αγαπητή Μαρίνα, σε ερώτηση για τα φαγητά των διακοπών είχες αναφέρει κοκκινιστή ρεβυθάδα στο φούρνο…θα μπορούσες να μας γράψεις αναλυτική συνταγή? ευχαριστώ πολύ<3

Η ρεβυθάδα συναντιέται στην Ελλάδα σε αρκετές παραλλαγές, ανάλογα πάντα με τον τόπο στον οποίο μαγειρεύεται.

Έχω όμως μια μεγάλη αδυναμία στην κοκκινιστή της εκδοχή και χαίρομαι πολύ που θα μοιραστώ μαζί σου τη συνταγή που με έκανε όχι μόνο να φάω, αλλά να λατρέψω τα ρεβύθια στα 28 μου.

Μέχρι τότε δεν ήθελα ούτε να τα βλέπω, ούτε να τα μυρίζω, ούτε να τα τρώω.

Όταν όμως ένα καλοκαίρι στην Αμοργό, στον παράξενο οικισμό του Ασφοντιλίτη, αντίκρισα τα κοκκινιστά ρεβύθια της κυρίας Σοφίας κάτι μέσα μου, μου είπε, πως δεν πρέπει να πω όχι σε αυτή τη ρεβυθάδα. Έτσι και έγινε. Η μερίδα με τα τέλεια μελωμένα ρεβύθια έφτασε περήφανα στο τραπέζι μας. Τα κρεμμύδια ήταν μαύρα στην όψη, από το αργό, τέλειο καραμέλωμα τους, η κανέλα μοσχομύρισε τον τόπο όλο και ο τοματοπελτές είχε κάνει μια σαλτσούλα όνειρο. Η μία μερίδα έγιναν λίαν συντόμως δύο και φυσικά δεν άντεξα. Ρώτησα την κυρία Σοφία πως τα φτιάχνει για να πάρω πεσκέσι την συνταγή της μαζί μου. Με περίσσια πρόθεση και ταπεραμέντο, μου την έδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπήρχαν φυσικά ζύγια και αναλογίες, το χέρι της μετά από τόσα χρόνια πάει μόνο του. Μόνο τα υλικά. «Θα τα καταφέρω» είπα. Θα την φτιάχνω συνέχεια μέχρι να πηγαίνει και το δικό μου χέρι μόνο του.

Την θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να μου λέει, πως μια φορά, τα ρεβύθια της δεν έβραζαν με τίποτα ενώ τα είχε στον ξυλόφουρνο της ώρες ατέλειωτες. «Κάποιος μου τα μάτιασε» είπε συνωμοτικά χαμηλώνοντας τη φωνή της και αποφάσισε πως δεν υπάρχει άλλη λύση από το να βάλει ένα μικρό κομμάτι τίμιου σταυρού μέσα στη γάστρα, για να ξορκίσει το κακό το μάτι. «Μόνο τότε έβρασαν» μου είπε.

Θρήσκα δεν είμαι, στο μάτι δεν πιστεύω, δηλώνω και είμαι άθεη, αλλά δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι αναπολώντας τα λόγια της, πόση παραπάνω άραγε προσήλωση μπορεί να δείξει ένας άνθρωπος στο φαγητό του; Πόσο θέλει να πετύχει αυτό που φτιάχνουν η καρδιά και τα χέρια του όταν θυσιάζει κάτι που ίδιος θεωρεί τόσο πολύτιμο; Όταν λέω πως το φαγητό είναι συναίσθημα αυτό ακριβώς εννοώ. Η κυρία Σοφία θεωρούσε τα ρεβύθια της ιερά και ήταν διατεθειμένη να θυσιάσει ακόμη και ένα κομμάτι από τον τίμιο σταυρό της για να βγουν νόστιμα. Το ίδιο ξύλο που κρατούσε για να ξορκίζει το κακό και να κρατάει ασφαλή την ίδια και την οικογένεια της, το ίδιο έβαζε και στο φαΐ της για να βγει νόστιμο. Έτσι βλέπω και εγώ το φαγητό και ας είμαι άθεη. Όταν τα χέρια μου πιάνουνε φαΐ, όσο απλό και ταπεινό και αν είναι, θέλουν να του δώσουνε ζωή. Θέλουν να τιμήσουν τα υλικά και να εξυμνήσουν την ιερότητα τους. Το φαγητό για μένα είναι πολύτιμο, και θέλω να το τιμάω ακριβώς όπως η Κυρία Σοφία. Με τον δικό μου τρόπο.

Τα υλικά είναι λίγα και πρέπει να είναι καλά.

Ή μάλλον επειδή είναι λίγα, πρέπει να είναι άριστα. Βρες καλής ποιότητας ελληνικά ρεβύθια, προμηθεύσου έναν κυκλαδίτικο τοματοπελτέ, μοσχομυριστή κανέλα και ωραία σφιχτά κρεμμύδια και μετά δεν θες πολλά. Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, λίγη υπομονή και αγάπη. Τι άλλο να ζητήσει μια ρεβυθάδα για να βγει κούκλα;

Υλικά για 4-6 μερίδες 

500 γραμμάρια ρεβύθια νέας εσοδείας μουλιασμένα από το προηγούμενο βράδυ

2 μεγάλα κρεμμύδια κομμένα σε φλίδες

100 ml ελαιόλαδο

2 φύλλα δάφνης

2 κουταλιές της σούπας πελτέ τομάτας 50-70 γραμμάρια

1,5 λίτρο νερό, κατά προτίμηση εμφιαλωμένο

1 κουτάλια της σούπας αλάτι

1-2 ξυλάκια κανέλας

Πιπέρι

Εκτέλεση

Βάζουμε στη γάστρα μας όλα τα υλικά μαζί εκτός, από το αλάτι, και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί ο πελτές. Τα βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 140 βαθμούς για 4-5 ώρες. Στα μισά του χρόνου τσεκάρουμε, και αν χρειάζεται, προσθέτουμε λίγο ακόμα νερό. Μόλις μαλακώσουν προσθέτουμε το αλάτι και μαγειρεύουμε να 10´ ακόμα.

Είναι από τα φαγητά που χρειάζονται ξεκούραση, όποτε όταν είναι έτοιμο αφήστε το να «κάτσει» τουλάχιστον μισή ώρα.

Tip

Αν έχετε παλιά πήλινη αγυάλωτη γάστρα, βάλτε την κάτω από την βρύση με την λιγότερη δυνατή ροή νερού για μία ώρα. Αφήστε δηλαδή να τρέχει η βρύση σταγόνα σταγόνα για να βραχεί όλο το σκεύος αργά. Αυτό βοηθάει στο να απορροφήσουν οι πόροι του σκεύους την απαραίτητη υγρασία, ώστε να μην «πιει» γρήγορα μέσα στο φούρνο τα υγρά του φαγητού

Ακολούθησε τη Μαρίνα στο instagram!

2

12

Error happened.