Με την εστίαση να έχει υποστεί πολλαπλά χτυπήματα λόγω πανδημίας και τον κόσμο να ψάχνει κάπου να ξεσπάσει, είναι αναμενόμενο ότι οι νεαρές γυναίκες που εργάζονται στο σέρβις θα έχουν δει πολλά. Το Womanlandia ρώτησε κι έμαθε τι τραβάνε τις μέρες των γιορτών.

Αντωνία, 27

“Προχθεσινό σκηνικό. Είναι 3 κι έρχεται στο μαγαζί ζευγάρι από Σουηδία. Η γυναίκα είναι χάλια, κομμάτια, λιώμα. Ο τύπος της λέει να μην πιει άλλο, αυτή παραγγέλνει τεκίλα, της την πάω. Την ρουφάει, ζητάει κι άλλη, της την πάω. Ο τύπος βγαίνει έξω και ψάχνει ταξί. Έρχεται και με πληρώνει πριν καν περάσει μισή ώρα που είναι στο μαγαζί και ρωτάει πώς να καλέσει ταξί. Του λέω να κατεβάσει beat γιατί τέτοια ώρα δεν θα βρει, κατεβάζει και πάει λίγο πιο κει να βρει ταξί. Η τύπισσα γελάει, μου ζητάει ποτό, ο τύπος έρχεται και μου λέει να μην της φέρω άλλο, τέλος πάντων, επειδή ήτανε και γύρω στα πενήντα και οι δύο σκέφτηκα ότι οκ, αυτό ήταν, θα φύγουν κι όλα καλά. Η τύπισσα όμως θύμωσε που δεν της έφερα ποτό κι άρχισε να χτυπάει το χέρι στην μπάρα και να με βρίζει στ’αγγλικά. Δεν έδωσα σημασία, έκανα νόημα στην υπεύθυνη ότι έχουμε θέμα, αυτή ήρθε κι έκατσε λίγο πιο κει. Λέω, εντάξει, η τύπισσα είναι σκατά, περίμενα να’ρθει ταξί να φύγουνε. Και τι κάνει. Παίρνει το άδειο ποτήρι με την τεκίλα κι αρχίζει να βάζει αντισηπτικό με σκοπό να το πιει. Της παίρνει ο τύπος το ποτήρι απ’τα χέρια, αυτή αρχίζει να κλαίει και βγαίνουν έξω. Το ταξί άργησε κι αυτός τα είδε όλα γιατί τον χτύπαγε στο πρόσωπο. Άμα είχαν έρθει για διακοπές του βγήκε ξινό.”

Μυρσίνη, 22

“Δουλεύω Παγκράτι. Το μαγαζί είναι ωραίο, το κλίμα είναι καλό, γενικά είμαι ευχαριστημένη. Με τις μάσκες οι πελάτες έχουν λαλήσει. Το μαγαζί κανονικά μαζεύει νέο κόσμο. Τελευταία έρχονται κάτι μπαρμπάδες που δεν ξέρω πού μας βρήκαν και γιατί μας τιμάνε με την παρουσία τους που μου λένε να “κατεβάσω τη μάσκα να δουν το προσωπάκι μου”. Ο υπεύθυνος μας έχει πει να του τα λέμε αλλά τι να κάνει; Να διώξει τον πελάτη; Έχουμε κάνει μια άτυπη συμφωνία και τ’αγόρια αναλαμβάνουν όποιον είναι άνω των 40 και φαίνεται περίεργος. Αλήθεια τώρα, δεν ξέρω γιατί άλλαξε η πελατεία. Το μαγαζί συνήθως τραβάει κόσμο 16-30 που μένει τριγύρω γιατί είμαστε χωμένοι σε γειτονιά ή παρέες εφήβων που θέλουν να πιουν καφέ.”

Δέσποινα, 24

“Δουλεύω σε μαγαζί με κήπο. Ο κόσμος που έρχεται κάθεται στον κήπο ακόμη και τώρα με σόμπες και κουβερτούλες του καταστήματος. Μερικές μέρες πριν τα Χριστούγεννα έρχεται μια παρέα τεσσάρων κυρίων που είναι όλες πάνω από 60. Κάθονται δίπλα σε μια παρέα τριών κοριτσιών που είναι καπνίστριες ενώ το μαγαζί εκείνη την ώρα ήταν σχεδόν άδειο. Η βάρδια μου κοντεύει να τελειώσει, είναι η τελευταία παραγγελία που θα πάρω. “Τι να σας φερω” λεω. “Να πεις στα κορίτσια να σβήσουν το τσιγάρο γιατί μας ενοχλεί”. “Να σβήσουν το τσιγάρο;” λέω ενώ τα κορίτσια που κάθονται δίπλα ακούνε και αγριοκοιτάνε τις κυρίες. “Είναι εξωτερικός χώρος, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Θα θέλατε να μετακινηθείτε σε άλλο τραπέζι ή να σας δείξω ένα ωραίο τραπέζι στο εσωτερικό του καταστήματος;” “Όχι, καλά είμαστε, απλά να σβήσουν το τσιγάρο”. Ρε τα τρολς που με βρήκαν. “Δεν μπορώ να υποχρεώσω πελάτες να μην καπνίζουν σ’εξωτερικό χώρο. Θα θέλατε να μετακινηθείτε;” “Να πεις σ’αυτές να μετακινηθούν.” Εδώ να πω ότι μία μιλούσε, οι άλλες τρεις ή σώπαιναν ή έλεγαν κάτι αδύναμα “έλα μωρέ τώρα” στην αρχιβλαμμένη αλλά κατά τ’αλλα μόκο. Οι κοπέλες που ακούν τη συζήτηση αρχίζουν να καπνίζουν σα φουγάρα και λέει η μία “ρε μαλάκα μας τελειώνουν πήγαινε πάρε μερικά πακέτα” και γελάνε. Κοπέλες τώρα λυκείου, βρήκαν κι αυτές αφορμή. Λέει η αρχιβλαμμένη στις φίλες της “κοίτα να δεις τι προσλαμβάνουν”. Εγώ εντωμεταξύ να’χω σχολάσει και να πρέπει να φάω αυτά τα σκατά στη μούρη απογευματιάτικα επειδή η βλαμμένη ξύπνησε στραβά. Είπα “θα σας φωνάξω την υπεύθυνη”, πήγα στην υπεύθυνη, της είπα ότι σχόλασα πριν είκοσι λεπτά κι έχω ραντεβού με γιατρό και ότι έχουμε θέμα με κάτι βλαμμένες. Την άλλη μέρα είπε ότι ήταν ευγενικές μαζί της κι ότι άλλαξαν τραπέζι. Τι να πεις με τον κάθε πυροβολημένο.”

5

7

6

Error happened.