Αγαπητή μου Λένα, αρχικά θέλω να σε συγχαρώ για το νέο σου εγχείρημα και να ευχηθώ ολόψυχα όλο αυτό να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο και να συμβάλει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση όλων των αναγνωστριών. Είσαι πηγή έμπνευσης για όλες μας!
Σε διαβάζω πολλά χρόνια και επειδή εκτιμώ πολύ τη γνώμη σου, θα ήθελα τα φώτα σου για ένα θέμα, στο οποίο αισθάνομαι ότι έχω χάσει την αντικειμενικότητά μου και την κρίση μου: Αφορά τις σχέσεις μου με τη γυναίκα του αδερφού μου. Θα προσπαθήσω να σου δώσω μια πιο σαφή εικόνα.
Από την αρχή της γνωριμίας μας, είχα διαπιστώσει ότι δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και αξίες και είχα κρατήσει τις αποστάσεις μου. Γενικώς, ήταν από τις κοπέλες που δεν εργάζονταν από επιλογή, αλλά ταυτόχρονα είχε απαιτήσεις για πολλά ρούχα, καλή ζωή και ωραία έπιπλα, χωρίς η ίδια να συμβάλει οικονομικά. Επίσης, είχε κάποιες απόψεις, που εμένα μου φαίνονταν παλιομοδίτικες, όπως πχ πριν συγκατοικήσουν με τον αδερφό μου, που του ζήτησε δαχτυλίδι και γνωριμία με τους γονείς κ.α. Λόγω του ότι δεν ταιριάζαμε σαν άνθρωποι, αλλά και μιας περίεργης αίσθησης που δεν μπορώ να σου εξηγήσω αλλά με έκανε να μην αισθάνομαι άνετα κοντά της, ομολογώ ότι δεν ήθελα να έχω πολλά πολλά μαζί της, χωρίς όμως ποτέ να έχω φανεί αγενής. Απλά κρατούσα τις αποστάσεις μου.
Μετά το γάμο τους με τον αδερφό μου και με τον καιρό, αισθάνθηκα ότι οι σχέσεις μας ήταν καλύτερες, χωρίς ωστόσο να μπορώ να τις χαρακτηρίσω φιλικές ή πολύ ζεστές. ¨Ήταν κάτι παραπάνω από τυπικές και από την πλευρά μου, θεωρούσα ότι μπορούσα να της μιλήσω πχ για τα γκομενικά μου ή για τη δουλειά μου κτλ, δηλ για κάποια ανώδυνα θέματα, χωρίς να θέλω να της ανοίξω την ψυχή μου, όπως κάνω με τις φίλες μου. Αργότερα γεννήθηκε και το ανιψάκι μου, οπότε σε αυτό το πλαίσιο, βρισκόμασταν όχι πολύ συχνά, αλλά τουλάχιστον με καλή διάθεση, όπως τουλάχιστον θεωρούσα εγώ. Πάντα, ωστόσο, υπήρχαν περιστατικά που μου επιβεβαιώναν ότι δεν ταιριάζουμε. Πχ πίεση στον αδερφό μου να της δίνει χρήματα για ρούχα, μανικιούρ κλπ, ακόμα και θέματα για την ανατροφή του παιδιού (έχει φτάσει 4 και κοιμάται με τη μητέρα του σε άλλο δωμάτιο από τον αδερφό μου), στα οποία προφανώς δεν μου πέφτει λόγος και σίγουρα κακώς τα γνώριζα, αλλά όπως και να έχει μου δημιουργούσαν αρνητική εικόνα για εκείνη.
Η μεγάλη ρήξη μεταξύ μας ήρθε πριν από 2 χρόνια, όταν ζήτησε από τον αδερφό μου να μου μεταφέρει ότι την αντιγράφω, επειδή είχα αγοράσει ένα παλτό παρόμοιο, με ένα που είχε και εκείνη και που της είχα μάλιστα πει ότι μου άρεσε (δεν είχα φανταστεί ότι θα την πείραζε ) και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια (από αυτά που φοράμε όλοι). Έπεσα από τα σύννεφα και η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ήρεμη αντίδραση, φώναζα στον αδερφό μου και είχα μεγάλη ταραχή και εκνευρισμό. Φυσικά, αναγνωρίζω ότι κακώς ο αδερφός μου μου τα μετέφερε όλα αυτά και έχει μερίδιο ευθύνης . Ωστόσο, με αφορμή αυτό το περιστατικό ξεκίνησε μια περίοδος, κατά την οποία σε οικογενειακές εκδηλώσεις επιδεικτικά δεν μου μίλαγε (την χαιρετούσαμε με το αγόρι μου και απευθυνόταν μόνο σε εκείνον), με κοίταζε με πολλή σκληρότητα, λες και της είχα κάνει κάποιο μεγάλο κακό και γενικά είχε μια στάση πολύ προσβλητική. Είπε ότι είμαι το κακέκτυπό της, ότι τη ζηλεύω και δεν μπορεί να χαρεί τα ρούχα της κ.α τέτοια.
Ομολογώ ότι κ εγώ είχα πολύ θυμό όλη εκείνη την περίοδο, δεν ξέρω γιατί, αλλά γενικώς όλα αυτά μου έβγαλαν πολύ έντονη αντίδραση. Προσπάθησα με μηνύματα να το λύσουμε, χωρίς αποτέλεσμα και δυστυχώς ειπώθηκαν και από τις 2 πλευρές πράγματα από θυμό και γινάτι. Πάντως, όταν της ζήτησα να μου πει αν ποτέ την έχω προσβάλει με κάποια συμπεριφορά μου και όχι με ρούχα και παπούτσια, δεν έλαβα απάντηση συγκεκριμένη, παρά μόνο ότι έκανε πολλά χρόνια υπομονή , χωρίς να μου προσάπτει κάτι συγκεκριμένο, πέρα από τα ρούχα.
Όπως φαντάζεται, Λένα μου, μετά από όλα αυτά, δεν ήθελα να τη βλέπω στα μάτια μου, μου επιβεβαίωσε όλους τους ενδοιασμούς και τις αμφιβολίες που είχα για εκείνη με το χειρότερο τρόπο. Ακόμα ψάχνω να βρω τις αιτίες, με έχει βασανίσει πολύ τι πήγε τόσο λάθος. Αυτό στο οποίο καταλήγω, χωρίς να είμαι σίγουρη και φυσικά χωρίς να είμαι αντικειμενική, είναι ότι την ενοχλούν οι διαφορετικές επιλογές ζωής που έχω κάνει, ότι δηλ εγώ σπούδασα, εργάζομαι με καλές αποδοχές, νοικιάζω μόνη μου σπίτι, κάνω τα ταξίδια μου, τις αγορές μου και ό,τι επιθυμώ, χωρίς να εξαρτώμαι οικονομικά, έχω το αγόρι μου, τις φίλες μου και γενικά ζω διαφορετικά. Ίσως δηλ να βλέπει σε εμένα πράγματα που θα ήθελε να έχει κάνει, αλλά δεν κατάφερε και με βλέπει ανταγωνιστικά; Αλήθεια, δεν ξέρω αν είναι αυτό ή κάτι άλλο.
Παρόλα αυτά και στο όνομα της καλής σχέσης που ήθελα να έχω με τον αδερφό μου και κυρίως με την ανιψιά μου, ξεκινήσαμε να ξαναβρισκόμαστε (στην αρχή μόνο εγώ της μίλαγα , εκείνη με τον καιρό). Μετακόμισα για επαγγελματικούς λόγους εκτός Αθηνών και κάπως βελτιώθηκαν τα πράγματα, χωρίς όμως ποτέ εγώ να αισθάνομαι ασφαλής απέναντί της, είχα πάντα την αίσθηση ότι θα δεχτώ από το πουθενά επίθεση.
Λόγω όλων όσων σου περιέγραψα και πολλών άλλων που δεν χωράνε σε ένα γράμμα και αφορούν και λόγια αντίστοιχου περιεχομένου και προς την μητέρα μου, έχει τύχει σε συζητήσεις με την μητέρα μου να τη σχολιάζουμε. Λένα, δεν νιώθω καθόλου περήφανη για αυτό, αλλά ήταν στο πλαίσιο ιδιωτικής συζήτησης με τη μητέρα μου, στην ίδια τη νύφη μου δεν λέω τπτ άλλο πέρα από τα τυπικά και για το παιδί, προσπαθώντας να περιορίσω οποιαδήποτε πιθανότητα για παρεξήγηση. Μιλώντας λοιπόν με την μητέρα μου μια μέρα τηλεφωνικά, μπήκα στο ινστα και είδα ότι η νύφη μου είχε ανεβάσει μια φώτο στην οποία φορούσε ένα καπέλο καλοκαιρινο μεσ’ το χειμώνα, και το σχολίασα αυτό κάνοντας screenshot τη φώτο και στέλνοντας τη στη μητέρα μου να τη δει. Το ξέρω ότι ήταν τελείως περιττό και ανόητο, αλλά όταν ένας άνθρωπος σε έχει υποτιμήσει τόσο πολύ για το τι φοράς, ε θα σχολιάσεις και εσύ κάτι στην εμφάνισή του.
Το θέμα είναι ότι η μητέρα μου, αργότερα και σε ανύποπτο χρόνο, είχε δώσει το κινητό της στη νύφη μου για να δει κάποιες φωτογραφίες από ένα ταξίδι και η νύφη μου έπεσε πάνω στη φώτο από το ίνστα. Να πω ότι η μητέρα μου έπαιζε με το παιδί και η νύφη μου είχε μόνη της το κινητο και μετά από πολλή ώρα εμφανίστηκε με τη φώτο, ζητώντας εξηγήσεις. Η ίδια είπε ότι είχε κολλήσει το κινητό και τυχαία πήγε πιο κάτω, ωστόσο η φώτο είχε σταλεί 2 μήνες πριν και μεσολαβούσαν πολλές άλλες. Θεωρώ ότι έψαξε το κινητό της μητέρας μου, αλλά δεν μπορώ να είμαι και σίγουρη.
Το θέμα είναι ότι μετά από αυτό το περιστατικό επανήλθε η παγωμάρα και μάλιστα η ίδια αισθάνεται δικαιωμένη για όσα είπε στο παρελθόν, ενώ η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά με τα σχόλια κλπ ξεκίνησαν , αφού είχε προηγηθεί η δική της επίθεση. Λένα , ξέρω ότι δεν μπορούμε να έχουμε καλές σχέσεις με τη νύφη μου. Εγώ προσωπικά τη θεωρώ τοξικό και ανταγωνιστικό άτομο και θέλω να περιβάλλομαι από ανθρώπους που με κάνουν να γίνομαι καλύτερη και όχι χειρότερη.
Στο παρελθόν, όταν προσπάθησα να της μιλήσω, ένιωθα ότι μιλούσαμε άλλη γλώσσα και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Υπήρχε πολύς θυμός και ένταση. Θέλω να προστατέψω τον εαυτό μου και την ηρεμία μου και να μην έχω επαφές με το συγκεκριμένο άτομο.
Όμως, υπάρχει και ο αδερφός μου και η ανιψιά μου. Πώς θα μπορώ να είμαι ενεργό μέρος της ζωής τους;
Ο αδερφός μου δεν παίρνει θέση σε όλο αυτό, τώρα τα έχει βάλει και μαζί μου, λέγοντας ότι δεν περίμενε κάτι τέτοιο από εμένα, ότι δεν θα χωρίσει εξαιτίας μου (δεν ζήτησα ποτέ κάτι τέτοιο) κτλ. Από την άλλη πρότεινε να κάνουμε όλοι μαζί Πάσχα, πράγμα που μου φαίνεται εντελώς αδύνατο στην παρούσα φάση. Πώς μπορεί να λυθεί όλο αυτό ; Τι μου προτείνεις να κάνω; Θεωρώ ότι χρειαζόμαστε χρόνο, αλλά αν κανείς δεν κάνει το πρώτο βήμα (δεν νιώθω ότι θέλω πάλι εγώ να το κάνω), πώς μπορούν οι σχέσεις να αποκατασταθουν ή έστω να γίνουν τυπικές; Δεν μου αρέσει να αισθάνομαι έτσι. Συγγνώμη για το σεντόνι.

Αγαπητή φίλη, δεν ξέρω πώς θα λυθεί όλο αυτό, και δεν ξέρω αν λύνεται.

Μπορώ να σου πω όμως ποια υποψιάζομαι ότι είναι η πηγή της έντασης και όχι, δεν είναι ότι σε ζηλεύει.

Πάντα αυτή την εξήγηση ακούω όταν κάποιος δεν τα πάει καλά με κάποιον άλλον. Ο μόνος λόγος για να σε αντιπαθήσει κάποια είναι ότι είσαι καλύτερη;

Είναι μάλλον το προφανές: ότι ποτέ δεν την αποδέχτηκες ως μέρος της οικογένειας, και την υποτιμάς συστηματικά.

Τη θεωρείς χαζούλα, αμόρφωτη, κατωτέρου επιπέδου, που της αρέσουν τα λούσα ενώ η ίδια δεν δουλεύει.

Λες ότι η τυπική σου συμπεριφορά δεν έγινε αντιληπτή; Ότι δεν κατάλαβε γιατί την υποτιμάς; Ότι δεν κατάλαβε τι σκέφτεσαι γι’αυτή;

Όταν μπήκε σε καινούρια οικογένεια, αυτή ήταν – και αυτή είναι – το αδύναμο μέλος. Οι ισχυρές γυναίκες είσαστε εσύ με τη μάνα σου. Δεν την δεχτήκατε ποτέ. Γι’αυτό είπε ότι «έκανε υπομονή». Και αυτό που φανταζόταν, ότι την κοροϊδεύετε πίσω από την πλάτη της, επιβεβαιώθηκε.

Αυτά που κατάφερες (η δουλειά σου, τα ταξίδια σου, οι φίλες σου) είναι αυτά που ήθελες να έχεις. Αυτά που κατάφερε η ίδια, είναι προφανώς, αυτά που ήθελε η ίδια να έχει: ένα δαχτυλίδι, αρραβώνα, συγκατοίκηση, γάμο, παιδί. Δεν είσαι καλύτερη, ούτε πιο κουλ επειδή πας ταξίδια κι αυτή όχι. Από πού συμπεραίνεις ότι κι αυτή θέλει ταξίδια αλλά δεν μπορεί να πάει; Γιατί να μην είναι χαρούμενη με αυτό που επέλεξε και με αυτό που έχει, που στο κάτω κάτω είναι ο αδερφός σου;

Αυτά που λες που επιβεβαίωναν ότι «δεν ταιριάζετε» ήταν θέματα που δεν σε αφορούν καθόλου, θέματα που έχουν να κάνουν με τη σχέση της με τον αδερφό σου. Ο αδερφός σου είπε ποτέ ότι πιέστηκε να της δώσει λεφτά για ρούχα και για νύχια; Επίσης τι προτείνεις, να μην φοράει ρούχα και να μην κάνει μανικιούρ, αφού δεν δουλεύει; Αναρωτήθηκες αν ο αδερφός σου την πήρε επειδή του άρεσε όπως ήταν, με τα ρούχα και τα νύχια της; Και ότι κοιμάται σε άλλο δωμάτιο, είναι κάτι που δυσαρεστεί τον αδερφό σου (και να τον δυσαρεστούσε, τι θα μπορούσες να κάνεις) ή είναι κάτι που ξέμεινε από τότε που ήταν μωρό το μωρό, και ο αδερφός σου κοιμόταν μόνος του πασάς ενώ αυτή ξενυχτούσε κάθε βράδυ; Τώρα το παιδί κοιμάται καλά; Ή ξενυχτάει πάλι μόνη της;

Μπορεί να μην ζήτησες ποτέ να χωρίσει, αλλά όσο δεν την αποδεχόσουν, δυσκόλευες πολύ τη ζωή του.

Αυτό που δεν έχεις σκεφτεί ως τώρα νομίζω, είναι ότι ΔΕΝ χρειάζεται να ταιριάζετε. ΔΕΝ έχει σημασία αν θα γινόσασταν φίλες αν δεν υπήρχε ο αδερφός σου. Δεν έχει καμία σημασία αν επικροτείς τις επιλογές της ή όχι. Αν τις επικροτεί ο αδερφός σου, θα έπρεπε να φτάνει και να περισσεύει. Δεν δίνεις μια έγκριση που δεν θα έπρεπε να θεωρείς ότι είναι δικαίωμά σου να ασκήσεις ως κάτοχος εξουσίας. Δεν την παντρεύτηκες εσύ, ο αδερφός σου την παντρεύτηκε. Η επιλογή του αδερφού σου δεν δείχνει τι γυναίκα είσαι εσύ, ή τι οικογένεια έχετε, ή όπως τα έχεις μπλέξει στο μυαλό σου. Δεν χρωστάει να επιλέξει μια που σου αρέσει κι εσένα. Δεν υπήρξε ποτέ λόγος να «κρατήσεις τις αποστάσεις σου» επειδή δεν σου άρεσαν οι επιλογές της, Μπορούσες να είσαι θερμή, υποστηρικτική και ευγενική, χωρίς να ανοίγεις την ψυχή σου, και χωρίς να την εγκρίνεις, μόνο και μόνο επειδή έτσι θα στήριζες τον αδερφό σου και τις δικές του επιλογές.

Ξέρεις τι θα είχε πραγματικά νόημα; Να της ζητήσεις συγνώμη που δεν την αποδέχτηκες ποτέ ως μέλος της οικογένειάς σας.

57

32

7

14

1

1

1

Error happened.