Έχοντας πρώτη φορά μια σχέση που κρατάει, έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι για διάφορες πτυχές που δεν είχε χρειαστεί να αναλογιστώ παλιότερα. Συνειδητοποιώ ότι είχα ενστερνιστεί την πεποίθηση ότι ο σύντροφός μου θα βγάζει περισσότερα λεφτά από μένα. Αυτό είναι το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα αλλά και το παράδειγμα της οικογένειάς μου. Ο σύντροφός μου όμως δεν βγάζει παραπάνω από μένα, βγάζουμε ίσα σε αυτή την φάση (πανω κατω 1.700 ας πούμε, που είναι οκ) αλλά η δικιά του δουλειά δεν έχει περιθώρια ανόδου πολλά ενώ εμένα έχει. Σε ένα πλαίσιο συμβίωσης ή οικογένειας, αναγκαστικά εγώ θα πρέπει να φέρνω το πολύ εισόδημα και με ξενερώνει κάπως σαν ιδέα. Καταλαβαίνω τώρα ότι ασυναίσθητα, στο μοντέλο συμβίωσης που είχα στο μυαλό μου, εγώ ναι μεν θα έπρεπε να έχω έναν αξιοπρεπή προς καλό μισθό αλλά πάντα περίμενα ότι άλλος θα τραβάει το κουπί (έτσι είδα γύρω; Έτσι έμαθα;). Είναι η πρώτη φορά που, δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο, σκέφτομαι ότι το επίπεδο ζωής που θες, τα ταξίδια που θες, τα φαγητά και οι δραστηριότητες, το σπίτι που θες, όλα αυτά πρέπει τελικά να τα στηρίξεις μόνη σου και δεν θα έχεις έναν άντρα που θα μπορεί να βάζει τα πολλά. Και αυτό είναι κάπως τρομακτικό και περίεργο. Θεωρείς ότι είναι σημάδι πατριαρχικής λογικής αυτό που έχω; Ή μπορεί να υποδηλώνει μια δικιά μου τεμπελιά πχ, επειδή θεωρούσα δεδομένο ότι θα μου προσφέρονταν κάποια πράγματα; (29)

Πιστεύω ότι το βλέπεις σε τελείως λάθος βάση.

Το πρόβλημα που έχεις σε αυτή τη σχέση είναι ότι έχετε διαφορετικό όραμα ευτυχίας.

Αν κι αυτός ήθελε τα ταξίδια και τα φαγητά και τις δραστηριότητες και το σπίτι που θέλεις κι εσύ, θα έκανε άλλη δουλειά, μια με περιθώριο αύξησης.

Αν διαφωνείτε στο τι είναι απαραίτητο για μια καλή ζωή, τότε ναι, θα είσαι μόνη σου σε αυτό και θα πρέπει να το χρηματοδοτήσεις μόνη σου. Αλλιώς πρέπει να βρεις άντρα με το ίδιο όραμα ευτυχίας.

Edit- επειδή βλέπω ότι παρεξηγήθηκε αυτό που έγραψα, να διευκρινίσω περισσότερο.

Δεν είπα ότι όποια από εσάς ξεχωριστά θέλει περισσότερα λεφτά φταίει που δεν βγάζει. Φυσικά και εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχει όριο στο πόσα μπορούμε να κάνουμε εμείς προσωπικά για να βγάλουμε λεφτά.

Μιλάω για έναν συγκεκριμένο ΑΝΤΡΑ που βγάζει 1700 αυτή τη στιγμή και είναι με μια γυναίκα που βγάζει επίσης 1700 και απαντάω σε αυτή τη γυναίκα. Τα λεφτά που βγάζουν δεν είναι λίγα. Η γυναίκα αυτή μιλάει για έξτρα ανέσεις και έξτρα πλούτο, μιλάει για ταξίδια καιο τρόπο ζωής, όχι για επιβίωση. Μιλάει αποκλειστικά για τα λεφτά που δίνει μια εργασία και όχι για ό,τι άλλο σχετίζεται με την εργασία (προσωπικό χρόνο, ρίσκο, κόπο).

Όπως είπα και σε προηγούμενη ερώτηση σχετικά με το αν γίνεται να βγάλεις λεφτά, όταν έχεις μόνο αυτόν τον στόχο, η απάντηση είναι “πολύ δύσκολα, και πρέπει να κάνεις συγκεκριμένες κινήσεις” που σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι αυτό (τα λεφτά) πρέπει να είναι η πρώτη σου προτεραιότητα όταν διαλέγεις μια δουλειά, και τίποτε άλλο.

Αν ο άντρας της ήταν όπως η ίδια, δηλαδή πίστευε ότι τα 1700 δεν αρκούν με τίποτα, θα έκανε άλλη ζωή, δεδομένου ότι τώρα δεν έχει θέμα επιβίωσης. Πχ αν το ταβάνι σημαίνει ότι είναι δημόσιος υπάλληλος, θα την άφηνε για αν ανοίξει επιχείρηση, ή θα σκεφτόταν να φύγει σε άλλη χώρα. Αυτά μόνο αν τα χρήματα ήταν το πρώτο του κριτήριο, όπως είναι της ίδιας. Με αυτό δεν εννοώ ότι αν το έκανε, θα τα κατάφερνε. Φυσικά και θα ήταν πολύ δύσκολο και θα είχε πολύ μεγάλο ρίσκο.

Εξ’ ου και το “κοινό όραμα ευτυχίας”.

Ξανά: δεν είπα σε κάποια που διαβάζει ότι αν έχει ταβάνι μισθού η δουλειά της, κάνει κάτι λάθος. Ούτε είπα ότι όποιος θέλει περισσότερα λεφτά, με κάποιον τρόπο τα βρίσκει.

22

12

1

1

5

1

Error happened.