαυτό σου;

Τη φίλη σου δεν χρειάζεται να την καταλάβεις για να τη δεχτείς. Μπορείς να την έχεις στο μυαλό σου όπως θέλεις. Θέλεις να την κατατάξεις ως «καλό παιδί, αλλά έχει μερικές ελλείψεις», ή «κοίτα τι χαριτωμένη που είναι;» Εσύ αποφασίζεις. Αν θέλεις να την καταλάβεις από περιέργεια, απλώς ρώτα. Είναι η καλύτερή σου φίλη. Αν φανεί η αποστροφή σου, τι να κάνουμε, ας προσπαθήσει να το διαχειριστεί, κι έχει δικαίωμα να σε απορρίψει για την αντίδρασή σου, στο κάτω κάτω. Δεν είναι ανυπεράσπιστη.

Η θρησκεία, πρέπει όμως να ξέρεις, όχι η χριστιανική ορθόδοξη, αλλά ένα μέρος της χριστιανικής παράδοσης οπωσδήποτε, έχει βάλει αρκετό νερό στο κρασί της, προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει. Θέλει πελάτες, και θα πει ό,τι χρειάζεται να πει για να μην τους χάσει, θα έρθει σύντομα και το φεμινιστικό γύρισμα, θα δεις. Ο πελάτης/χρήστης, αν θέλει, μπορεί να διαλέξει από το μενού ό,τι του κάνει και να αποδώσει όσα δεν κολλάνε στον «άνθρωπο». Ό,τι είναι καλό, το είπε ο Θεός, ό,τι είναι κακό, είναι ανθρώπινη ερμηνεία. Κι έτσι, μπορεί και η φίλη σου, queer rights activist, να πιστεύει ότι υπάρχει ένα ανώτερο πλάσμα που τη νοιάζεται και τη προστατεύει. Κι έτσι, συμβιβάζονται τα ασυμβίβαστα.

Κι εκεί ίσως να πηγάζει η δική σου αγωνία, μήπως υπάρχει τελικά ένας τρόπος να νιώθεις μια προστασία και την απορρίπτεις. Κοίτα, η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα. Προσωπικά δεν συστήνω τη θρησκεία για τους λόγους που κι εσύ αναφέρεις, και για πολλούς άλλους, αλλά δεν μπορεί να σου υποδείξει άλλος με ποιον τρόπο θα ανακουφιστείς.

11

13

Error happened.