Αγαπητή Λένα,

Συγχαρητήρια για το καινούριο σαιτ και ευχαριστώ που υπάρχετε. Θέλω να σε ρωτήσω ποια είναι η γνώμη σου για τους άντρες που λένε πως οι γυναίκες είμαστε ανώτερα όντα και οι άντρες ανίκανοι στο συναισθηματικό και σε άλλους τομείς. Με τους φίλους μου συζητάμε πολύ συχνά για το φεμινισμό και την πατριαρχία. Ένας φίλος μου επιμένει στην άποψή του πως οι γυναίκες είμαστε ανώτερα όντα. Τα επιχειρήματα ποικίλουν. Ξεκινά από το όλο το σύμπαν λειτουργεί με κύκλους, πχ οι πλανήτες γυρίζουν γύρω από τη γη και οι εποχές κάνουν κύκλους, έτσι και το γυναικείο σώμα κάνει κύκλους και άρα είναι πιο κοντά στο σύμπαν και τη φύση, ενώ το αντρικό είναι γραμμικό όσον αφορά τις ορμονικές διακυμάνσεις και άρα απομακρυσμένο από τις δυνάμεις τις φύσης. Τα ωάρια είναι πολύτιμα και το σπέρμα φτηνό, και η φύση είναι γυναίκα, Μητέρα. Πάει μετά στο ότι είμαστε συναισθηματικά πιο εξελιγμένες και πιο ικανές να δώσουμε αγάπη, πιο διορατικές. Πως ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν οι γυναίκες ήταν στην εξουσία εξασκώντας την με γυναικείο τρόπο, και όχι μιμούμενες τα πατριαρχικά μοντέλα άσκησης εξουσίας. Όλα αυτά λέει τα διάβασε στα βιβλία του Τομ Ρόμπινς.

Άλλος φίλος μου, γνωστός μου περισσότερο, τα ίδια: οι γυναίκες είμαστε ανώτερα όντα και οι άντρες άχρηστοι.

Τις προάλλες στο δρόμο έπιασα κουβέντα με έναν άστεγο που άρχισε ένα λογύδριο σχετικά με το ότι οι άντρες είναι άχρηστοι και οι γυναίκες θεία όντα, στα οποία όλη η ανθρωπότητα οφείλει να είναι ευγνώμων.

Ο πρώτος φίλος που περιγράφω είμαι πεπεισμένη πως σιχαίνεται την πατριαρχία, πως έχει καταπιεστεί και ο ίδιος πολύ από αυτήν, και βλέπω πως το δουλέυει πολύ μέσα στο κεφάλι του να απεμπλακεί από τα στερεότυπα της τοξικής αρρενωπότητας με τα οποία έχει μεγαλώσει. Θέλω να πω, εμπιστεύομαι πως έχει καλές προθέσεις και γενικά αισθάνομαι ασφαλής μαζί του, αλλιώς δε θα κάναμε και παρέα. Ωστόσο, όταν ακούω όλα αυτά για ανωτερότητα γυναικών αισθάνομαι ασφυξία: δε θέλω να είμαι ανώτερη, θέλω απλά ίσα δικαιώματα. Να μη ζω σε έναν κόσμο που μπορεί να ξυπνήσω μια μέρα και να έχει αλλάξει ο νόμος και να έχει απαγορευτεί η έκτρωση. Να με παίρνουν στα σοβαρά σε μια συνέλευση στη δουλειά. Να μπορώ να είμαι γλυκιά, σκύλα, ήσυχη ή θορυβώδης όποτε και όσο γουστάρω, χωρίς αυτές οι συμπεριφορές μου να καθορίζουν το ‘πόσο γυναίκα είμαι’.

Επίσης, νιώθω πως με το να βγάζουν οι άντρες τους εαυτούς τους ανίκανους τους δίνουν ένα μεγάλο ακαταλόγιστο για κάθε σκατένια τους συμπεριφορά: αφού ούτως ή άλλως είμαστε ανίκανοι, ως τέτοιοι θα συμπεριφερόμαστε. Επίσης, αυτό με τα ωάρια και το σπέρμα μου φαίνεται παραπλανητικό. Τι πάει να πει πολύτιμο ωάριο. Αν δεν υπήρχε το σπέρμα, άχρηστο θα ήταν. Μόνο σαν ομάδα θα λειτουργήσουν, χρειάζονται το ένα το άλλο αν είναι να γίνει γονιμοποίηση. Τέλος, αυτό με τη γυναικεία εξουσία με βγάζει έξω από τα ρούχα μου. Προσωπικά πιστεύω πως η συγκέντρωση εξουσίας σε μια ομοιογενή ομάδα είναι επικίνδυνη. Σε όποιον και να δώσεις πολλή εξουσία θα αλλοιωθεί και θα γίνει καταπιεστής, ακόμη και αν ήταν κάποτε καταπιεσμένος. Η εξουσία κατ’ εμέ πρέπει να μοιράζεται σε μια ποικιλία ανθρώπων, αντιπροσωπευτική της κοινωνίας. Γυναίκες, άντρες και όλα τα φύλα μαζί, θεωρώ πρέπει να είμαστε ομάδα.

Τέλοσπάντων, όλα αυτά του τα λέγαμε εγώ και μια φίλη μου, έπαιζε και μια ζαλούρα από κοκτέιλ και έγινε ωραία συζήτηση. Καταλήξαμε στο ότι αυτός τα διάβασε από έναν άντρα και τα λέει, ενώ έχει απέναντί του δυο γυναίκες να του λένε την εμπειρία τους και σιώπησε και είπε οκ, σας ακούω.

Σκέφτομαι μήπως έπρεπε να το πάρω σαν φεμινιστική νίκη, το ότι μας βλέπουν κάποιοι άντρες σαν ανώτερα όντα. Αλλά δε μου βγαίνει καθόλου. Θέλω να είμαστε συνοδοιπόροι. Κάνω κάπου λάθος πιστεύεις; Είναι ηττοπάθεια η στάση μου;

Αυτό που λέει ο φίλος σου λέγεται στα γραμματιζούμενα benevolent sexism, αλλά με λόγια του λιμανιού λέγονται κλασικές σεξιστικές παπαριές.

Όλα όσα λέει παρουσιάζουν μια ιδανική γυναίκα με πολύ συγκεκριμένες ιδιότητες, που είναι οι γνωστοί παραδοσιακοί ρόλοι της μητέρας γης που γεννάει, είναι τρυφερή και φροντίζει, είναι εγκεφαλική και διορατική, και όλα όσα μας έχουν κάνει να είμαστε παθητικές, υπάκουες και αμίλητες.

Ο ρόλος που περιγράφει είναι ο σούπερ κλασικός Παρθενώνας της τροφού, που βάζει τους άλλους πάνω από τον εαυτό της, και κατά συνέπεια με αυταπάρνηση στέκεται ένα βήμα πίσω από τον άντρα που τα κάνει όλα λαμπόγυαλο, αφού αυτή είναι η δική του φύση.

Ο φίλος σου ως κλασικός σεξιστής καταφεύγει για άλλη μια φορά στο μεταφυσικό που είναι οι κύκλοι μέσα έξω και πάνω κάτω και οι κοχόνες του Καράμπελα, σε ένα συνονθύλευμα δοξασίας και ψευδοεπιστήμης, αφού ποτέ του δεν έχει στ’ αλήθεια αναρωτηθεί αν οι άντρες είναι όντως «ευθύγραμμοι», σα να μην έχουν καν ορμόνες, αλλά λειτουργούν με ψυχρή λογική σαν ρομπότ (οπότε εμείς πρέπει να τους φροντίζουμε με την ευαισθησία μας που μας τρέχει από τα μπατζάκια).

Κανένας χώρος για εμάς να θυμώσουμε, να βλάψουμε, να εγκαταλείψουμε, να είμαστε μοναχικές ή μόνες, να κοιτάμε τον εαυτό μας και να μην θέλουμε να φροντίσουμε κανέναν παρά τη γάτα μας, να πελαγώσουμε, να βάλουμε πρώτο τον εαυτό μας, να είμαστε υπολογίστριες ή σκέτο εγωίστριες, ή να κάνουμε απλό χαβαλέ ρε παιδί μου. Αν κάνουμε κάτι από όλα αυτά, σύμφωνα με τον φίλο σου και τις ηλίθιες του θεωρίες για το σύμπαν, δεν είμαστε γυναίκες, είμαστε κάτι τερατώδες.

Δεν αμφιβάλλω ότι ο φίλος σου έχει προβλήματα με τον ρόλο που του αναθέτει η πατριαρχία. Η λύση του όμως είναι να τα βάλει πάλι με τις γυναίκες, γιατί αυτό είναι το εύκολο. Αν υποφέρει από την τοξική αρρενωπότητα, όμως, να μην ζητάει φροντίδα και προδέρμ γιατί δεν είμαστε η μαμά του, ούτε σκοπεύουμε να γίνουμε. Δεν θέλουμε όλες τις ευθύνες του σύμπαντος επάνω μας, ευχαριστούμε πολύ, δεν θέλουμε να είμαστε ο εξισορροπητικός παράγοντας, όχι άλλο, καταλάβαμε την κοροϊδία, ξυπνήσαμε. Αν θέλει να βελτιώσει την δική του ζωή, να τα βάλει με τους κάγκουρες στα μηχανάκια που φωνάζουν «κ***άρα» στις περαστικές, να βάλει φρένο στους φίλους του όταν μιλάνε για gold diggers, να υψώσει ανάστημα και να υπερασπιστεί γκέι άντρες απέναντι στην ομοφοβία (όχι πηγαίνοντας στο πράιντ, αυτό είναι το εύκολο), να γίνει πολύ δυσάρεστος στις παρέες χαλώντας το φοβερό κέφι όταν πέφτουν τα αστεία για τις ξανθές, αλλά αυτά είναι δύσκολα, και τα αφήνει σε εμάς, να δαμάσουμε την βία με την τηλεπάθεια που μας χαρίζουν τα θηλυκά μας τσάκρα.

Αν δεν είναι σαφές, που νομίζω ότι είναι, μου άναψε τα λαμπάκια ο φίλος. Δεν είναι φεμινιστική νίκη, δυστυχώς, είναι η ίδια πλευρά του ίδιου νομίσματος. Τουλάχιστον λέει «σας ακούω», αλλά δεν ξέρω πώς να το πάρω, ακούει, αλλά τι καταλαβαίνει;

73

13

6

Error happened.