Dear Λένα, έχω μπερδευτεί πολύ με την υπόθεση του βιασμού της Γεωργίας. Η πρώτη μου αυτόματη αντίδραση είναι να είμαι με το θύμα. Αλλά είναι κάτι δύσκολο να αποδειχτεί. Απο τη μια το θύμα δεν θυμάται τίποτα και πέφτει σε αντιφάσεις, λέγεται ότι έχει σχέση με το αφεντικό της και από την άλλη οι κατηγορούμενοι προέρχονται από πλούσιες οικογένειες που θα μπορούσαν στο μυαλό μου να ξεφύγουν. Δε θέλω με τίποτα να πιστέψω ότι δεν λεει την αλήθεια, αλλά τα στοιχεία δεν βοηθούν. Επίσης δεν μου αρέσει η φράση η αλήθεια θα λάμψει στο δικαστήριο γιατί ξέρουμε ότι δεν είναι πάντα έτσι. Δεν έχω κάποια ερώτηση μόνο τι μπορεί να γίνει σε αυτές τις περιπτωσεις; είμαστε με το θύμα ό,τι και αν γίνει η πρώτα βλέπουμε τα δεδομένα κ κρίνουμε.

Η πρώτη σου αντίδραση δεν είναι να είσαι με το θύμα, η πρώτη σου αντίδραση είναι να αμφισβητήσεις το θύμα. Τα στοιχεία δεν είναι καν στα χέρια σου για να τα εκτιμήσεις, αυτά που λες δεν είναι «στοιχεία», είναι αυτά που διαβάζεις από διάφορα μέσα που υπονομεύουν συστηματικά την υπόθεση -τι περίεργο ε, σε μια χώρα με τόσο ανεξάρτητο τύπο- με τίτλους γεμάτους υπονοούμενα που διαμορφώνουν κοινή γνώμη και μετά έρχονται κάποιες σαν εσένα και νομίζουν ότι «κατάλαβαν». Ειδικά το «λέγεται ότι έχει σχέση με το αφεντικό της» με αποτελείωσε. «Λέγεται;» Πού λέγεται; Στα υπόγεια των κιτρινάδικων; Κι αν έχει σχέση με το αφεντικό της, με τον ψυχολόγο της και τον πνευματικό της και τον άντρα της κολλητής της ταυτόχρονα, τι σημαίνει; Ότι είναι μια παρτόλα και τα ήθελε, και δεν της είναι τίποτα να διασυρθεί στο πανελλήνιο λέγοντας ψέματα. Πες το, μην μας αφήνεις έτσι με υπονοούμενα.

Και μόνο αυτά που λες εδώ, είναι αρκετά για να αποθαρρύνουν μια γυναίκα να τα βάλει με τους βιαστές της. «Βλέπουμε τα δεδομένα και κρίνουμε». Τα δεδομένα είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο μισογυνισμό, βαθύ και ακλόνητο. Είναι το μόνο δεδομένο της υπόθεσης.

46

14

8

2

3

Error happened.