Οι συνθήκες στα σχολεία είναι φέτος απελπιστικές.
Δεν είναι μόνο πρακτικά δύσκολο, αλλά κυριολεκτικά επώδυνο το μάθημα σε κτίρια της Χούντας, χωρίς μόνωση, με τα παράθυρα ανοιχτά. Τα παιδιά είναι αρκετά πειθαρχημένα, αλλά μόνο μέσα στην τάξη. Στα διαλείμματα εκτονώνονται κάθε είδους εντάσεις.
Τα παιδιά του Λυκείου, μετά από δύο χρόνια εγκλεισμού, αποστερημένα από κοινωνική και σωματική επαφή με τους συνομηλίκους τους, βιώνουν με τρομερή ένταση κάθε παρατήρηση για μάσκες και αποστάσεις. Αυτό δημιουργεί αρνητικό κλίμα μεταξύ παιδιών και καθηγητών. Ενώ είμαστε παιδαγωγοί αναπόφευκτα λειτουργούμε σαν όργανα της τάξης, πράγμα ασυμβίβαστο με τον ρόλο μας.
Από την άλλη, εισπράττουμε διά των παιδιών τον συσσωρευμένο θυμό μιας ολόκληρης κοινωνίας, ο οποίος συχνά εκφράζεται με βίαιο λεκτικά τρόπο ή με εκφοβισμό, συχνά και με έμφυλα χαρακτηριστικά, κυρίως όταν αυτός απευθύνεται από αγόρια σε καθηγήτριες. Αν υπάρχει κάτι που επιβαρύνει σοβαρά τη δική μου ψυχολογία είναι η δυσκολία μου να αντιμετωπίσω παιδαγωγικά θυμωμένους με τα πάντα μαθητές.
Τεκμήριο για τα ανησυχητικά επίπεδα θυμού και θλίψης των παιδιών είναι το γεγονός ότι όλο και πιο συχνά ζητάμε τη συνδρομή υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Στην πραγματικότητα είναι απαραίτητη η μόνιμη παρουσία σχολικού ψυχολόγου στα σχολεία.
Είναι ενδεικτικό ότι συχνότατα πια με πλησιάζουν μαθήτριες και μαθητές που ζητούν να μιλήσουν με ειδικό.
Οι συνάδελφοι, τώρα, ιδιαίτερα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, είναι τρομοκρατημένοι, γεγονός εντελώς δικαιολογημένο, αφού ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα είναι ανεπίτρεπτα μεγάλος, αυξήθηκε μάλιστα μεσούσης της πανδημίας. Για να περιορίσουμε τον κίνδυνο χρειάστηκε να αυτοοργανωθούμε, ψάχνοντας, για παράδειγμα, προσφορές για φθηνές μάσκες ενισχυμένης προστασίας, αφού η προστασία μας στο χώρο εργασίας είναι για την πολιτεία ζήτημα ατομικής ευθύνης.
Οι πιο επιβαρυμένοι είναι οι συνάδελφοι που έχουν οριστεί υπεύθυνοι κόβιντ, οι οποίοι δαπανούν τουλάχιστον δύο με τρεις ώρες από τον προσωπικό τους χρόνο για καταγραφή και ιχνηλάτηση κρουσμάτων, χωρίς υπερωριακή αμοιβή ή μείωση ωραρίου.
Όλοι μας, όμως, έχουμε επιβαρυνθεί με επιπλέον υποχρεώσεις φέτος, σε ένα σχολείο από το οποίο μοιάζει να απουσιάζει η χαρά.
Νιώθουμε ότι σπρώχνουμε τη χρονιά να φύγει, αλλά νομίζω ότι πολλά από όσα βιώνουμε θα μας συνοδεύουν για καιρό.
Tα σχόλια είναι προσβάσιμα μόνο στα μέλη της Womanlandia. Για να γίνετε μέλος, πατήστε εδώ.