Λένα καλή αρχή στη καινούρια μας στέγη!

Με απασχολεί ο τρόπος που εξελίχθηκε η σχέση μου εν μέσω πανδημίας με μια κοπέλα μέχρι πρότινος πολύ φίλη μου. Εξ’αρχής η σχέση μας βασιζόταν στο να την ακούω και να τη στηρίζω. Γνωριστήκαμε σε μια πολύ δύσκολη εποχή για εκείνη (έχασε τη γιαγιά της που αγαπούσε πολύ, είχε διατροφικές διαταραχές και αυτοκτονικές τάσεις) και κολλήσαμε. Δεν με ενοχλούσε που δεν υπήρχε αντίστοιχο ενδιαφέρον και για τα δικά μου ζητήματα (ένας δύσκολος χωρισμός, οικονομικά και ιατρικά θέματα δικά μου,οχι πολύ σοβαρά) με ικανοποιούσε που μπορούσα να τη βοηθάω με το τρόπο μου -δική της παραδοχή. Μετά απο δυο χρόνια έσκασε η πανδημία. Εκεί προέκυψαν διαφωνίες που δε μπορεσα να προσπεράσω. Ήξερα πως είναι σκεπτική με τα εμβόλια και είχα εκφράσει ήπια διαφωνία με το σκεπτικό της σεβόμενη το δικαίωμα της να πιστεύει ότι θέλει αν και διαφωνώ κάθετα. Εκείνη τη περίοδο ξύπνησε η επανασταστική διάθεση και άρχισε να με κριτικάρει γιατί υποκύπτω και γίνομαι μέρος του σχεδίου ελέγχου των πολιτών μέσω του εμβολίου. Με τη καραντίνα άρχισα να παίρνω αποστάσεις αλλά βγαίναμε που και που. Την ενοχλούσε που φορούσα μάσκα. Γνώριζα πως στο περιβάλλον της δεν προσέχουν ιδιαίτερα και εκείνη τη περίοδο ο πατέρας μου έκανε χειρουργείο και προσέχαμε λίγο παραπάνω και το γνώριζε. Μια μέρα βρεθήκαμε έδω για να της δώσω κάτι και αφού με φίλησε μου είπε πως ο άντρας μια φίλης της στους οποίους πήγε επίσκεψη έχει covid. ‘Οταν πήγε επίσκεψη ήταν άρρωστος. Δεν της είπα τίποτα αν και νευρίασα πολύ. Άρχισα να αραιώνω και μου έστελνε μηνύματα άλλότε θυμωμένα άλλοτε συμφιλιωτικά άλλοτε θλιμμένα. Εκεί βρήκα την ευκαιρία να της πω πως αισθάνομαι πως δεν σέβεται τα όρια μου χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες και οτι νιώθω την ανάγκη να κρατήσω αποστάσεις γιατί δεν είμαι καλά. Με ευχαρίστησε που της μίλησα και ανταπέδωσε με μια εξομολόγηση:Πως παρά το γεγονός πως με έβρισκε αηδιαστική όταν γνωριστήκαμε με αγάπησε και με θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της. Αυτό το τελευταίο μου χτύπησε πολύ άσχημα γιατί μπορώ να πω πως το κυνήγησε αρκετά να γίνουμε φίλες, δεν είναι οτι εγώ έκανα προσπάθειες και τελικά κατάφερα να τη ‘κερδίσω’ παρά τα ελαττώματα μου.
Ενώ αρχικά φαινόταν να ανέχομαι πολλά χωρίς να με επιρεάζουν ψυχικά όλα άρχισαν να μου κλωτσάνε και εξαφανίστηκα απότομα χωρίς μακροσκελείς εξηγήσεις. Μου έστειλε δώρο στα γενέθλια μου και δεν ανταποκρίθηκα στα δικά της με αποτέλεσμα να αισθάνομαι γαιδούρα. Και γενικά η σκέψη πως όταν συναντηθούμε ξανά θα περιμένει εξηγήσεις απο εμένα μου δημιουργεί άγχος. Φοβάμαι πως θα καταλήξω να ρωτήσω το κλασικό πια ‘αν είμαι υπερβολική’ και άδικη στην αντίδραση μου. Επίσης αν αυτό που της έκανα είναι κακοποίηση. Αυτό το λέω γιατί ενεπλάκην με κάποιο άτομο που εξαρχής φαινόταν να έχει πολλές δυσκολίες και θα έπρεπε να το μαντέψω πως θα εξαρτηθεί από εμένα σε κάποιο βαθμό προχώρησα και στη συνέχεια την εγκατέλειψα. Χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη.
Της όφειλα μια πιο τεκμηριωμένη εξήγηση για να της δώσω τη δυνατότητα να με καταλάβει ή έστω να υπερασπιστεί τη θέση της; Τη χρησιμοποίησα;

– φάντασμα

Όλοι μας χρησιμοποιούμε τους άλλους για να υπάρχουμε. Ακόμα και όταν κάνουμε κάτι «καλό», ο στόχος είναι να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Η ευχαρίστηση του άλλου μας προκαλεί ευχαρίστηση, και αυτό είναι το κίνητρό μας, αυτό το συναίσθημα. Και δεν είναι κακό, ή εγωιστικό. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορούμε να νιώσουμε τι αισθάνεται ο άλλος παρά μόνο αυτό που αισθανόμαστε εμείς, άρα εμείς είμαστε η αρχή, εμείς και το τέλος, εμείς ο πομπός και μέσω του άλλου, εμείς ο αποδέκτης. Άρα, ναι, χρησιμοποιούμε τους άλλους, γιατί δεν γίνεται αλλιώς.

Αλλά αυτό δεν αποτελεί και συγχωροχάρτι. Δεν είναι ότι την χρησιμοποίησες επειδή έπρεπε να προβλέψεις το μέλλον, αλλά ότι δεν σεβάστηκες τον εαυτό σου, ότι δεν κράτησες τα δικά σου όρια, και όχι είχες (ελπίζω να μην έχεις πια) την άποψη «σέβομαι το δικαίωμα του άλλου να πιστεύει ό,τι θέλει».

Ας ξεκινήσουμε από το εύκολο. Η άποψη «σέβομαι το δικαίωμα του άλλου να πιστεύει ό,τι θέλει» είναι μια λάθος άποψη. Ο άλλος δεν έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει, και εσύ δεν είσαι υποχρεωμένη να σέβεσαι οτιδήποτε πιστεύει ο άλλος. Μερικά πιστεύω δεν πρέπει να υπάρχουν, και πολλά είναι γελοία. Η άποψή της για τα εμβόλια είναι από γελοία και μπαίνει στην κατηγορία «πολύ επικίνδυνη», σε σημείο «πρέπει να μπουν ρυθμίσεις για να μην μπορεί να επηρεάζει άλλους».

Και τώρα πάμε στα δύσκολα. Το «δεν με ενοχλούσε που δεν ήταν αμοιβαία η σχέση» είναι πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα. Κακώς δεν σε ενοχλούσε, κακώς σε ικανοποιούσε η φαντασίωση ότι την βοηθάς με τον τρόπο σου. Αυτή σε χρησιμοποιούσε, κι εσύ το δεχόσουν, δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω γιατί σου αρκούσε να νιώθεις ότι υπάρχεις ως σακί του μποξ. Η γυναίκα αυτή φανερά χρειαζόταν επαγγελματική βοήθεια, επειγόντως. Οι αυτοκτονικές τάσεις είναι κάτι πάρα μα πάρα πολύ σοβαρό και δεν βοηθάς όταν κάθεσαι για να παριστάνεις το στήριγμα, ενώ αυτό που σε κρατάει είναι η αδυναμία σου να φύγεις. Όπως λες «φάνηκε» να ανέχεσαι πολλά. Φάνηκε γιατί για κάποιο λόγο δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς. Τελικά όμως δεν ανέχεσαι πολλά, κι ευτυχώς. Το μεγάλο σου λάθος είναι ότι δεν προστάτεψες τον εαυτό σου, και αυτό πάντα επιστρέφει ως μεγάλο Συμπαντικό Μπούμερανγκ που διαλύει τα πάντα και μετά χάνεις και το δίκιο σου. Δεν είναι εγωιστικό να προσέχεις τον εαυτό σου. Είναι το μόνο που θα προστατέψει και τους γύρω σου.

Δεν ξέρω αν ξέρεις πώς να φροντίσεις τον εαυτό σου, ακόμα και τώρα. Δεν φαίνεται να έχεις καταλάβει ότι η πρώην φίλη σου χρειάζεται κατεπειγόντως παρέμβαση επαγγελματία και ότι είναι πολύ πέρα από τις δυνάμεις σου να κάνεις οτιδήποτε. Οι αυτοκτονικές τάσεις μαζί με θεωρίες συνομωσίας δεν είναι μια «κακή περίοδος», είναι γούβα με λάβα ανεξέλεγκτη. Το άγχος που σου προκαλεί μια συνάντηση μαζί της είναι ο εαυτός σου που σου λέει να απομακρυνθείς. Το υποσυνείδητό σου, τουλάχιστον, ξέρει.

5

Error happened.