Για πολλές από μας, το ζήτημα της πατριαρχίας μεταφράζεται, τα πρώτα χρόνια της φεμινιστικής μας συνείδησης, σε τύπο παρανόησης. 

Δηλαδή.

Όταν αρχίζουμε εμείς να καταλαβαίνουμε, μας δημιουργείται η πεποίθηση ότι αν εξηγήσουμε και στους άλλους, θα καταλάβουν κι εκείνοι την τρομερή παρεξήγηση που έχει συμβεί και τσουπ-θα γίνουν φεμινιστές γιατί είναι καλοί άνθρωποι και ποιος καλός άνθρωπος πιστεύει ενσυνείδητα στην καταπίεση; 

Aυτή η φάση περιλαμβάνει διάφορα που θα τα ονομάσω “Οι Πληγές”. Οι Πληγές αυτές στο στάδιο της φεμινιστικής αφύπνισης δεν έχουν ακόμη ανοίξει. Θ’ανοίξουν ενώ μεγαλώνουμε. Περιλαμβάνουν συνειδητοποιήσεις όπως: 

-είναι πιθανό να είμαστε αποτελέσματα βιασμού, είτε κατά τη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου, είτε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. 

-είναι πιθανό η γιαγιά μας, η φίλη της γιαγιάς μας και η αγαπημένη μας προγιαγιά να είναι θύματα συζυγικού βιασμού και να μην έχουν καν λέξη γι’αυτό. 

-η πλειοψηφία των θυμάτων δεν έχουν τη γνώση ότι έχουν δικαιώματα και αν την έχουν δεν έχουν τα χρήματα να πάνε σε δικηγόρο. 

-η δικαιοσύνη δεν είναι φθηνή. Όταν είναι προσβάσιμη, δεν είναι απαραίτητα δίκαιη. Οι δικαστές είναι καλώς ή κακώς, οι άριστοι φοιτητές και φοιτήτριες των νομικών σχολών και έχουν φτύσει αίμα για να περάσουν δικαστικό. Η τάξη, η πολιτική πεποίθηση, τα κόμπλεξ, το γενικό κοινωνικό backround των δικαστών παίζουν ρόλο στη συνολική απονομή της δικαιοσύνης. 

-η δικαιοσύνη δεν είναι αποδοτική. Υπάρχει πελώριος αριθμός υποθέσεων, μη επαρκής αριθμός δικαστών για να κυλάνε γρήγορα τα πράγματα, οι διαδικασίες τραβάνε πολύ, χάνεται χρόνος, χάνεται ενέργεια, χάνονται χρήματα, χάνονται χρόνια, κόσμος που εμπλέκεται στη δίκη σε διάφορα πόστα μπορεί να χρηματιστεί. Στη γενικευμένη μη αποδοτικότητά της, προστίθετα η ανεπάρκεια των δικαστικών λειτουργών απέναντι σε ζητήματα έμφυλης βίας. 

-η γυναίκα θα εξευτελιστεί αν αναζητήσει το δίκιο της. Ο βιασμός της είναι ευθύνη της σε κάθε περίπτωση. Το πιστεύει η οικογένειά της, η αστυνομία, η γειτονιά της, ο κόσμος που υπάρχει στο δικαστήριο και ίσως και η ίδια η έδρα. Η γυναίκα που θ’αναζητήσει το δίκιο της, για ν’αντέξει θα χρειαστεί μια δικηγόρο που θα την καθοδηγήσει όχι μόνο νομικά αλλά και ψυχολογικά απέναντι στο πώς να διαχειριστεί τις απόπειρες εξευτελισμού κι επίθεσης στο ήθος της. Η βιασμένη γυναίκα, είναι κοινωνικά μια ένοχη γυναίκα πριν καν ανοίξει το στόμα της. 

-η αστυνομία δεν είναι φίλη. Η αστυνομία είναι επικίνδυνη. Δεν έχει σημασία ν’αγνοείς τα δημοσιεύματα για να νιώθεις ασφαλής. Όσο κι αν τ’αγνοήσεις, η πραγματικότητα αργά ή γρήγορα θα σου χτυπήσει την πόρτα. Η πραγματικότητα είναι ότι αν βιαστείς, αν βρεις το κουράγιο να το καταγγείλεις, μπορεί να σε διώξουν. Δεν θα σε διώξουν “για το καλό σου”. 

-η μαμά σου δεν γεννήθηκε υστερική, τα’παιξε από το να καθαρίζει, μαγειρεύει, φροντίζει 4-6 άτομα κάθε μέρα για δεκαετίες. 

-δεν ήσουν καλύτερη στα φιλολογικά, τα κορίτσια πιέζονται ν’αφήσουν τις θετικές επιστήμες στο λύκειο. Ίσως όντως μπορούσες να κάνεις το επάγγελμα που είχες φανταστεί στο γυμνάσιο. 

-δεν είναι ότι δεν είσαι αρκετά καλή στη δουλειά σου, είναι ότι είσαι γυναίκα και γι’αυτό είσαι κατώτερη οπότε πρέπει να παλέψεις για το μισθό που ο συνάδελφος δικαιούται επειδή είναι άντρας. 

-δεν τα πήγαινες καλύτερα με τους άντρες από παιδί, απλώς προτιμούσες την κοινωνική τους ελευθερία και ήθελες να διαφοροποιηθείς από τις πιέσεις που διασθητικά ένιωθες ότι βιώνουν τα κορίτσια του σχολείου σου. 

-ο βιασμός δεν είναι και σπουδαία υπόθεση. Μια γυναίκα που βιάζεται από συγγενικό ή μη πρόσωπο μετατρέπεται σε ενόχληση. Δεν μπορεί να έχει δίκιο. Το ίδιο, αν και με περισσότερη υποκρισία σχετικά, ισχύει και για τα κορίτσια. 

-αν ένας άντρας σκοτώσει μια γυναίκα από εγωισμό είναι “έγκλημα τιμής” και αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Αν ένας άντρας σκοτώσει μια γυναίκα επειδή την πιάνει με τον εραστή της είναι “βρασμός ψυχικής ορμής”. Οι συναισθηματικές διακυμάνσεις του αντρικού ψυχισμού αντμετωπίζονται με σεβασμό απ’την κοινωνία και το νόμο. Η γυναίκα που έχει συναισθήματα είναι απλώς υστερική. 

Και λοιπά, και λοιπά. Οι Πληγές είναι αυτό που συμβαίνει όταν η νεαρή φεμινίστρια διαπιστώνει ότι η αδικία που βιώνει η ίδια και το φύλο της δεν είναι κατά λάθος, δεν είναι μια μικρή αδικία που μεγάλωσε στη μετάφραση αλλά ένας βίαιος πόλεμος χιλιετιών ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα. Είναι αυτό που ανοίγει στο νου μας όταν διαπιστώνουμε ότι όλο αυτό δεν είναι κατά λάθος, από αμορφωσιά ή από έλλειψη εξήγησης. Ότι είναι επίτηδες, επειδή τους συμφέρει. Αυτό είναι ένας ισχυρός κλονισμός. 

Σήμερα, διαβάσαμε τη μαρτυρία μιας 19χρονης που πήγε να καταγγείλει όπως ενθαρρύνουμε τις γυναίκες που βιάζονται να κάνουν και κατέληξε όχι απλώς να αντιμετωπίζει την άρνηση των αστυνομικών αλλά στη συνέχεια έφαγε ξύλο απ’την αδερφή του φερόμενου δράστη η οποία υπέβαλλε μήνυση και η γυναίκα που θέλησε να καταγγείλει το βιασμό της βρέθηκε με χειροπέδες ενώπιον του εισαγγελέα. 

Αν αυτή η γυναίκα αργότερα στραφεί στην αυτοδικία, ποιος θα την κατηγορήσει; 

Οι αδικίες που συμβαίνουν εναντίον μας είναι τόσο κατάφωρες, τόσο εξόφθαλμες και τόσο συστηματικές που δεν ξέρω καν αν η λέξη αυτοδικία με τον τρόπο που χρησιμοποιείται έχει νόημα. Η αυτοδικία σαν αρνητικά χρωματισμένη λέξη, προϋποθέτει μια “ετεροδικία”, μια πίστη των κοινωνών του δικαίου ως προς το ότι κάποιος άλλος θα αναλάβει εξ ονόματός τους την απόδοση δικαιοσύνης. Για να λειτουργήσει μια αστική δημοκρατία, πρέπει οι πολίτες να εμπιστεύονται σε ένα σημαντικό βαθμό το ότι αυτή η δημοκρατία έχει τη δυνατότητα και την ικανότητα να αποκαταστήσει το δίκαιο και να πιστεύει η πολίτης ότι εντός των νόμων βρίσκεται η δικαίωσή της. 

Αν οι γυναίκες δεν έχουμε αυτή την πίστη, σε ποια δικαιολογητική βάση απαξιώνεται ηθικά η αυτοδικία; 

Και τι είναι αυτό που εν τέλει, ουσιαστικά και πραγματικά, διαχωρίζει την αυτοδικία απ’την αποκατάσταση της δικαιοσύνης; Το αν η βία είναι ή όχι μαζική; Μία γυναίκα που σκοτώνει το βιαστή της αυτοδικεί, πολλές μαζί κάνουν κίνημα; 

Άλλος ένας τύπος πήρε χαλαρά και κάζουαλ τηλέφωνο την αστυνομία να τους πει ότι δολοφόνησε τη γυναίκα του, άλλη μια γυναίκα βιάστηκε και βρέθηκε ένοχη. 

Οι επιλογές της γυναίκας που επιθυμεί δικαίωση, εντός νόμιμης οδού, ποιες ακριβώς είναι; 

Φωτογραφία από @Noah Art

23

2

1

4

Error happened.