Αγαπητή Λένα: Δυσκολεύομαι να γίνω ευάλωτη προς τους φίλους μου
Δυσκολεύομαι στο να γίνομαι ευάλωτη προς τους φίλους μου και να συζητάω αυτό που με πειράζει κάθε φορά στην συμπεριφορά τους. Επιφανειακά παράπονα δεν έχω πρόβλημα να τα συζητήσω (πχ όλο αργείς όταν έρχομαι να σε πάρω με το αμάξι) αλλά όσο πιο πολύ με καίει κάτι τόσο πιο αδύνατο μου φαίνεται να το πω (αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε μόνον όταν σε βολεύει ή αισθάνομαι ότι η σχέση μας δεν είναι τόσο ουσιαστική όσο παλιά). Έχω καταλάβει όμως ότι είναι σημαντικό αυτά τα δύσκολα να ειπώνονται μεταξύ φίλων αλλιώς η σχέση πάει για φούντο. Πώς γινόμαστε ευάλωτοι στους φίλους μας;
Νομίζω ότι αν νιώθεις ότι εκφράζοντας αυτές τις σκέψεις γίνεσαι ευάλωτη, τότε δεν αισθάνεσαι ασφαλής με αυτούς που αποκαλείς φίλους, και τότε δεν ξέρω αν μπορείς να τους αποκαλέσεις ακριβώς φίλους.
Το «αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε μόνο όταν σε βολεύει» είναι απολύτως κάτι που θα έπρεπε να μην φοβάσαι να πεις, και δεν βλέπω καθόλου από πού κι ως πού σε κάνει ευάλωτη μια τέτοια φράση. Στα μάτια μου είναι κάτι ενεργητικό, και απολύτως θετικό. Όταν το λες αυτό, διεκδικείς, πώς σε κάνει ευάλωτη; Θέλεις να πεις ότι ευάλωτος είναι όποιος νιώθει ριγμένος; Όχι, ευάλωτος είναι αυτός που δεν καταλαβαίνει πότε είναι ριγμένος, ή φοβάται πάρα πολύ να εκφράσει ότι είναι ριγμένος, γιατί έτσι, θα είναι πάντα ριγμένος.
Η φράση «αισθάνομαι ότι η σχέση μας δεν είναι τόσο ουσιαστική όσο παλιά» είναι μια συνολική παρατήρηση και όχι μια συνήθεια που μπορεί να αλλάξει, και είναι εισαγωγή για χωρισμό. Δεν βλέπω πώς μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό. Αν το αισθάνεσαι, το αισθάνεσαι. Αν σου πει ο άλλος «κι εγώ», τι κάνετε; Αν σου πει «εγώ όχι», τι γίνεται; Σημαίνει ότι έχεις άδικο; Υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει;
Οι σχέσεις δεν γίνονται ουσιαστικές επειδή γίνεται μια προφορική συμφωνία, απλώς, είναι. Όσο και να σου πει κάποιος «θα προσπαθήσω να την κάνω πιο ουσιαστική», τι θα κάνει ακριβώς; Θα αρχίσει να ενδιαφέρεται περισσότερο για σένα επειδή εσύ αισθάνεσαι άσχημα; Με το ζόρι, χωρίς να του βγαίνει αυθόρμητα;
Είναι καλύτερο να αφουγκραστείς εσύ τον εαυτό σου μέσα σε αυτή τη φιλία, να παρατηρήσεις τι γίνεται, πολύ προσεκτικά, και όσο γίνεται με ανοιχτά μάτια, χωρίς προκαταλήψεις. Τι παίρνεις και τι δίνεις; Σε προχωράει αυτή η σχέση, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο; Νιώθεις προστατευμένη, νιώθεις υποστήριξη; Είναι πολύ απλές οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνουμε για να αποφασίσουμε αν είμαστε καλά σε μια σχέση, συνήθως όμως φοβόμαστε πάρα πολύ, γιατί ο μεγαλύτερος φόβος μιας γυναίκας είναι μήπως μείνει «μόνη», που είναι όπως έχουμε μάθει, κάτι κοντά στον θάνατο, και όχι μια ακόμα επιλογή που ταιριάζει σε ορισμένους ανθρώπους.
20