Ο συντροφος μου εκανε την επιλογη να παει για δουλεια σε αλλη χωρα, ενω μπορουσε να προσπαθησει να μεινουμε μαζι.
Απο τοτε κλαιγεται οτι δεν του αρεσει αλλα οτι πρεπει να τον καταλαβω γιατι ειναι πολλα τα λεφτα Αρη. Λεει ποσο του λειπω και οτι δεν περναει καλα αλλα η αληθεια ειναι οτι οταν του λεω αμα σου λειπω τοσο, γιατι δεν προσπαθουμε σε μια κοινη χωρα?, εκεινος λεει ‘μα δεν καταλαβαινεις ειναι πολλα χρηματα, σημαντικη θεση’ κλπ. Με εχει εκνευρισει λιγο η θεση στην οποια με εχει φερει, θελει να κατσει να κλαιγεται σε μενα για τη νεα του ζωη μακρια μου ενω εκεινος πηρε την πρωτοβουλια να φυγει και χωρις μαλιστα να μου προτεινει να παω και γω. Ειμαι η γνωστη καβατζουλα που λεμε, να εχουμε κατι πισω να μας περιμενει αμα ποτε θελησουμε να γυρισουμε και καποια να ακουει το ποσο δε μας αρεσει η δουλεια μας αλλα ποσο δε μπορει να πει οχι λογω χρηματων.
Εχω αδικο που εχω εκνευριστει που με εχει βαλει σε μια κατασταση να ακουω τη γκρινια του, το οτι του λειπω ενω εκεινος αποφασισε να φυγει? Το βρισκω πολυ ανωριμο. Οχι μονο αυτο αλλα επιπλεον δεν κανει και καμια προσπαθεια να ερθει να με δει, μονο εγω το κοροιδο πηγαινω. Επισης δεν κανει ποτε νυξη να παω εγω εκει, μαλιστα τις φορες που το ειπα εγω μου ειπε ‘εδω τι να κανεις, δεν εχει δουλειες στο αντικειμενο σου’. Και οταν πηγαινω, κλαιει συνεχεια απο το πρωι ως το βραδυ για το ‘πώς γιναμε ετσι και ποσο του λειπει η ζωη μας παλια που ημασταν μαζι και μεναμε μαζι’ και ποσο τα παντα του θυμιζουν εμενα. Μου αναβουν τα λαμπακια οταν τα ακουω αυτα, δεν αντεχω να μου λεει τετοια πραγματα αλλα κατα τα αλλα και να με αποθαρρυνει απο το να παω εκει και να μην ερχεται ποτε να με δει και να μην εχει προθεση να επιστρεψει καποια στιγμη. Του τα λεω ετσι ακριβως και εκεινη την ωρα ξαναξεκιναει το κλαμα κατι το οποιο με παγωνει και δε μπορω να συνεχισω την κουβεντα σοβαρα. Αυτο το βρισκω χειριστικο, καθε φορα που θα προσπαθησω να συζητησω για ο,τι με ποναει ξεκιναει να κλαιει και τελικα βγαινει παλι απο πανω.
Να του δωσω χρονο να βελτιωθει, να του δωσω τελεσιγραφο? Να του πω οτι αμα δεν μεινουμε ξανα μαζι εντος του επομενου χρονου, να χωρισουμε? Το ξερω οτι πολλ@ εδω κανουν σχεσεις εξ αποστασεως και ειναι οκ μ αυτο, αλλα αληθεια εμενα δε μου αρεσει αυτο και δεν ειναι το οραμα μου να ειμαι με εναν ανθρωπο που με παραταει και που βαζει πανω απο ολα την καριερα του και ακομη χειροτερα, τα λεφτα.
Ειμαι σε μια μετεωρη κατασταση, τι να κανω? Δε μπορω να συζητησω σοβαρα μαζι του, καθε φορα που θα το κανω, θα κλαψει και θα καταληξουμε να αγκαλιαζομαστε παρα να συζηταμε σοβαρα.

Πώς να το γράψω; Δεν ξέρω αν συμπαθώ τον σύντροφό σου.

Ενώ ξέρω ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που απαντάει στο πρόβλημα, δεν μπορώ να μη ρωτήσω.

Είναι όντως πολλά τα λεφτά;

Και είναι όντως σημαντική η θέση;

Γιατί μπορεί να μην είναι πρωτεύουσα ερώτηση, αλλά παραμένει σημαντική. Αν άφησε την πατρίδα του και την αγάπη του γιατί έτρωγε ληγμένες κονσέρβες από τα σκουπίδια αλλά τώρα έγινε μπίζνες ακάουντ σίνιορ πράιμ μάνατζερ στη Τζάιαντ της Ολλανδίας και τώρα έχει συνταξιοδοτικό πρόγραμμα, λογαριασμό στο καθαριστήριο και μεταφορές με το τζετ της εταιρίας, ξέρω γω, θα την πούλαγα κι εγώ την ψυχή μου ίσως, και μετά θα έκλαιγα για το ξεπούλημα. Αν άφησε μια μέτρια δουλειά για να πάει σε μια λιγότερο μέτρια δουλειά, αξίζει το κλάμα;

Τις περισσότερες φορές πίσω από το «τι να κάνω» κρύβεται το «τι να κάνω ώστε να γίνει κάτι που μου αρέσει». Δεν γίνεται. Απλώς δεν γίνεται. Αν η ερώτηση εκπροσωπεί αυτό που όντως υπονοεί, που είναι «ο δικός μου φέρεται έτσι, αυτά είναι τα δεδομένα», τότε  το «τι να κάνω» είναι αρκετά πιο ξεκάθαρο.

Οπότε ας το πάμε πάλι μαζί: ο δικός σου έφυγε για άλλη χώρα χωρίς να σε λάβει υπόψη του, και όταν του λες να κάνετε κάτι γι’αυτό, κλαίει.

Τι να κάνεις;

3

7

9

8

2

Error happened.