Το να συμπεριφέρεται κανείς σαν να μην υπάρχεις και να σε αποκλείει από την επικοινωνία, την έκφραση ή την επίλυση του προβλήματός σας είναι αρχικά μια πράξη ευθείας επίθεσης και κατόπιν φίμωσης του αποδέκτη της.
Το να μην αναγνωρίζεις την ύπαρξη ενός ανθρώπου, το να τον σβήνεις κοινωνικά είναι τόσο μεγάλη τιμωρία, που κυριολεκτικά έχουμε δομήσει όλο το σωφρονιστικό μας σύστημα πάνω στην έννοια της κοινωνικής απομόνωσης.
Τώρα, τις περισσότερες φορές που συμβαίνει κάτι, παίρνω μια ανάσα, λέω “είμαι σ’εκείνη την κατάσταση που δεν θέλω να σου ξαναμιλήσω ποτέ, δώσε μου δυο ώρες”, μ’αφήνει να ηρεμήσω και μετά του στέλνω στο messenger με bullets αυτό που με ενόχλησε.
Για όσες πιστευετε οτι ειναι αδυνατον να ζεις στο ίδιο σπίτι και να μη μιλάς με κάποιον, σας υπόσχομαι πως ειναι τρομακτικά εφικτό
Η Lozano, που λέτε, ξεκίνησε για ένα μήνα το πείραμα και η όλη φάση κράτησε 27 χρόνια. Έκοψε κάθε επαφή με γυναίκες για 27 χρόνια. Όχι μόνο φίλες, συγγενείς, συνεργάτιδες. Δεν μιλούσε σε πωλήτριες, σερβιτόρες, υπαλλήλους, καταλαβαίνετε. Δεν αλληλεπιδρούσε με γυναίκες. Τελεία.
