Λοιπόν, έχω ένα “πρόβλημα” και θέλω ιδέες:
Παλιά μαγείρευα και μου άρεσε. Βασικά, μαγείρευα αυτά που μου άρεσαν, και ήταν λίγο ψαγμένα, λίγο αυτά που λιγουρευόμουν, συν ότι μπορούσα να μαγειρεύω ό,τι ώρα ήθελα επειδή έμενα μόνη μου και κάνέναν δεν ενοχλούσα. ΄Εφτιαχνα ακόμα και ψωμί από προζύμι, αυτό που το ταΐζεις κάθε μέρα, και είχα και συνταγολόγιο (ούτε που ξέρω που είναι τώρα).Ερχόμαστε στο σήμερα: Πρέπει να μαγειρεύω κάτι που να τρώει ένα 2 χρονο και ένα 4 χρονο – όχι πικάντικα, όχι αλάτια, όχι τηγανιτά, 3 φορές την εβδομάδα κρέας, λαχανικά με κάθε γεύμα σχεδόν κλπ. (ο σύντροφος τρώει ο,τι βρει κυριολεκτικά, δεν έχει θέμα, δεν απαιτεί καν φαγητό και όταν μαγειρεύει κάνει ό,τι πιο απλό μπορει). Θα ήθελα όμως να μαγειρεύω και με όρεξη, να αρέσει και σε εμένα. Να φτιάξω ένα ντρέσινγκ για τη σαλάτα, έστω, μια συνταγή, κάτι. Έλα που δεν μου βγαίνει. ΒΑΡΙΕΜΑΙ!!!!. Βαριέμαι ακόμα και νερό στη κατσαρόλα να βάλω. Τα αυγά τα τρώμε μόνο βραστά πλέον, νερόβραστα λαχανικά, σούπες που τα πετάω όλα μέσα να τελειώνουμε, αλλά από γεύση 0. Αν δεν είχαμε τα παιδιά θα τρώγαμε δημητριακά με γάλα, γιαούρτια, σαλάτες και ψωμοτύρια κάθε μέρα και καθόλου δεν θα μας ένοιαζε. Καμιά ιδέα να μου ξανα έρθει το μικρόβιο του μαγειρέματος;
Πολύ το ζήλεψα το προζύμι σου. Θα ήθελα και εγώ να έχω την συνέπεια και την πειθαρχία που απαιτεί το ψωμί για να είναι όπως πρέπει. Μην σκας τόσο για το συνταγολόγιο σου, οι συνταγές για κάθε είδος ψωμιού είναι άφθονες, τα βιβλία αμέτρητα και τις βρίσκεις μέχρι και δωρεάν πολύ εύκολα στο διαδίκτυο. Όταν σου ξαναέρθει η όρεξη δεν θα κολλήσεις στη συνταγή, είμαι σίγουρη.
Είναι αναμενόμενη η βαρεμάρα σου. Αν και δεν έχω παιδιά, μπορώ να καταλάβω τι ενέργεια απαιτούν και κυρίως μπορώ να δω πως η αγάπη για μαγειρική και δημιουργία μπορεί να μετατραπεί σε διεκπαιρεωτική διαδικασία. Πιο πολύ μου έκρουσε το καμπανάκι πως δεν ενδιαφέρει εσένα και τον σύντροφο σου πλέον να τρώτε νόστιμο φαγητό, παρά πως βαριέσαι να μαγειρεύεις.
Η τροφή που καταναλώνουμε είναι είναι μέρος της καθημερινής φροντίδας που προσφέρουμε στον εαυτό μας, όποτε μήπως έχετε ξεχάσει λίγο με το τρέξιμο να φροντίζετε και εσάς, πέραν από τα παιδιά σας;
Δύο τρόπους μπορώ να σκεφτώ για να σε ψήσω να ξαναμπείς με όρεξη στην κουζίνα.
Ο ένας είναι να ξεκινήσεις με απλές αλλά δημιουργικές συνταγές που ναι μεν να τηρούν το διαιτολόγιο των παιδιών σας, αλλά να μην είναι ένα βαρετό κοτοπουλάκι με βραστή πατάτα, έτσι ώστε να αρέσουν και σε εσάς.
Παιδιά, αλήθεια διορθώστε με αν κάνω λάθος, ίσως να είναι από απλή άγνοια αυτό που λέω, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει αφού βγάλουν δόντια τα παιδιά και μπορούν να τρώνε κανονικό φαγητό, να τρώνε μόνο βραστά και ψητά. Δεν λέω να δώσεις στο δίχρονο κόκορα κοκκινιστό με παπαρδέλες αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν γίνεται να κανείς το κόκορα για εσένα και τον άντρα σου και μετά μέσα στη σάλτσα να βάλεις λίγο νερό ώστε να γίνει πιο ελαφρύ, να βράσεις λίγο αστεράκι ή τραχανά και να βάλεις μέσα λίγο ξεψαχνισμένο κοκοράκι; Ή γιατί να μην ψιλοκόψεις τις παπαρδέλες και να βάλεις μέσα το κοκοράκι χωρίς πολλές σάλτσες ;
Δεν μπορεί το παιδί να φάει noodles με λαχανικά και κοτόπουλο όπως τρώνε τα παιδιά της ηλικίας του στην Ασία; Βελουτέ σούπες; Φαλάφελ, χούμους, κανελόνια; Καταλαβαίνεις που το πάω. Αντιλαμβάνομαι πως ένα δίχρονο δεν πρέπει να φάει πολύ βούτυρο και κρέμα γάλακτος όπως απαιτεί μια βελουτέ σούπα, αλλά μπορείς να την φτιάξεις κανονικά και πριν τα προσθέσεις να κρατήσεις στην άκρη λίγο για τα παιδιά και να έχεις με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια.
Όσον αφορά το αλάτι τι να πω; Τόσο κακό είναι να τρώνε τα παιδιά λίγο αλάτι; Δε λέω να τρώει κάθε μέρες παστές σαρδέλες και λακέρδα, αλλά γιατί πρέπει να είναι εντελώς ανάλατα; Αν αυτή είναι η οδηγία του γιατρού που εμπιστεύεσαι τότε μπορείς να προσθέτεις καρυκεύματα και αλάτι στο τέλος στις δικές σας μερίδες.
Φοβάμαι μήπως με λιντσάρετε στα σχόλια, αλλά για να σας προλάβω συζήτησα εκτενώς με τους γονείς μου για το τι έτρωγα εγώ από τα δύο μου έτη και μετά και η απάντηση τους ήταν απόλυτα λακωνική. Ό,τι και εκείνοι. Βέβαια τα λαχανικά δεν έλειπαν ποτέ από το τραπέζι και τα φρούτα ήταν κομμάτι της καθημερινής διατροφής όλων, όποτε δεν μπορώ να δω που είναι η δυσκολία να μαγειρεύεις δημιουργικά φαγητά για όλη την οικογένεια; Επίσης, θα πρότεινα να μαγειρεύεις μαζί με τον άντρα και τα παιδιά σου όποτε έχετε ευκαιρία για να γίνει η μαγειρική ένα κομμάτι επικοινωνίας.
Ο δεύτερος τρόπος που πιάνει πάντα με μένα και τις περιόδους μουργελίασης μου, είναι οι εκπομπές μαγειρικής. Ω, ναι. Δοκίμασε να δεις γεύματα που είναι έτοιμα σε 15´ή 30´ και αυτά που απαιτούν μόνο ένα σκεύος. Όταν αρχίσουν να σου τρέχουν τα σάλια δεν θα φουντώσει κάτι μέσα σου λες; Τα φαγητά φούρνου θα σε σώσουν. Εγώ όταν βαριέμαι φτιάχνω μέχρι και μακαρονάδες και πιλάφια στο φούρνο ακόμα και όταν έχω καλεσμένους. Με ελάχιστη προσπάθεια μπορούν να βγουν υπέροχα. Κάνε τα ψώνια του σούπερ μάρκετ ντελίβερι, βάζε καμία μερίδα φαγητό στην κατάψυξη για ώρα ανάγκης, άσε το πλύσιμο των πιάτων για τον σύντροφο, γενικά πάρε βοήθεια για αυτά που συνοδεύουν την μαγειρική διαδικασία και πιστεύω σιγά σιγά θα σου έρθει ξανά η όρεξη. Ξεκίνα με τα απλά και όλα θα γίνουν.
Για εύκολες συνταγές τσέκαρε και το προφίλ μου στο Ιnstagram και αν χρειάζεσαι παραπάνω βοήθεια στείλε μου μήνυμα.
1
8Tα σχόλια είναι προσβάσιμα μόνο στα μέλη της Womanlandia. Για να γίνετε μέλος, πατήστε εδώ.
