Ο κάζουαλ -καλοπροαίρετος- σεξισμός της ημέρας
Φέτος το καλοκαίρι δουλεύω σερβις σε εποχιακό μαγαζί μυστηριώδους νησιού. Γενικά οι συνάδελφοί μου δεν μου έχουν δώσει την εντύπωση ότι είναι ιδιαίτερα σεξιστές, δηλαδή μάλλον σε κανονικά επίπεδα. Δεν έχω ακούσει κάποιο περίεργο σχόλιο. Παρόλα αυτά, κάθε φορά που μαζεύουμε δεν με αφήνουν να σηκώνω ας πούμε τις καρέκλες, που είναι ελφριές, δεν με δυσκολεύουν καθόλου και είναι και μέρος της δουλειάς μου. Να σημειώσω αν και δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερη σημασία ότι είμαι αθλήτρια και η φυσική μου κατάσταση φαίνεται ότι είναι καλή και φαίνεται ότι γενικά σηκώνω βάρη.
Δεν ξέρω πώς να αντιδράσω. Είναι κάζουαλ σεξισμός; Από τη μια νιώθω ότι προσπαθούν να κάνουν κάτι καλό και ότι αν αντιδράσω θα φανώ αχάριστη και περίεργη, από την άλλη δεν νιώθω ότι είμαι και καμιά πριγκιπισούλα που δεν μπορώ να σηκώσω μια καρέκλα. Μάλιστα συνήθως όταν επιμένω και λέω “άστο το χω” για μια καρέκλα, λένε “α, όχι, οι γυναίκες δεν σηκώνουν καρέκλες”. Πώς απαντάμε σε αυτές τις περιπτώσεις;
-Π.
4
1