Αγαπητή Λένα,
φίλος αγαπημένος με ρωτάει τι να πάρει για το παιδί μου (ενός έτους, δεν το είχε δει λόγω κορονοιου), δε χρειάζεται τίποτα του λέω. Όχι μου λέει θα του πάρω κάτι τουλάχιστον να το θέλεις, να του πάρω ένα τραμπολίνο; Είσαι τρελός;του αποκρινομαι, σιγα μή δώσεις τόσα λεφτά, οκ λέω παρτου ένα ζευγάρι παπούτσια τώρα που άρχισε να περπατά.
Δεν τα πήρε ποτέ. Δεν ανέφερε ποτέ τίποτα σχετικά. Έκτοτε σε ανήψια και βαφτιστικά ένα σκασμό λεφτά.
Obviously δεν είναι το δώρο αλλά ξενέρωσα φουλ. Αν δεν έλεγε τίποτα πιο πιθανό να μη με ένοιαζε καν.
Ερώτηση 1: είμαι επιφανειακή ίσως που ξενέρωσα;
Ερώτηση 2: υπάρχει δικαιολογία για τέτοια καφριλα;
Υγ1: δεν τον βλέπω συχνά γιατί μένει σε άλλη πόλη. Δεν έχουμε πολύ τριβή γενικά.
Υγ2: μπορεί να ξενέρωσα αλλά φυσικά ακόμα τον αγαπώ σαν αδελφό!

Κοίτα, έπρεπε να πεις ναι για το τραμπολίνο. Το είχε δει, το ήξερε, θα το μπουμπούναγε. Παπούτσια; Τι νούμερο, τι υλικό, τι χρώμα, ανοιχτά, κλειστά, τι παπούτσια έχεις ήδη, αν δεν έχει και δικά του παιδιά, άστα να πάνε, δεν ξέρει καν σε τι χρειάζονται.

Η δικαιολογία είναι ότι το ξέχασε, σου κάνει; Ξενέρωσε αν θέλεις, αλλά ρε παιδί μου, μένει σε άλλη πόλη, δεν τον βλέπεις συχνά, και μετράς τι έχει πάρει στα ανίψια του και τα βαφτιστήρια του; Το ίδιο είναι;

Γιατί κάνετε έτσι με τα δώρα σήμερα; Πολύ με στενοχωρείτε. Αν τον αγαπάς σαν αδελφό, όπως λες, του έχεις πάρει δώρο ποτέ που αντιστοιχεί σε αυτή την αγάπη; Μην είμαστε μικροαστοί ρε παιδιά, όχι εδώ μέσα. Κρίμα είναι.

15

12

4

7

1

Error happened.