Μετά τα λοκντάουνς, τον μόνιμο φόβο θανάτου, την αύξηση κόστους ζωής, την ανασφάλεια να καραδοκεί σε κάθε τομέα της ζωής, σκέφτηκα ότι έχουμε καιρό να θυμηθούμε πόσο χάλια είναι και το dating. Γι’αυτό έκανα τη δουλειά και ήρθα να σας θυμίσω ότι ο Φαραώ είχε δέκα πληγές αλλά εμείς μπορούμε να’χουμε είκοσι.

Σοφία, 33

Το χειρότερο πράγμα στο ψάξιμο. Φαντάζομαι εννοείς, όχι τις καφρίλες στο tinder, άμα βγεις τι γίνεται. Ναι, το χειρότερο πράγμα για μένα προσωπικά είναι όταν έχεις βγει με κάποιοιν τρία τέσσερα ραντεβού, είναι όνειρο, νιώθεις καυλογκόμενα, νιώθεις θεά γιατί το σεξ ήταν πολύ ωραίο και σου λέει “θα τα πούμε πολύ σύντομα αν το θες κι εσύ”, εσύ σα χαζή λες “στείλε μου” και όταν πας σπίτι είσαι μπλοκαρισμένη από παντού. Μου έχει συμβεί τέσσερις φορές. Τις πρώτες τρεις ήμουν σίγουρη ότι φταίω, ότι βρωμάω, ότι είμαι αγενής, απωθητική, σιχαμένη, ότι έχω κάτι που δεν μου το’χει πει ποτέ κανείς από ευγένεια αλλά αυτοί που δεν μου είχαν υποχρέωση έτρεξαν να γλιτώσουν. Την τέταρτη ήμουν τόσο προσεκτική που απλώς αποκλείεται να έφταιγε κάτι τρομερά παράξενο ή αηδιαστικό πάνω μου. Να πω την αλήθεια, δεν ήμουν ειλικρινής με τις φίλες μου στην αρχή γιατί ντράπηκα να πω ότι με μπλόκαρε, είπα ότι δεν τράβηξε και πάμε γι’άλλα. Μετά το συζήτησα και διαπίστωσα ότι μάλλον συμβαίνει περισσότερο απ’όσο θα θέλαμε. Σου σκίζει όμως λιγάκι τη ζωή, έτσι; Γιατί εντάξει, δεν δένομαι και δεν δένομαι, αλλά μέχρι πότε, δεν θες κάποια στιγμή να γνωρίσεις έναν άνθρωπο να μοιραστείτε πέντε πράγματα πέρα απ’τα συγκροτήματα που ακούτε και τους επαγγελματικούς σας στόχους; 

Άγκυ, 42

Έχω πολύ αμφίθημα συναισθήματα για το dating. Έχω δοκιμάσει εφαρμογές, δεν μου έκατσαν καλά. Βγαίνω κυρίως με άντρες που γνωρίζω από κοινές παρέες, από δραστηριότητες, από φίλες που μου γνωρίζουν κόσμο. Δεν ξέρω ποιο είναι “το χειρότερο”, θα έλεγα ότι είναι ζητήματα συμπεριφοράς. Ζω με μη ορατή αναπηρία, με ινομυαλγία (δεν θεωρείται επίσημα αναπηρία αλλά είναι τι να κάνουμε). Ο χρόνιος πόνος λοιπόν είναι ένα κομμάτι της ζωής μου και πολλές φορές έχω νιώσει πως αν δεν το πω με αμέσως, αν δεν το πω πχ στο πρώτο ραντεβού, οι άλλοι νιώθoυν εξαπάτηση. Δεν έχει έρθει ποτέ κανείς να μου πει “με εξαπάτησες” αλλά ξέρω ότι με το που το αναφέρω και εξηγήσω τι είναι, η “αξία” μου πέφτει στα μάτια του άλλου.  Μου κάνουν ερωτήσεις όπως αν αντέχω στο σεξ, αν έχω φροντιστή, αν χρειάζομαι αμαξίδιο, αν θεραπεύεται για πάντα, αν θα μείνω παράλυτη, τέτοια. Νόμιζα ότι δεν θα μ’ενοχλεί από ένα σημείο και μετά αλλά τελικά μ’ενοχλεί περισσότερο. Μ’ενοχλεί κυρίως το να νομίζουν ότι πάω να παγιδεύσω κάποιον για να με “φροντίζει”. Εκεί ειδικά έχω ένα θέμα γιατί ναι μεν είναι αλήθεια ότι μπορεί να χρειαστώ βοήθεια σε κάτι, αλλά το εννοώ με τον ίδιο τρόπο που το εννοεί οποιαδήποτε γυναίκα που θέλει ένα σύντροφο που της στέκεται. Δεν θέλω δηλαδή να βρω κάποιον να του φορτωθώ. Δεν είναι κάθε εμπειρία μου έτσι, έχω υπάρξει με άντρες που τα πηγαίναμε καλά και χωρίσαμε γι’άλλους λόγους αλλά μετά την τελευταία μου σχέση που έληξε όταν ήμουν 38, η αλήθεια είναι πως μετράω περισότερες απογοητεύσεις παρά χαρές και σχετίζονται κυρίως με το πώς αντιδρούν τα ραντεβού μου στην “αποκάλυψη” της ινομυαλγίας. Μια κοντινή μου φίλη μου πρότεινε να κάνω προφίλ σε dating apps που να το γράφω πρώτο πρώτο αλλά πρώτον, μ’ενοχλεί η σκέψη ότι λέω κάτι προσωπικό μου για να “προειδοποιήσω” και δεύτερον, πιστεύω ότι αν το κάνω αυτό θα μου στέλνουν εξαιτίας της πάθησης μου. 

Λίνα, 25

Πολύ σχετικό με το Pride Month, αυτό που μ’ενοχλεί στο dating phase δεν είναι όσες και όσοι δε γουστάρουν γιατί είμαι μπάι, στα τέτοια μου, αλλά όσες και κυρίως όσοι το παίζουν ανετίλες και ότι είναι οκ μ’αυτό και όλα τσιλ, και μετά από ένα δυο μήνες που βγαίνουμε ξερνάνε πάνω μου όλες τους τις ανασφάλειες και δεν είναι πια καθόλου μα καθολου τσιλ. Κάθομαι και δίνω χρόνο και ενέργεια σε κόσμο που ταιριάζουμε, περνάμε ωραία, προφανώς κάνω χώρο στη ζωή μου και εκεί που λέω ότι ωραία, ας πάμε καμιά εκδρομή, ας του πω να’ρθει να γνωρίσει τις φίλες μου αρχίζουν τα θέματα με το ότι “και εντάξει, τώρα που βγαίνουμε τόσο καιρό, πώς σου φαίνεται, δηλαδή μετά θα συνεχίσεις να βγαίνεις με -insert άλλο φύλο-”. Ξενέρα. Αλήθεια ξενέρα γιατί συνήθως ως εκεί πάει καλά, έχω πειστεί εγώ ότι δεν ξαναπέφτω σε παγίδα και μετά το τρώω στη μούρη. Και είναι απ’τα πράγματα που δεν φτιάχνονται, δηλαδή όσο και να πω εγώ σε κάποια που ψιλοπαίζει φάση “συμβαίνει αυτό το μοτίβο και το αποφεύγω και δεν ψήνομαι να βγαίνω με άτομα που βγάζουν πάνω μου όλα τους τα κόμπλεξ”, θα περάσουν ένα δυο μήνες και μάντεψε. Η πρώην μου το έκανε απ’την αρχή αυτό αλλά ήμουν ούγκανο και το συνέχισα δυο χρόνια με αποτέλεσμα να μην μ’αφήνει να βγαίνω ούτε με άντρες ούτε με γυναίκες γιατί “οκ, ψάχνεσαι, προφανώς, έτσι κάνετε”. Βασικά, τώρα που το λέω, έχω ξενερώσει με το dating και τελευταία αν θέλω κάτι κάνω σεξ και τέρμα. 

Αντωνία, 30

Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και η μητέρα μου είναι Φιλιπινέζα. Εγώ εδώ γεννήθηκα και εμφανισιακά έχω ασιατικά χαρακτηριστικά. Όταν ήμουν μικρή, τ’αγοράκια δεν με θέλανε γιατί ήμουν άσχημη. Τώρα τ’αγοράκια με θέλουν γιατί είμαι “φιλιπινεζακι”. Γενικά έχω tinder αλλά κυρίως χρησιμοποιώ το instagram. Όσοι στέλνουν με το καλημέρα φαντασιώσεις ότι πάνε με Κινέζα γιατί είναι στενή μου κάνουνε χάρη, φεύγουν αμέσως. Το θέμα μου είναι τα “ευγενικά” παιδιά που σε κάνουν να νιώθεις ωραία. Οι άντρες που φέρονται καλά, που είναι ελκυστικοί, όλο αυτό και δεν τους μυρίζεσαι αμέσως. Θα πω παράδειγμα. Γνώρισα κάποιον μέσω ίνστα, ψιλογνωριζόμασταν μεν από κοινή παρέα αλλά είχαμε συνυπάρξει στον ίδιο χώρο άντε δυο φορές. Εγώ τον βρήκα, εγώ έκανα follow. Όλα κάλά. Έκανε react σε stories μου και του έστειλα εγώ. Επιμένω για να πω ότι έλεγα μέσα μου ότι αν κάνω εγώ τα πρώτα βήματα θα πάει αλλιώς. Τέλος πάντων, απαντάει, μιλάμε, βγαίνουμε, όλα οκ. Έχουμε φτάσει δύο μήνες dating, είμαι σπίτι του, χρησιμοποιώ το pc του για κάτι και βλέπω τσόντες στους σελιδοδείκτες. Το τσεκάρω εννοείται. Ήταν όλα asian porn με γυναίκες που έμοιαζαν με παιδιά. Όλο αυτό μ’έχει κάνει καχύποπτη. Νιώθω καλά με το να βγω με κάποιον πλέον μόνο αν γνωριζόμαστε ένα δυο χρόνια πριν μέσω δουλειάς ή παρέας κι έχω χρόνο να τον αξιολογήσω σαν άντρα. Προφανώς είναι δύσκολο αλλά επειδή σπουδάζω μονίμως και στην αρχή ήταν το πτυχίο, μετά το μεταπτυχιακό, τώρα το διδακτορικό, αν επιβιώσω το μεταδιδακτορικό και λοιπά, δεν είναι τρομερά δύσκολο να υπάρχουν άντρες στον κύκλο μου τους οποίους μπορώ να παρατηρώ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο εξωτερικό όσο έχω πάει, αυτό το θέμα δεν υπάρχει καθόλου και αναφέρομαι σε περιοχές όπως το Βερολίνο και το Λονδίνο που υπάρχουν άνθρωποι με κάθε χαρακτηριστικό. Έχω σκεφτεί να φύγω γι’αυτό το λόγο και μόνο. Αλλά για να μην πω μόνο γι’αυτό, το άλλο χειρότερο είναι ότι πολλοί άντρες, και αυτοί που δεν φετιχοποιούν τα χαρακτηριστικά μου, δεν αντέχουν το ότι κάνω διδακτορικό σε θετική επιστήμη. Οπότε, πες ότι δεν είμαι το φετίχ του καθενός, πες ότι βγαίνω με νορμάλ άντρα, μόλις πω ότι έχω βλέψεις για μεταδιδακτορικό, δεν τον ξαναβλέπω. 

Άννα, 27

Δεν ξέρω αν έχω “χειρότερο” στο dating. Εννοείται έχω βγει με ακραία προβληματικές τύπισσες αλλά-άκυρο, άκυρο. Έχω. Το χειρότερό μου στο dating είναι όταν βγαίνω ένα, ΕΝΑ, ρημαδοραντεβού με κάποια και μετά φίλη μου μου λέει ότι την είδε στα stories της. Oκ, καταλαβαίνω, όλες στοκάρουμε ως ένα βαθμό, αλλά κάπου ώπα γιατί αρχικά, για να καταλάβεις ποιες είναι οι φίλες μου πρέπει να κάτσεις ν’αναλύσεις το προφίλ μου γιατί δεν έχω δικές μου φώτο. Οπότε μετά γίνεται ένα αστείο πράγμα που ξέρω ότι έχει ψάξει τα πάντα για μένα στα σόσιαλ και μου κάνει σχόλια τύπου “μ’αρέσει τόσο πολύ να πηγαίνω Κυκλάδες” ενώ ξέρω ότι ξέρει ότι είμαι από κυκλαδίτικο νησί ή “μ’αρέσουν πολύ οι μικρές ιστορίες, διαβάζεις καθόλου” ενώ το ίνστα μου έχει πχ πέντε φωτογραφίες με βιβλία της Lorrie Moore. Μου φαίνεται λες και είμαι θήραμα και ψάχνει να βρει τι μ’αρέσει να τρώω για να στήσει παγίδα. Και το κάνουν τόσες πολλές και νομίζουν ότι δεν φαίνεται. Είμαι κυριολεκτικά μπροστά σου για δεύτερη ή τρίτη φορά, προφανώς μου αρέσεις κάπως για να μπαίνω στον κόπο, δεν μπορείς να ενδιαφερθείς για μένα χωρίς να με κάνεις να νιώσω ότι σου κάνω συνέντευξη για δουλειά; Kαι μετά ξενερώνουν όταν τους λέω ότι δεν βγαίνει και ζητάνε κι εξηγήσεις λες και περιμένουν να τις αξιολογήσω στο trivago. “εμφάνιση 5 αστέρια, εσωτερικός χώρος 2, θέματα με neediness και gamification των σχέσεων”. Nα, αυτά δεν μπορώ.  

Ψιτ. Εσάς απο πόλεις/χωριά/νησιά εκτός Αθηνών, σας ψάχνω με το κυάλι. Στείλτε μου μέιλ στο [email protected] για να μου πείτε το δικό σας χειρότερο, το χειρότερο με τον φρέσκο αέρα, με τους καλύτερους ρυθμούς ζωής.

14

3

Error happened.