Πόσο βαριά τελικά είναι η λέξη αγάπη και γιατί να μην τη λέμε άμα δεν την εννοούμε; Αυτής της λογικής έχω υπάρξει αλλά πρόσφατα αναθεώρησα σκεπτόμενη ως εξής. Τα άτομα που λένε μη λες σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς, με το “εννοείς” αναφέρονται σε χίλια δυο άλλα πράγματα όπως ας πούμε η εμπιστοσύνη, η αφοσίωση, η φροντίδα και το μαζί για πάντα. Αυτά όλα όμως αρχικά εκφράζονται με δική τους λέξη και δική τους ερμηνεία όμως δεν συνεπάγονται το ένα το άλλο. Πχ αγαπάω και μάλιστα πάρα πολύ την μάνα μου, αλλά δεν την εμπιστεύομαι 100% ούτε θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να τη φροντίσω ανά πάσα στιγμή. Εμπιστεύομαι το γιατρό μου, αλλά δεν τον αγαπώ. Όσο για το για πάντα, το μόνο πράγμα που είναι για πάντα είναι ο θάνατος και γι’ αυτό το ζήτημα συγκεκριμένα πολλές θρησκείες έχουν αντίθετη άποψη. Ο μόνος τρόπος να αγαπήσεις έναν άνθρωπο με όλο σου το είναι προϋποθέτει ότι τον γνωρίζεις 100%- αδύνατο, καθώς ούτε ο ίδιος ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του σε αυτό το βαθμό και επιπλέον, αν αυτό το επιχείρημα δεν αρκεί να δώσω ένα ακόμα, η απόλυτη γνώση απαιτεί μηδενική μεταβολή στο σύστημα, πράγμα επίσης αδύνατο καθώς και τα δύο μέλη αλλάζουν με το χρόνο θέλοντας και μη. Ας αρκεστούμε λοιπόν στον ορισμό της αγάπης ως εκείνο το ζεστό συναίσθημα που μας προκαλεί ένα πρόσωπο για το οποίο αισθανόμαστε συναισθηματική εγγύτητα.Για μένα είναι αρκετό τελικά αυτό. Εσύ τι πιστεύεις;

Την απάντηση σε αυτή την ερώτηση έδωσε η φίλη της Womanlandia, Καυτή Πατάτα:

Πριν καιρό ήμουν απελπισμένη να κάνω μια συγκεκριμένη γυναίκα να με αγαπήσει. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ένας άνθρωπος που κατάφερε με τόση ευκολία να με αγγίξει τόσο βαθιά γινόταν να μην με αγαπάει. Κάθε της προτίμηση για άλλες γυναίκες τη βίωνα σαν προσωπική απόρριψη, κι όσο ξεμάκραινε, το κενό της γέμιζαν όλα όσα εγώ ήθελα να δω σε εκείνη. Για μήνες ζούσα μέσα στη μιζέρια, την έβλεπα όπου πήγαινα, την αναγνώριζα πίσω από κάθε λέξη, την έβρισκα σε κάθε ιστορία που μου διηγούνταν άγνωστοι σε πάρτι, η σκέψη μου εμμονικά γυρνούσε σε εκείνη λες και ήταν καταφύγιο, πράγμα οξύμωρο, γιατί η σκέψη της με πλήγωνε εξαιρετικά πολύ. Χωρίς να μπορώ να την πλησιάσω διαφορετικά, την έψαχνα παντού, για να με αγγίξει ξανά, όπως κανείς δεν είχε κάνει ως τότε. Εκείνο τον καιρό, για μένα το άγγιγμα, σωματικό και μη, σήμαινε αυτόματα αγάπη, κι εγώ είχα ανάγκη να αγαπηθώ από κάποια που μπορεί να με καταλάβει. Καταλαβαίνω σήμαινε για μένα αγγίζω.  Κάποια στιγμή, σε μία από της άπειρες φορές που είχα βυθιστεί στον μικρόκοσμο που είχα χτίσει με τα απομεινάρια της, ένα κόσμο γεμάτο σκόρπιες λέξεις από τις οποίες προσπαθούσα να βγάλω το σωστό νόημα, πάνω σε έναν ακόμη παροξυσμικό πυρετό, έκανα την εξής σκέψη: δεν πρόκειται να με αγαπήσει ποτέ όπως εγώ θα ήθελα.

Δεν ξέρω αν αυτή η σκέψη είναι ορθή, δεν μπορώ να την επιβεβαιώσω, ίσως προέκυψε από την ανάγκη του οργανισμού μου να αποκτήσει ένα -οποιοδήποτε- closure για να ηρεμήσει, αλλά έπιασε, μετά από αυτή τη σκέψη, το μυαλό μου απελευθερώθηκε από εκείνη. Πρόκειται όμως για μια σκέψη αναπάντεχα διδακτική.  Η αγάπη είναι μια γλώσσα. Δεν μιλάνε όλοι οι άνθρωποι την ίδια γλώσσα, κάποιοι είναι πιο εύγλωττοι και κάποιοι όχι. Κάποιοι ονομάζουν αγάπη τον έρωτα, κάποιοι τον ενθουσιασμό, κάποιοι την απόλυτη αφοσίωση, κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι αγαπούν όταν ζηλεύουν, κάποιοι όχι, η αγάπη μετουσιώνεται μέσα από άλλες έννοιες, γι’ αυτό και δεν είναι ίδια ακόμη και για ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει μέσα στο ίδιο σπίτι, γιατί παρά την καθολική αποδοχή της, είναι συναίσθημα ιδιαιτέρως προσωπικό, το βλέπεις και μόνη σου μέσα από το πώς βιώνεις την αγάπη σου για τη μαμά σου. Ακόμη και η δική σου γλώσσα μπορεί να διαφοροποιηθεί με τα χρόνια, κάποια πράγματα, κάποιες λέξεις, χειρονομίες ή καταστάσεις επανανοηματοδοτούνται μέσα από τις εμπειρίες και μέσα από την αξία που εσύ τους δίνεις, και αυτό με τη σειρά του διαφοροποιεί την αγάπη που νιώθεις για τους ανθρώπους γύρω σου.  Το να είναι η αγάπη ενός άλλου ανθρώπου προς εσένα μια ξένη γλώσσα δεν είναι βέβαια από μόνο του κακό, δεν υποδηλώνει απαραίτητα ασυμβατότητα, όπως εγώ πίστεψα για εμένα και το αντικείμενο του πόθου μου. Η γλώσσα μαθαίνεται, επικοινωνείται, δε χρειάζεται να σου ταιριάζει, αλλά είναι κάτι που, αν το θελήσεις, μπορεί να καλλιεργηθεί, ώστε να καταλαβαίνουν οι άλλοι τι πραγματικά εννοούμε όταν λέμε ότι τους αγαπάμε, και να μπορούν να επιλέξουν αν αυτού του είδους η αγάπη είναι για εκείνους αποδεκτή.  Πάντως, πιστεύω ότι καλύτερα να μη χρησιμοποιούμε οποιαδήποτε λέξη δεν εννοούμε γενικά. Θα έλεγες σε κάποιον ότι τον μισείς, ας πούμε, ενώ δεν το εννοείς;

12

11

Error happened.