Αγαπητη Λένα,
Νιώθω τρομερά μόνη μου να πηγαίνω σε γάμους επειδή είμαι ελεύθερη. Νιώθω πως τονίζεται το αίσθημα της μοναξιάς και πως θα μείνω μόνη για πάντα. Νιώθω ντροπη που είμαι ακομα μονη. Αυτό το νιώθω σε γάμους ατόμων που δε νιώθω πολύ κοντά μου, κι ας υπάρχει πχ συγγενική σχεση. Τι να κάνω;

Να παίρνεις μαζί σου συνοδό, ακόμα και φίλη, και αν δε νιώθεις άνετα ούτε έτσι, να λες συγνώμη αλλά εκείνη τη μέρα έχω κατεπείγουσα πτήση για Βενεζουέλα, δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ, και να μην πηγαίνεις.

Αυτό το πρόβλημα λύνεται εύκολα. Αυτό που δεν λύνεται εύκολα είναι το αίσθημα της μοναξιάς και ότι θα μείνεις μόνη για πάντα, η ντροπή κα τα λοιπά. Δεν ρωτάς παραδόξως τι να κάνεις με όλο αυτό, αλλά με τους γάμους. Και δεν ξέρω τι να σου πω για όλο αυτό γιατί είναι πολυπαραγοντικό, είναι κοινωνικό, είναι και πραγματικό εν μέρει, από πού να ξετυλίξεις το κουβάρι; Ποτέ δεν είναι περιττό να προτείνω θεραπεία.

26

Error happened.