Καλησπέρα στη Λένα και στην ομάδα του womanlandia!Εύχομαι καλή αρχή! Η ερώτησή μου είναι κάπως first world problem. Ένας συνάδελφος στο γραφείο, γιος του αφεντικού στον οποίο ανήκει η εταιρεία, όποτε έχει κέφια κάνει πλάκα και καζούρα με μένα και άλλους συναδέλφους. Αλλά όταν πάω να κάνω πλάκα εγώ δεν αντιδράει καν.Μερικές φορές τον χαιρετάω και δεν με χαιρετάει πίσω αλλά δυο ώρες αργότερα μπορεί να εμφανιστεί με χαμόγελο και να κάνει τα δικά του. Καταλαβαίνω ότι το να έχει δουλειά και να μην μπορεί να καλαμπουρίζει όποτε του κατέβει του καθενός στο γραφείο, αλλά συμπεριφέρεται λες και δεν υπάρχω μέχρι να έχει αυτός κέφια. Αυτό με αγχώνει κυρίως λόγω της θέσης του ως γιος του αφεντικού και άρα χαλίφης στη θέση του χαλίφη αν ήταν κάποιος στο δικό μου ‘επίπεδο’ στην εταιρία δεν θα με απασχολούσε.Τι να κάνω? Ούτε ο τρόπος που κάνει πλάκα μου αρέσει γιατί δεν τον καταλαβαίνω οπότε συχνά γελάω από αμηχανία.Δεν θα είχα μεγάλο θέμα με αυτό αν δεν με ακύρωνε σε καθημερινό επίπεδο αλλά τώρα νιώθω ηλίθια που ανέχομαι τα τσαλίμια του και τρώω και άκυρο. Σκέψεις?

Ευχαριστούμε!

Ο τύπος αυτός δεν είναι συνάδελφος, ούτε βεζίρης στη θέση του βεζίρη. ΕΙΝΑΙ ο βεζίρης και είναι το αφεντικό σου.

Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι δεν έχετε ισότιμη σχέση άρα δεν μπορείς να ανταποδίδεις πλάκες στα ίσα. Κι αυτό σημαίνει για τον ίδιο ότι αν θέλει να είναι καλό και σωστό αφεντικό να μην κάνει πλάκες που δεν γίνεται να του ανταποδώσουν οι υπάλληλοί του.

Το καλό και σωστό αφεντικό στα ελληνικά εργασιακά είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Θα ήθελα πολύ να μάθω τι εννοείς όταν λες «δεν μου αρέσει ο τρόπος που κάνει πλάκα». Η πλάκα μπορεί να έχει πάρα πολλές αποχρώσεις, και να μην είναι πλάκα αλλά κακοποίηση. Το χιούμορ δείχνει ποιος έχει την εξουσία, και είναι πολύ συχνά μέσο ελέγχου σε εργασιακό περιβάλλον (και σε παρέες, αλλά εκεί υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα για δυνατότητα αντίδρασης).

Αν μιλάμε για κακοποίηση δεν είναι καθόλου first world problem. Αυτό που λες «η ακύρωση σε καθημερινό επίπεδο» δεν είναι καθόλου first world problem. Είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς, για πολλούς και κυρίως, πολλές γυναίκες, που δεν έχουν μάθει όχι να εκφράζουν θυμό, αλλά και να νιώθουν θυμό. Όπως εσύ, τώρα.

Οι σκέψεις που κάνω είναι πρώτα να γραφτείς στην ομάδα καριέρας στο womanlandia γιατί το θέμα αυτό είναι τεράστιο και δεν λύνεται με μια απάντηση.

Για άμεση δράση προτείνω να μην γελάς από αμηχανία και αν δεν καταλαβαίνεις το αστείο μπορείς να ρωτάς «τι εννοείτε;» Σίγουρα πρέπει να σταματήσεις να προσπαθείς να ανταποδώσεις τα «αστεία», και αν επιμένει να μην σε χαιρετάει, σταμάτα κι εσύ.

Δεν χρειάζεται να είσαι απότομη ή αγενής γενικώς, μπορείς όμως να ανταποδίδεις την δική του συμπεριφορά κάθε φορά, δηλαδή όταν είναι ευγενικός να είσαι κι εσύ, και όταν δεν είναι, να μην κάνεις έξτρα προσπάθεια. Σιγά σιγά θα καταλάβει ότι δεν είσαι τόσο εύκολος στόχος πια.

Μην φοβάσαι. Κάτι τέτοιο είναι θρασύδειλοι. Μικρές αλλαγές χρειάζεται να κάνεις, τίποτα κοσμοϊστορικό. Αλλά αυτοί που ασχολούνται συνέχεια με την εξουσία που ασκούν στους άλλους, είναι τρομερά ευαίσθητοι σε αυτές τις μικρές αλλαγές. «Χοντρόπετσοι» είναι μόνο όταν πρόκειται για τις ευαισθησίες άλλων.

28

2

Error happened.