Θα περιέγραφα τις ταινίες ως ταινίες γυναικείας υποβλητικής ανησυχίας ή ατμοσφαιρικής σύγχυσης.

Οι περισσότερες μοιάζουν να έχουν πάρει μεγάλο μέρος του σεναρίου τους απο το ασαφές εκείνο σημείο που τα όνειρα γίνονται εφιάλτες ή που η πράξη γίνεται πεποίθηση. Μοιάζουν με έναν ειδολογικό συνδυασμό μαγικού σουρεαλισμού, γήινου sci fi και ενός ήπιου τρόμου, σχεδόν απεριγραπτου. Προκαλούν έντονο disturbance γιατί φλερτάρουν με κάτι εντελώς αλλόκοσμο σε ένα περιβάλλον δυστοπικής φαντασίας που προκαλεί με τη σειρά του συναισθηματική οικειότητα με τις πρωταγωνίστριες, παρά το ότι είναι δημιούργημα πολύπλοκης φαντασίας. 

Πιστεύω ότι ο ταινίες αυτές είναι όσο horror μπορεί να θεωρηθεί και το “Promising Young Woman”. Η φράση “ταινίες τρόμου” είναι, για μένα, υπερβολική για να τις χααρκτηρίσει, αλλά επειδή αυτοπεριγράφονται πολλές φορές έτσι στις περισσότερες πλατφόρμες και προς διευκόλυνση της εύρεσής τους στο διαδίκτυο, ίσως να θέλετε να έχετε υπόψιν σας σε ποιο σημείο των διαφορων πλατφορμών μπορείτε να τις βρείτε. 

Είναι μάλλον δύσκολο να μεταφέρεις στον κινηματογράφο την διάχυτη υποβλητικότητα ενός μαγικού σουρεαλισμού που θα ζούσε ανενόχλητη στις σελίδες οποιουδήποτε βιβλίου. Οι σκηνοθέτες των ταινιών αυτών τα καταφέρνουν περίφημα και παρά το ότι οι ταινίες δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές-ή ακριβώς λόγω αυτού- πιστεύω πως δείχνουν προς την ανάταση ενός εντελώς νέου κινηματογραφικού είδους που, μακριά από το πατριαρχικό, κλασικό, γεγονοτικό  horror, εστιάζει με μεθυστικό videography στο καθόλα γυναικείο συναίσθημα εκείνου του ιδιωτικού τρόμου που έχει γεννηθεί ατμοσφαιρικός, ζει αόρατος κάπου ανάμεσα στους νευρώνες μας και κανείς δεν πιστεύει ότι βιώνεται πραγματικά. 

Μayday-Karen Cinorre

Με σκηνές από υποβρύχιες βινιέτες γυρισμένες με ποιητική τεχνοτροπία, με αναπάντεχη μουσικότητα και άγρια ομορφιά, η ταινία φέρει τολμηρές ιδέες και είναι αναμφισβήτητα πρωτότυπη. Έχει λάβει καλές κριτικές μόνο για τις τεχνικές λεπτομέρειές της, αφού κατά τους περισσότερους κριτικούς κλείνει το μάτι στον τοξικό μισανδρισμό, παρά το αναπάντεχο για την αφήγησή της τέλος.  

Ύστερα από μια σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο της δουλειάς, η Άνα χώνει το κεφάλι της στο φούρνο της γαμήλιας εγκατάστασης στην οποία εργάζεται ως σερβιτόρα. Αντί να πεθάνει, μεταφέρεται σε μια ονειρική και επικίνδυνη γη όπου ενώνεται με έναν στρατό τριών ακόμα κοριτσιών που εμπλέκονται σε έναν ατελείωτο πόλεμο κατά ασαφών εχθρών-που αν και δεν ονοματίζονται, υπονοείται ότι είναι μόνο ανδρικού φύλου. Τοποθετημένο σε έναν άγνωστο τόπο και χρόνο, με αισθητική Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας και σκηνοθέτης Karen Cinorre προσεγγίζει το Mayday με μεθυστική παραμυθικότητα και υπονοεί επεξεργασία τραύματος μέσα σε μια εναλλακτική πραγματικότητα.

The Assistant-Kitty Green

H ταινία εκτυλίσσεται στην πορεία μιας μόνο μέρας στη ζωή της Jane (Julia Garner), μιας πρόσφατης πτυχιούχου κολλεγίου και επίδοξης παραγωγού ταινιών, η οποία πρόσφατα απέκτησε τη δουλειά των ονείρων της ως κατώτερη βοηθός ενός ισχυρού μεγιστάνα της ψυχαγωγίας. Η μέρα της μοιάζει με μια τυπική μέρα κάθε άλλης βοηθού, αλλά καθώς η Jane ακολουθεί την καθημερινή της ρουτίνα, η ατμόσφαιρα της ταινίας βαραίνει, η κακοποίηση και η κατάχρηση της ανδρική εξουσίας αρχίζει και χρωματίζει ύπουλα κάθε πτυχή της μέρας εργασίας της, μια συσσώρευση απαξιώσεων πνίγει κάθε φυσαλίδα οξυγονου της και η Jane βυθίζεται διακριτικά και αργά σε εκείνον τον κόσμο της πατριαρχικής λάσπης από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει. Η ταινία συνομιλεί άμεσα με τις σκληρές υποθέσεις Metoo στο Χόλιγουντ και το αφεντικό της σκιαγραφεί το παρουσιαστικό και τον χαρακτήρα του Harvey Weinstein.

Shirley-Josephine Decker

Προστατευμένη γύρω από έναν ιστό ονειρικού και μεθυστικού σουρεαλισμού κοιμάται ερωτικά σφιχτοπλεγμένη η γυναικεία αυθυπαρξία δύο γυναικών που μιλώντας την ίδια γλώσσα επανεφευρίσκουν τον εαυτό τους η μια μέσα από την άλλη. Το Shirley είναι από αυτές τις ταινίες που μπορείς να περιγράψεις μόνο με εικόνες, όχι γιατι η πλοκή δεν έχει ροή, ούτε γιατί η ταινία βυθίζεται σε κάποιο μεταβαλλόμενο ή ασυνεχές μοτίβο, αλλά γιατί η γυναικεία κατανόηση των δυο πρωταγωνιστριών φτάνει σε εκείνον τον άλεκτο πυρήνα στον οποίο η σύγχυση διαλύεται μόνο με την κατάργηση των λέξεων. 

Εν μέρει αυτοβιογραφία, εν μέρει προϊόν φαντασίας, η υποβλητική σκιαγράφηση της Shirley Jackson, μιας από τις καλύτερες συγγραφείς φανταστικού και τρόμου, πλαισιώνει την αφήγηση της ταινίας. O Fred και η Rose μετακομίζουν σε μια μικρή πόλη του Βερμόντ για τη δουλειά του Fred, που εργάζεται ως καθηγητής λογοτεχνίας. Το νεαρό ζευγάρι λαμβάνει μια προσφορά για δωρεάν δωμάτιο και διατροφή από τον καθηγητή Stanley Hyman, αρκεί η Rose να συμφωνήσει να αφιερώσει χρόνο για να καθαρίζει το σπίτι και να φροντίζει τη σύζυγό του, τη φημισμένη συγγραφέα τρόμου Shirley Jackson, η οποία κυοφορεί νοητικά μια νέα ιστορία που αφορά την εξαφάνιση ενός 15χρονου κοριτσιού. 

Οι γυναίκες αλληλοέλκονται από τους μαγνητικούς πόλους της καταπίεσής τους με έναν τρόπο συμπυκνωμένα σιωπηλό και υποβλητικό, η δημιουργικότητά κάθε μιας ερωτικοποιείται ωμά με την πρώτη στροφή στην ύπαρξη της άλλης, οι ταυτότητες συμπλέκονται διαισθητικά και το στοιχειωμένο από τις κοινωνικές προσδοκίες ζευγάρι γυναικών ψάχνει να βρει ό,τι έχει ξεχάσει πως είναι. 

The Blazing World- Carlson Young

Το πρώτο λογοτεχνικό έργο επιστημονικής φαντασίας που γράφτηκε από γυναίκα δεν είναι ο Φρανκενστάιν αλλά, με βάση όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, το κείμενο της Margaret Cavendish, “The Blazing World”, που γράφτηκε το 1666 και αφορά ένα ουτοπικό βασίλειο, η πύλη του οποίου βρίσκεται στον Βόρειο Πόλο. Τέσσερις αιώνες αργότερα, η νεαρή Carlson Young, δανειζόμενη ιδέες από το έργο της Cavendish, έγραψε και σκηνοθέτησε το “The Blazing World”, στο οποίο, δεκαετίες μετά τον τυχαίο πνιγμό της δίδυμης αδελφής της, μια αυτοκαταστροφική νεαρή γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της οικογένειάς της και βρίσκει τον εαυτό της να παρασύρεται σε μια εναλλακτική διάσταση όπου η αδερφή της μπορεί να είναι ακόμα ζωντανή. Η ταινία εξετάζει θέματα ανεξέλεγκτου εσωτερισμού, βαθύ οικογενειακού τραύματος και ψυχικής ασθένειας με συγκλονιστικά visuals που σκάνε σαν απολαυστικες εγκεφαλικές μπουκιές στη διάρκεια της ταινίας, η οποία φλερτάρει με ένα γκορ τόσο βγαλμένο από παιδικά όνειρα που ο τρόμος μοιάζει με μίμησή του. 

Raw -Julia Ducournau

Η πλοκή της ταινίας περιστρέφεται γύρω από μία πρωτοετή χορτοφάγο της κτηνιατρικής σχολής, η οποία μετά την πρώτη της δοκιμή κρέατος στη ζωή της, αναπτύσσει μία εξαιρετική ανάγκη να καταβροχθίσει ανθρώπινη σάρκα. Με ένα πολύ αντιδημοφιλές μοτίβο για τις δημοφιλείς ταινίες του Χόλιγουντ, η Ducournau πραγματεύεται το κορίτσι που τρώει ανθρώπινη σάρκα με ξεκάθαρες αναφορές στις έννοιες της πείνας, της επιθυμίας, της εκδικητικότητας, του σεξ και του γυναικείου ελέγχου.  

Swallow-Carlo Mirabella-Davis

Το Swallow επικεντρώνεται στη Hunter (την οποία υποδύεται η Haley Bennett και όχι η Jennifer Lawrence- ΣΟΚ-) μια νεαρή γυναίκα με έναν όμορφο και πλούσιο σύζυγο, ένα υπέροχο σπίτι και άφθονο ελεύθερο χρόνο. Ούσα οδυνηρά δυστυχισμένη και με τις κοινωνικές προσδοκίες που την καταπίνουν, η ευχάριστη σύζυγος, τέλεια οικοδέσποινα, αφοσιωμένη κόρη και σύντομα στοργική μητέρα Hunter βρίσκει χώρο για τον εαυτό της αναπτύσσοντας μια πολύ επικίνδυνη συνήθεια: Αρχίζει να καταπίνει αντικείμενα. H ταινία κυλάει πάνω σε έναν πάρα πολύ ήπιο, ήσυχο σουρεαλισμό, κανονικοποιεί το παράλογο ρουφώντας μας σε ένα σύμπαν όπου ο τρόμος είναι αναμενόμενος και η ψυχική ασθένεια διέξοδος. 

Μother! -Darren Aronofsky

Επειδή νόμιζα αρχικά πως την Hunter υποδύεται η Jennifer Lawrence, θυμήθηκα και το Mother! του Darren Aronofsky, που χορεύει στους ίδιους ρυθμούς εφιαλτικής διαδοχής μιας ατόφια γυναικείας τρέλας, μόνο που ο τρόμος εδώ πλέκεται για να κορυφωθεί σύντομα, οι σκηνές γίνονται γρήγορα αιματηρά γραφικές και τα εύθραυστα νήματα που κρατάνε την ταινία στον κόσμο του λογικού λύνονται με έντονη βία. 

Για όσους αντέχουν λίγο παραπάνω το ένσαρκο horror, στους ίδιους υποβλητικούς ρυθμούς κινούνται και το “Suspiria”, το “The perfection” και το “The Lure” (καλτοειδές πολωνικό γυναικείο έπος τρόμου), αλλά δεν τις συμπεριέλαβα σε αυτή τη λίστα γιατί μου φάνηκαν πιο splatter και λιγότερο ατμοσφαιρικές από το είδος που είχα σκοπό να προτείνω.  

9

2

Error happened.