Την Καθαρά Δευτέρα του 2006, η καλύτερή μου φίλη και κουμπάρα μου με πήρε στην κουζίνα και μου είπε ότι με αγαπάει, ότι με ξέρει καλύτερα απ’τον καθένα κι ότι δεν μπορεί να του βουλώνει άλλο γιατί έχω πρόβλημα με το αλκοόλ και χάνω τη ζωή μου. 

Δεν θυμάμαι πια ακριβώς τι της είπα αλλά δεν ξαναμιλήσαμε από τότε πέρα από κάτι “γεια, καλησπέρα” τις ελάχιστες φορές που βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο, κυρίως εξαιτίας των παιδιών μας. 

Παραδέχτηκα στον εαυτό μου ότι έχω πρόβλημα με το αλκοόλ το 2011 και προσπάθησα να κάνω κάτι γι’αυτό το 2013. Όταν μετακομίσαμε με τον γιο μου και τον άντρα μου στη Νορβηγία, στα τέλη του 2009, αναγκάστηκα να δω την κατανάλωσή μου με άλλο μάτι κυρίως λόγω των μηνιαίων εξόδων. Εκτός του ότι έπρεπε να πηγαίνω σε συγκεκριμένα καταστήματα για ν’αγοράζω αυτά που ήθελα και εκτός απ’το ότι είχαν συγκεκριμένο ωράριο ενώ εγώ είχα συνηθίσει να παίρνω ένα μπουκάλι τζιν τα μεσάνυχτα της Παρασκευής απ’το 24ωρο σούπερ μάρκετ που βρισκόταν κοντά στο σπίτι μου και να το πίνω “για παρέα” το Σαββατοκύριακο, το κόστος ήταν δυσβάσταχτο. Ο άντρας μου είχε την τύχη να βρει καλοπληρωμένη δουλειά ακριβώς τη στιγμή που οι φίλοι μας στην Ελλάδα φοβόντουσαν την κρίση αλλά όσο καλή και να’ναι μια δουλειά, ήμασταν τρία άτομα σε μια καινούργια χώρα και ο γιος μας έπρεπε να πάει σχολείο, να πάει σε δραστηριότητες, να κάνει μαθήματα. Για πρώτη φορά στην κοινή μας ζωή ο άντρας μου έκατσε να δει τα οικονομικά μας που τα διαχειριζόμουν εγώ. 

Είδε τους λογαριασμούς του αλκοόλ. 

Και δεν είπε τίποτα. Εκείνη τη μέρα συζητήσαμε πώς θα μειώσουμε τα έξοδα και είπαμε για εκπτώσεις στο σούπερ μάρκετ, επένδυση σε led λάμπες, μείωση των ρούχων που αγοράζαμε στο γιο μας. Την θυμάμαι εκείνη την μέρα, έντονα και μακριά ταυτόχρονα, σαν σκηνή από ταινία. Δυο ενήλικες, πάνω από λογαριασμούς, μερικοί απ’τους οποίους έδειχναν αγορές για πέντε μπουκάλια βότκα που σε ευρώ κόστιζαν 150 ευρώ, να συζητούν αν και πότε θα βάλουν LED λάμπες για να ρυθμίσουν καλύτερα τα οικονομικά τους. 

Τη γυναίκα της μνήμης μου την βλέπω σαν μια ξένη αλλά και σχεδόν σαν κόρη μου. 

Ο άντρας μου μ’εμπιστευόταν. Από τότε που με γνώρισε με θεωρούσε καλύτερη από εκείνον. Μ’αγαπούσε, με σεβόταν, μου εμπιστεύτηκε τη διαχείριση του σπιτιού μας. Έμπαιναν τα χρήματα στο λογαριασμό του, τα σήκωνε και μου τα έφερνε. “Ορίστε να βγει ο μήνας”. Πέρασα από χίλια κύματα μέχρι να καταλάβω ότι αυτή η τυφλή εμπιστοσύνη δεν ήταν κάτι καλό. Πέρασα από χίλια κύματα μέχρι να καταλάβω ότι δεν αγνόησε τον αλκοολισμό μου από λατρεία αλλά από αμέλεια. Εκείνη την μέρα και την μέρα που έδιωξα την φίλη μου, τις έχω στο μυαλό μου σαν απ’τις πιο σημαντικές της ζωής μου. 

Από τότε πέρασαν χρόνια κι εγώ σ’αυτά τα χρόνια έκοψα το ποτό. Δεν θέλω να πω ούτε πόσο δύσκολο ήταν, δεν είναι αυτό το νόημα. Ήταν. Πολύ δύσκολο. Αυτό που θέλω να πω και να ρωτήσω τη γνώμη σας είναι αν έχει νόημα να πιάσω τη φίλη μου και να της πω ότι είχε δίκιο μετά από 16 χρόνια. Δεν είμαστε παιδιά πια αλλά εδώ μέσα έχω διαβάσει για προσδοκίες.

Έχω προσδοκίες. Θέλω να φιλιώσουμε.

Είμαι αλκοολική και το ξέρω. Είμαι αλκοολική και δεν έχω πιει σταγόνα απ’το 2016. Η φίλη μου είχε δίκιο και την έδιωξα για να μην αντιμετωπίσω την αλήθεια. Σκέφτομαι να της στείλω μήνυμα στο messenger. Να της πω “Είχες δίκιο, είχα πρόβλημα. Δεν έχω πιει από το 2016 και μου έχεις λείψει”.

Μετα όμως σκέφτομαι πως δεν έχω δικαίωμα να μπλεχτώ. Σκέφτομαι πως κάνει τη ζωή της και την πλήγωσα. Σκέφτομαι πως μ’έβλεπε να είμαι με τον άντρα μου που δεν αναγνώριζε ότι έχω πρόβλημα και ήρθε να με προστατεύσει και την έφτυσα. Ακόμη και μετά απ’αυτή τη μέρα φέρθηκα άσχημα. Είπα ας πούμε σε κοινή μας γνωστή ότι σταματήσαμε να μιλάμε γιατί δεν σέβεται τα όριά μου. Στη θεραπεία ένα απ’αυτά που μαθαίνεις είναι ότι πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη σου και ότι κανείς δεν σου χρωστάει συγχώρεση. 

Δεν ξέρω αν υπάρχουν εδώ γυναίκες με προβλήματα εξάρτησης που είχαν ένα άτομο που απλώς δεν μπορούσαν να ξεχάσουν. Σ’αυτές απευθύνομαι κυρίως. Η απόρριψή της θα με πονέσει πολύ. Και η σιωπή της.

Να προσπαθήσω για την επανασύνδεση ή να κάνω κι άλλη θεραπεία μέχρι να μπορέσω να αποδεχτώ την ρήξη; 

16

2

6

2

1

Error happened.