Δεδομένης της πρόσφατης αλλαγής λειτουργίας της Womanlandia, κρίναμε σκόπιμο να αναδημοσιεύσουμε κάποια κείμενα στις διακοπές του Πάσχα ώστε να μας γνωρίσουν καλύτερα οι καινούργιες αναγνώστριες που θα έχουν πλέον πρόσβαση σε όλο το γραπτό μας περιεχόμενο. Καλώς σας βρήκαμε.
Έχω διαβήτη τύπου 1 από τα 10 μου.
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα στο οποίο το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη, ποτέ. Η ινσουλίνη ρίχνει τα επίπεδα της γλυκόζης στον οργανισμό. Χωρίς ινσουλίνη ένας άνθρωπος πεθαίνει μέσα σε 48 ώρες από υψηλό σάκχαρο, αν δεν καταναλώσει τίποτα. Την ισορροπία αυτή του οργανισμού οι διαβητικοί άνθρωποι πρέπει να την φροντίζουν συνέχεια μόνοι τους.
Στα 17, ο διαβητολόγος μου είπε ότι καλύτερα να μην κάνω σεξ.
Δεν μου είπε πότε να κάνω, δεν μου ανέφερε τίποτα παραπάνω και δεν μου είπε πως θα με επηρέαζε στη σεξουαλική μου εμπειρία. Ήμουν 17 και είχα διαβήτη από τα 10.
Νιώθω σαν να έχω ζήσει σε 2 εποχές. Η μια ήταν η εποχή της άγνοιας, όπου δεν είχαμε τη δυνατότητα της ανα πάσα στιγμής αυτομέτρησης που τώρα έχει αναπτυχθεί επιστημονικά και μάς έχει λύσει τα χέρια. Τώρα ανα πάσα στιγμή ο διαβητικός μπορεί να ξέρει αν χρειάζεται ινσουλίνη. Τότε -δεκαετία 80-’, πηγαίναμε στον αιματολόγο και κάναμε μια εξέταση τον μήνα για να πάρουμε τα αποτελέσματα για να δουμε τις μετρήσεις. Εγώ εκείνα τα χρόνια έκανα μια ινσουλίνη την ημέρα. Μόνο με τις υπογλυκαιμίες περνάμε είδηση ότι κάτι συμβαίνει και στην υπεργλυκαιμία έπρεπε μόνος του ο ασθενής να καταλάβει ότι κάτι πάει λάθος.
Ο διαβήτης είναι αλληλένδετος με κάθε δραστηριότητα της ζωής μας, φυσικά και τη σεξουαλική. Είναι μια πάθηση που επηρεάζει κάθε διάθεση, και τη σεξουαλική, το αν θες και μπορεις να συμμετέχεις κοινωνικά σε οποιαδήποτε συνθήκη. Είναι μια οργανική ισορροπία που αφορά κυριολεκτικά όλες σου τις δραστηριότητες. Μόνο για να βγω απ το σπίτι και να είμαι οκ πρέπει να ρυθμίσω τόσους παράγοντες που ένας άνθρωπος χωρίς διαβήτη δεν χρειάζεται καν να ξέρει για το σώμα του. Για να πάω στο γυμναστήριο ας πούμε πρέπει να έχω υπολογίσει τι γυμναστική θα κάνω για να μετρήσω αν το φαγητό που θα φάω ή αν η ινσουλίνη μου θα μου φτάσουν για όλη τη διάρκεια.
Το σεξ είναι παρόμοιο με κάθε δραστηριότητα, το σώμα κουράζεται σαν να αθλείται.
Για να κάνεις σεξ πρέπει να είσαι σίγουρη ότι θα ζήσεις τα επόμενα 24ωρα. Είναι τόσες οι ρυθμίσεις που πρέπει να κάνεις στον οργανισμό σου απλά για να ζήσεις που η σεξουαλική εμπειρία έρχεται για πολλές γυναίκες -και άντρες μάλλον- αναγκαστικά δεύτερη.
Τώρα ζω στη δεύτερη εποχή, της επιστημονικής διευκόλυνσης. Ο ασθενής μπορεί εύκολα να γνωρίζει τις ανάγκες του σώματός του με τις αυτομετήσεις.
Μου έχει τύχει να πάθω υπογλυκαιμία την ώρα της σεξουαλικής πράξης, όπου έχω φυσικά κενό μνήμης.
Είχα αυτομετρηθεί και όλα ήταν καλά, αλλά κατά τη διάρκεια της πράξης έπαθα υπογλυκαιμία, το σώμα μου έκαιγε παραπάνω από όσα είχα υπολογίσει. Αυτό πρακτικά είναι οκ όταν είσαι ένα υγιής άνθρωπος, γιατί το σώμα σου παράγει τα αποθέματα που λείπουν. Αλλά στους διαβητικούς αυτό δεν συμβαίνει, οπότε πέφτουν σε υπογλυκαιμικό σοκ.
Συνήθως ο διαβητικός που πέφτει σιγά σιγά σε υπογλυκαιμία, ενώ βρίσκεται σε συνειδητή κατάσταση-όχι στον ύπνο- λέει ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Ότι όλα είναι καλά. Δεν το καταλαβαίνει δηλαδή ο ίδιος, αλλά το καταλαβαίνουν οι γύρω του γιατί είναι πιο αργός στην διαχείριση των ερεθισμάτων του περιβάλλοντός του. Κατα τη διαρκεια της πραξης το κατάλαβε ο σύντροφός μου και με συνέφερε δίνοντάς μου να φάω ό,τι χρειαζόταν για να συνέλθω. Εγώ δεν έχω μνήμη της στιγμής, θυμάμαι μόνο το πριν και το μετά. Φυσικά μετά μπορεί να χάσεις τη σεξουαλική διάθεση. Είναι σημαντικό ο σεξουαλικός σύντροφος να γνωρίζει ακριβώς τι έχεις και τι μπορεί να συμβεί και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει μια εμπιστοσύνη, γιατί είναι ένα πολύ προσωπικό θέμα που μπορεί να μη θες να μοιραστείς.
Για μένα, αν έχεις γνωρίσει κάποιον και θες να συνεχίσετε σεξουαλικά πρέπει να τον ενημερώσεις. Καταλαβαίνεις ότι έχεις χαμηλό σάκχαρο, πρέπει να φας. Αν έχεις υψηλό πρέπει να βάλεις στον οργανισμό σου ινσουλίνη, είτε ενέσιμα ειτε ρυθμίζοντας την αντλία σου. Όλα αυτά ο σύντροφος πρέπει να τα γνωρίζει, ότι θα πάρεις χρόνο να ρυθμισεις τον οργανισμό σου για να είναι και στην κατάλληλη σεξουαλική διάθεση. Δεν έχεις τη δυνατότητα να το αμελήσεις και να πεις ότι θα το κάνεις μετά.
Ακόμα κάτι πολύ σημαντικό, πρέπει να μπορείς να προγραμματίζεις το αν θα κοιμηθείς αλλού ή όχι για να έχεις μαζί την ινσουλίνη σου (αν δεν έχεις αντλία) και αν κοιμηθείς έξω, ο άνθρωπος με τον οποίο κοιμάσαι ή οι άνθρωποι που βρίσκονται στο σπίτι πρέπει να ξέρουν ότι μπορεί να πέσεις για ύπνο και να πάθεις υπογλυκαιμία. Εκεί πρέπει να είναι κάποιος δίπλα σου να σε ξυπνήσει και να σου δώσει να φας. Υπάρχει κίνδυνος αν δεν ξυπνήσεις να πέσεις σε υπογλυκαιμικό κώμα.
Η σεξουαλική ζωή έχει να κάνει πάντα με το αυθόρμητο και το παρορμητικό. Ο διαβητικός έχει πάντα στο μυαλό του την ρύθμιση του σακχάρου του. Πάντα. Ο αυθορμητισμός περιορίζεται αναγκαστικά.
Η πρώτη εποχή ήταν η εποχή της άγνοιας σε σχέση με το τώρα που μπορείς ανα πάσα στιγμή να δεις τι γίνεται. Μια διαβητική γυναίκα που ήθελε να κάνει σεξ έπρεπε να έχει δύο πράγματα: Χρόνο και χώρο. Να βρει χώρο να βγάλει το μηχάνημα μέτρησης, ίσως κάποιο μπάνιο ή κάποιον ιδιωτικό χώρο, και αφού μετρηθεί να ρυθμίσει τα επίπεδα ινσουλίνης της και να έχει χρόνο να περιμένει να δράσει. Τώρα με τις νέες τεχνολογίες η διάγνωση είναι πολύ πιο εύκολη, παρόλα αυτά η ρύθμιση παραμένει ζήτημα.
Μια διαβητική γυναίκα μπορεί και πρέπει να έχει μια κανονική σεξουαλική ζωή. Η τεχνολογία βοηθάει πάρα πολύ σε αυτό και πλέον ο διαβήτης δεν είναι και ταμπού, παλιά δεν το λεγαμε πουθενά. Οι νέες γυναίκες τώρα μπορούν να μιλάνε, να αυτορυθμίζονται να έχουν μια σεξουαλική ζωή γεμάτη, χωρίς να φοβούνται ότι πρέπει να τους συμβεί κάτι, αρκεί να ενημερώνονται και να ενημερώνουν.
Θέλω να πιστεύω ότι οι εποχές της άγνοιας και της ντροπής έχουν μείνει πίσω μας, και σε αυτή την πάθηση.
13
5