Θα ηθελα να ρωτησω κατι για να διαπιστωσω αν ειμαι υπερβολικος.
Με το συντροφο μου μενουμε μαζι. Ειμαστε 30 και 33. Εκεινος ειναι πολυ πιο κοινωνικος απο μενα, με καποιους βγαινει, ενω με αλλους μιλαει στο τσατ ή στο τηλεφωνο επειδη ειναι στο εξωτερικο.
Αν δεν μιλαει με αλλους ή βγαινει, θα ανοιγει τον υπολογιστη να κανει εξτρα δουλεια (εχει πολυ καλοπληρωμενη δουλεια) ή θα χαζευει στο Ιντερνετ. Βγαινει σχεδον πεντε μερες τη βδομαδα μετα τη δουλεια και γυριζει σχετικα αργα. Εγω δεν εχω μπει στις παρεες που βγαινει οποτε δε συνοδευω, και δε θα θελα κιολας, γιατι το κλιμα ειναι ‘κλικας’ και τα νεα ατομα δεν ειναι ευπροσδεκτα.
Ως ζευγαρι οι συζητησεις μας περιστρεφονται σχεδον αποκλειστικα γυρω απο την κοινωνικη του ζωη και τη δουλεια του, τι ειπε ο Κωστας-Σουλα-Κουλα. Με διασκεδαζουν αυτες οι συζητησεις, απλως νιωθω οτι δε μιλαμε σχεδον καθολου για μενα. Δε λεω οτι εχω καμια συναρπαστικη ζωη, μαλλον βαρετη θα την ελεγα. Αλλα θα ηθελα να αισθανομαι ενα ενδιαφερον για τη ζωη μου. Φταιω και γω που δε μιλαω για μενα, αλλα
Με μενα ασχολειται ελαχιστα πλεον, θα κανουμε πραγματα μαζι αλλα ειναι πραγματα που με αλλους δε μπορει να τα κανει (πχ να παει σε ενα ακριβο εστιατοριο). Δεν τρελαινεται για καμια παρεα που εχει, αλλα και παλι προτιμα να χαλαει απλετο χρονο με αυτες τις παρεες παρα να περασουμε ενα διωρο μαζι στο σπιτι ή εξω. Μαλιστα μου ειχε πει το επικο, οτι το οτι προτιμαει να βγαινει με αυτες τις παρεες παρα να ειναι μαζι μου κατι σημαινει. Δεν εξηγησε τι σημαινει, αλλα ειναι εμφανες νομιζω.
Παλια μου εδινε περισσοτερη σημασια αλλα η αληθεια ειναι οτι ηταν και πιο χαλαρος ο ιδιος ( δεν ηταν τοσο αγχωτικη η δουλεια του, δεν ειχε αναγκη τοσο μεγαλο κοινωνικο κυκλο, ημασταν μικροτεροι και πιο κολλημενοι μεταξυ μας και οι δυο). Πχ διακοπες θα πηγαιναμε μονο εμεις και δεν ειχε αναγκη να παει και με τους φιλους του οπως τωρα, παρολο που υποστηριζει οτι βαριεται στις διακοπες με κεινους και μονο με μενα περναει υπεροχα.
Εγω δεν ειμαι κοινωνικος και δεν τρελαινομαι να βγαινω με γνωστους, προτιμω να καθομαι σπιτι να βλεπω κατι στο ιντερνετ. Μου αρεσει πολυ να περναω χρονο με το συντροφο μου, αλλα νιωθω οτι ειμαι η τελευταια του επιλογη.
Καθε φορα που θα του πω οτι νιωθω παραμελημενος, θα πει οτι κανω λαθος και οτι εγω ειμαι η πρωτη του επιλογη. Μετα θα δικαιολογηθει ποσο δουλευει, ποσο αναγκη εχει αλλα ατομα και οτι δεν ακυρωνει τι νιωθω αλλα πραγματικα με εχει προτεραιοτητα και δεν εχει κατι να αλλαξει.
Πώς να διαχωρισω το αν εχω δικιο που νιωθω παραμεληση ή αν ειμαι υπερβολικος?

Έχεις δίκιο να είσαι υπερβολικός.

Δεν υπάρχει «είμαι υπερβολικός» σε αυτά. Μιλάμε για τη σχέση δυο ατόμων. Το αν είναι καλή ή όχι δεν είναι κάτι που μπορεί να αποφασιστεί από κάποιον εξωτερικά, δεν υπάρχει δηλαδή μονάδα μέτρησης υπερβολικότητας αντικειμενική που να ορίζει «κύριέ μου, μόλις ξεπεράσετε το επιτρεπτό όριο, περάστε έξω σας παρακαλώ και ξανά εξετάσεις τον Σεπτέμβρη». Εσύ μπορεί να θεωρήσεις αυτόν υπερβολικό, αυτός μπορεί να θεωρήσει εσένα υπερβολικό, εγώ δεν έχω δουλειά να πω οτιδήποτε για τη σχέση σας.

Το «υπερβολικός» ωστόσο δηλώνει υποτίμηση. Εσύ ο ίδιος υποτιμάς τα συναισθήματα σου. Γιατί; Επειδή έτσι έχεις μάθει να κάνεις; Ή επειδή προσπαθείς να αποφύγεις να δεις αυτό που συμβαίνει, ώστε να μην χρειαστεί να αναλάβεις δράση;

Όταν λες σε κάποιον «νιώθω αυτό» και σου λέει «κάνεις λάθος που νιώθεις αυτό», αυτό που σου λέει είναι «δεν με ενδιαφέρει τι νιώθεις». Όταν σου λέει «κάνεις λάθος» σε ακυρώνει και μετά λέει ότι δεν σε ακυρώνει. Εκτός του ότι σε ακυρώνει, σου κάνει και gaslighting, αυτά πάνε μαζί εξάλλου, μέχρι να ξεχάσεις πώς σε λένε.

Δεν ήσασταν καλύτερα επειδή δεν ήταν αγχωτική η δουλειά του, και δεν ξέρω αν το καλύτερα ήταν ποτέ καλά. Νιώθεις αυτό που νιώθεις, και πρέπει να του δώσεις σημασία. Αν δεν σεβαστείς τα συναισθήματά σου με σαφήνεια και σθένος, δεν πρόκειται να το κάνει κανένας άλλος για σένα. Αν δεν το κάνεις εσύ, θα σε ποδοπατήσουν.

26

3

2

1

Error happened.