Αγαπητή Λένα γεια σου! Θέλω να πω τον πόνο μου και να ζητήσω τα φώτα σου. Πριν τον κοβιντ το καλοκαίρι γνώρισα έναν άντρα με τον οποίο τα αισθήματα ήταν αμοιβαία και δυνατά εξ αρχής. Ο τύπος αυτός το καλοκαίρι που τον γνώρισα είχε έρθει Ελλάδα για τις διακοπές του όπου έμεινε καιρό ,ενώ είναι κάτοικος εξωτερικού. Δεν ήμουν ποτέ φαν των σχέσεων εξ αποστάσεων αλλά με τον συγκεκριμένο βγήκε και βγαίνει αβίαστα και πολύ όμορφα. Τον γνώρισα , περάσαμε μαζί το καλοκαίρι , έφυγε , πηγαινοερχόμασταν ο ένας στη χώρα του άλλου για κάνα χρόνο και μετά ξεκίνησε και ο κόβιντ. Ουσιαστικά είμαστε 3 χρόνια μαζί όπου τον 1χρόνο βλεπόμασταν πολύ συχνά αφού με αεροπλάνο είναι πολύ κοντά και τους άλλους 2 χρόνους δυστυχώς πιο αραιά λόγο του ιού και λόγο των αεροπορικών που δεν λειτουργούσαν. Γιορτές, καλοκαίρια κλπ τα έχουμε περάσει μαζί , έχουμε κοινό πλάνο να μείνουμε μαζί αλλά ο ιός μας χάλασε τα σχέδια οπότε προς το παρόν ακόμα ψάχνομαι για το πως θα πάω σε εκείνον. Ο πόνος μου είναι πως σε αυτά τα 3 χρόνια ο περίγυρός μου πετάει σχόλια και ειδικά οι γονείς μου που με τους οποίους μένω μαζί , τα οποία έχω κουραστεί να ακούω. Για τους γονείς νιώθω πως υπάρχει εξ αρχής μια υποτίμηση προς την επιλογή μου. Δεν με νοιάζει αν συμφωνούν , μεγάλη κοπέλα είμαι (28 χρονών) αλλά έχω κουραστεί να το ακούω και να με βάζουν στον τοίχο. Εξ αρχής μου έλεγαν πως δεν είναι σχέση αυτό , πως δεν τον ζεις τον άλλον έτσι και το αγαπημένο μου , πως με κοροιδεύει και αλλα πολλά. Δεν ρωτάνε ποτέ για τον φίλο μου και δεν το λέω επειδή θέλω να ρωτάνε , το αναφέρω γιατί βλέπω τη διαφορά που σε παλιότερη σχέση μου ρωτούσαν “τι κάνει ο τάδε” ενώ στον τωρινό απλά πετάνε χολή. Για τους φίλους/γνωτούς έχω διάφορους που όταν στις αρχές ανακοίνωσα τη φάση μου , υπήρξαν αντιδράσεις σοκ και σχόλια τύπου “πως μπορείς” που επαναλαμβάνονταν κάθε φορά που βγαίναμε. Ακολουθούσαν και άλλα σχόλια όπως πως αντέχω να μην κάνω σεξ , αν τον εμπιστεύομαι πως δεν με κερατώνει , πως οι σχέσεις αυτές δεν κρατάνε , συγκεκριμένα μου κάνανε παράπονα μερικοί που στις γιορτές έφευγα εκτός χώρας και δεν ακολουθούσα στις εξόδους τους και διάφορα αλλά σχόλια που δεν τα θυμάμαι τώρα γιατί πάντα λέγονται με πρόσχημα της πλάκας (πχ παει μας ξέχασε αυτή , ολο χάνεσαι , τις αεροπορικες τις εχεις κανει χρυσες) αλλά εμένα με φέρνουν σε άσχημη θέση. Επίσης μου λέγανε τακτικά πως θα παρατήσω τη χώρα μου για έναν γκόμενο αγνοώντας πως εγώ πάντα ήθελα να ζήσω στο εξωτερικό , κάτι που είχα εκφράσει πολλές φορές στο παρελθόν. Νιώθω πως ο καθένας κάνει τις προβολές του πάνω μου και λέει πράγματα χωρίς να σκεφτούν αν ενοχλούν , οι φίλες μου για παράδειγμα ειδικά στις αρχές μου έλεγαν συχνά να προσέχω και κάποια στιγμή έκανα μπαμ και τους είπα πως δεν μπορώ να με αντιμετωπίζουν λες και είμαι μωρό και δεν ξέρω που μπλέκω. Ειδικά στο θέμα απιστίας με είχαν κουράσει οι κρυφο-υπόνοιες πως θα απατηθώ λες και από κοντά δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο . Ευτυχώς το έκοψαν. Γενικά από τότε που τα έφτιαξα με αυτόν τον άνθρωπο είναι να σαν μπήκα σε νέο κύκλο ζωής και είδα πλευρές ανθρώπων που δεν είχα ξαναδεί , πλευρές που δεν θέλω να έχω γύρω μου. Εχω βαρεθεί να λέω πως αυτά που λένε με ενοχλούν και στη συνέχεια να με αντιμετωπίζουν “έλα πως κάνεις έτσι , για το καλό σου τα λέμε”. Με τους γονείς μου δυστυχώς αυτό δεν γίνεται και όσες φορές τους έχω μιλήσει για τον τρόπο τους απλά με γράφουν και αρχίζουν το gaslight πως “θα το βρω μπροστά μου” (τη λάθος επιλογή). Διάφορους φίλους τους έχω κόψει σχεδόν ή έστω τους βλέπω αραιά γιατί κάνανε τα σχόλια που ανέφερα τα οποία ξεπερνούσαν να όρια της πλάκας. Τα άτομα που έχω κρατήσει γύρω μου είναι εντάξει αλλά εμένα μου έχει μείνει αυτή η πίκρα και η αίσθηση πως η “επίθεση” θα έρθει από εκεί που δεν το περιμένω. Κάθε φορά που θα αναφερθώ στον φίλο μου νιώθω στον αέρα γενικά μια υποτίμηση και δεν πιστεύω πως είναι ιδέα μου επειδή έχω τη μύγα. Θεωρώ πως οι φίλες μου αν και έχουν κόψει τις περίεργες αντιδράσεις επειδή με ενοχλούσαν , συνεχίζουν να θεωρούν πως η σχέση εξ απόστασης είναι υποδεέστερη σε σχέση με τις δια ζώσης. Έχουν και όλες σχέσεις και νιώθω πως με ξεχωρίζουν. Θα ήθελα ιδανικά να γίνω πιο “τσαμπουκάς” και να μην επηρεάζομαι από τέτοια σχόλια. Το ξέρω πως το τι πιστεύουν εκείνες για το τι κάνω εγώ δεν είναι η απόλυτη αλήθεια , αλλά με απασχολεί τι γνώμη έχουν οι φίλοι μου. Στο θέμα μετακόμισης στο εξωτερικό ήταν πάντα οι συγκεκριμένες μαζί μου και με ενθάρρυναν όπως και τώρα , απλά μου έχει μείνει η πίκρα. Νιώθω αμήχανα να το ξανασυζητήσω μαζί τους , έχει περάσει και καιρός και υποτίθεται τα έχουμε βρει. Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο και ελπίζω να έβγαλες άκρη. Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου ως προς το πως να διαχειριστώ τα κακεντρεχή σχόλια των γονιών μου και την πίκρα που μου έχει μείνει από τις φίλες μου. Όσο για τους άλλους που τον έκοψα , στεναχωριέμαι και μου έχει στοιχίσει αλλά εφόσον συνέχιζαν τα σχόλια ενώ με ενοχλούσαν , δεν βρήκα άλλη λύση.
-Μαριλένα

Όταν δεν επηρεάζεσαι από σχόλια που αμφισβητούν τις αποφάσεις σου που είναι προσωπικές και δεν αφορούν άλλους, δεν είσαι τσαμπουκάς, είσαι αναίσθητος, κι αυτό δεν είναι καλό. Τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι κάτι κακό, δεν είναι αδυναμία, δεν είναι κάτι που πρέπει να καταπολεμήσεις σαν αρρώστια. Είναι το τρόπος που έχει το μυαλό σου για να σε προειδοποιήσει να δράσεις, να λάβεις τα μέτρα σου, να απομακρυνθείς. Η δυσφορία που νιώθεις όχι μόνο δεν είναι προσωπική σου αποτυχία, αλλά η επιτυχία του μυαλού σου να δρα και να σε προστατεύει.

Αυτό που πιάνεις αδιόρατα στον αέρα κατά πάσα πιθανότητα ισχύει, και λέω κατά πάσα πιθανότητα γιατί υπάρχει περίπτωση το μυαλό μας να μην μπορεί να πιάσει τα σωστά σήματα επειδή έχει λάθος ρυθμίσεις από παλιότερα, πχ αν μου έλεγες ότι όλοι οι κοντινοί σου πάντα ήθελαν το κακό σου επειδή σε ζηλεύουν, δεν θα έλεγα το ίδιο. Και τώρα μπορεί να κάνεις λάθος, αλλά δε νομίζω, γιατί δεν είναι κάτι που έχεις βγάλει από το μυαλό σου, και αυτό που πιστεύουν είναι κάτι που κυκλοφορεί πάρα πολύ ως αντίληψη, ότι η σχέση από απόσταση δεν είναι κανονική σχέση, ότι είναι υποκατάστατο, ότι σημαίνει κέρατο, και τα λοιπά. Έχει μείνει από τα χρόνια που οι Έλληνες, πολίτες μικρής χώρας, δεν ταξίδευαν, δεν μετανάστευαν, δεν κυκλοφορούσαν ιδιαίτερα. Η αντίληψη για το θέμα, είναι αυτό: περιορισμένη. Πολύ περιορισμένη, ιδωμένη μέσα από πολύ στενές συνθήκες. Σε μεγάλες χώρες, σε πολύ μεγάλες χώρες, αυτά είναι τρομερά συνηθισμένα.

Ακόμα και σε μεγάλες χώρες βέβαια, υπάρχουν προκαταλήψεις για το θέμα, αλλά τι είναι οι προκαταλήψεις; Είναι αδυναμία κατανόησης της ευρύτητας της ανθρώπινης κατάστασης. Καταλαβαίνουμε μέχρι ένα σημείο, και ό,τι δεν ξέρουμε, το βγάζουμε σκάρτο. Εσύ τυχαίνει να έχεις διευρύνει την εμπειρία σου, έχεις δει παρακάτω. Γι’αυτό και η διαφορά σας τώρα.

Δεν τις δικαιολογώ, βέβαια, ούτε αυτές, ούτε κανέναν, γιατί οι ιστορίες των άλλων είναι για να διευρύνουμε τον ορίζοντά μας, όχι για να κάνουμε τα όρια μας ακόμα πιο δύσκαμπτα, επιμένοντας σε αυτά που ξέρουμε.

Ρωτάς κάτι που δεν απαντιέται από άλλους όμως, που είναι «πώς να το διαχειριστώ». Αν σου πω «κάνε αυτό», θα το κάνεις; Και αν το κάνεις μια φορά, θα γίνει κάτι; Η γενικότερη σου στάση είναι κάτι που δεν συμβαίνει με οδηγίες άλλων.

Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι ό,τι κάνεις, δεν θα είναι για να μην πιστεύουν αυτά που πιστεύουν, ούτε για να μη νιώθεις δυσάρεστα. Θα είναι για να είσαι εσύ πιο άνετα, για να είσαι πιο χαρούμενη και πιο ισορροπημένη. Πιο άνετα, όχι άνετα, θα χρειάζεται να είσαι σε εγρήγορση, γιατί όπως είπαμε, τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι άχρηστα ή ενοχλητικά συναισθήματα, έχουν λόγο που υπάρχουν.

Αυτό που πετυχαίνει, και ίσως είναι το μόνο που πετυχαίνει, γιατί είναι το μόνο που μπορείς να ελέγξεις, είναι η απόσταση που θα κρατήσεις απέναντι στον καθέναν. Το άλλο που πετυχαίνει με την έννοια ότι δεν τρώγεσαι, είναι η εξωτερίκευση των συναισθημάτων σου. Όχι για να σε καταλάβουν, αλλά για να ξαλαφρώσεις. Σε τελική γραμμή πάντως, είναι η ζωή σου και δεν χρειάζεσαι έγκριση από κανέναν. Αν διαφωνούν με αυτό, εσύ διαφωνείς με άλλα που κάνουν, φαντάζομαι. Μπορείτε να συνυπάρχετε χωρίς να καταλαβαινόσαστε σε όλα τα θέματα.

Μόνο πρόσεχε μην φτάσεις σε σημείο να κάνεις πράγματα που δεν θα έκανες, προσπαθώντας να αποδείξεις κάτι σε όλους αυτούς.

24

5

Error happened.