Γράφει η The Bolter Έχω μια ταυτότητα που κρύβω, μερικώς. Είναι η σύνθετη ταυτότητα ερευνήτρια σε θετικές επιστήμες και φεμινίστρια και αριστερή και … (αμαν!) ένθεη και υποκατηγορία χριστιανή. Ενώ οι τρις πρώτες ταυτότητές μου πάνε δημόσια ωραία-ωραία μαζί χεράκι-χεράκι, η τέταρτη είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κρυφή. Και είναι κρυφή γιατί ο διευθυντής του ερευνητικού…...
Όταν διάβασα το θέμα του μήνα, αισθάνθηκα αμέσως ότι θέλω να γράψω τη δική μου ιστορία. Στην πράξη, είναι μέρες τώρα που θέλω να γράψω, αλλά δυσκολεύομαι πολύ, γιατί δεν μου είναι ξεκάθαρο πώς να επικοινωνήσω τη σχέση μου με τη θρησκεία. H σχέση μου με την ευρεία έννοια της θρησκείας υπάρχει από πάντα, δεδομένου
Μιλήσαμε με την Ε., νέα γυναίκα που μεγάλωσε σε έντονα θρησκευτικό περιβάλλον για τη μετάβαση στον φεμινισμό, τη σύμπλευση της θρησκείας και της μάχης για ισότητα των φύλων σήμερα και τον τρόπο με τον οποίο η ανάγκη αναζήτησης νοήματος μεταβολίζεται από θρησκευτικό αποκύημα σε τρόπο ζωής. Το θέμα μας στη Womanlandia αυτόν τον μήνα είναι…...
Κι εμένα με προβληματίζει έντονα το θέμα. Μπαίνοντας σε μια εκκλησία είναι σαν να μας πετάνε χίλιες προσβολές στο πρόσωπο. Με το που πατάμε το πόδι μας. Το ανδροκρατούμενο περιβάλλον και η υποτίμηση των γυναικών και των κοριτσιών είναι τόσο εμφανή που με κάνουν να ντρέπομαι όποτε βρίσκομαι εκεί (η απαρχαιωμένη γλώσσα της λατρείας είναι
Πώς συμβιβάζεται ο φεμινισμός με την ευρεία έννοια της θρησκείας; Δεν μου αρέσει το ρήμα, προτιμώ το συνδέεται. Ο φεμινισμός απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους, σε όλα τα φύλα, θέλει μια κοινωνία ισότητας ανεξαρτήτως φύλου ή καταγωγής ή θρησκείας ή χρώματος ή σεξουαλικού προσανατολισμού κλπ. Επομένως μέσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν
Το θέμα «θρησκεία και φεμινισμός» υπήρξε καθοριστικό για την ενηλικίωση μου. Ακόμη υπάρχουν ζητήματα που με απασχολούν και τα συζητώ όποτε βρίσκομαι σε ένα ασφαλές περιβάλλον, αλλά έχω καταλήξει πως δεν γίνεται να συνυπάρξουν. Κι αν κάποια το κάνει τότε ζει με αντιφάσεις. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια θρησκευόμενη. Ο πατέρας μου και η οικογένεια του…...
Γράφει η Helona Γεννήθηκα στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 80 από γονείς αριστερούς και άθεους. Ήταν, φανερά, πολύ συνειδητά άθεοι, πολύ μακριά από το «δεν πιστεύω στον θεό αλλά τον φοβάμαι» και, επίσης, δεν τους απασχολούσε καθόλου ο κόσμος, εννοώ τι θα πει, γιατί κατά τα λοιπά ήθελαν με όλο τους το είναι
Το θέμα θρησκεία-φεμινισμός χρειάστηκε να το δω από πολλές οπτικές και σε πολλές φάσεις της ζωής μου για να κατασταλάξει κάπως μέσα μου. Προσωπικά μεγάλωσα σε περιβάλλον που η θρησκεία ήταν η κύρια συγκολλητική ουσία μεταξύ όλων των ενήλικων σχέσεων της οικογένειας. Σε εμάς τα παιδιά πέρασε σαν ένα σετ κανόνων (νηστεία παρασκευή-σάββατο, κυριακή πρωί…...
Αρχικά να πω τι ωραία θέματα! Είμαι άθεη φεμινίστρια και περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τις απόψεις των ένθεων φεμινιστριών. Για το θέμα του «χώρου» χίλιοι καλοί χωράνε είναι η γνώμη μου. Επίσης προσωπικά θεωρώ πως ενθεος/η και πιστά θρησκευόμενος/η δλδ ακολουθώ ολους τους κανόνες σε φάση «πίστευε, και μη ερεύνα» έχει διαφορά. Οι περισσότερες. –
Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση κι πολύ δύσκολο να απαντηθεί! Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι το εξής: μα καλά υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει αντιφάσεις; Για μένα το γεγονός ότι υποστηρίζω τον φεμινισμό κι έχω σχέση με τη θρησκεία μου είναι μόνο ένα παράδειγμα των αντιφάσεών μου. Ξέρω πολύ καλά τι συνεπάγεται ο Χριστιανισμός
