Αγαπητη Λενα,

Μενω με το συντροφο μου εξωτερικο. Ο συντροφος μου λογω κοβιντ μπορει να εργαζεται 20 μερες το μηνα απο οποια χωρα θελει. Εγω αντιθετως δε μπορω να κανω τηλεργασια εκ της φυσης του επαγγελματος μου και ως εκ τουτου υπηρξα απο τις ατυχες στον κοβιντ, σε αντιθεση με ολους γυρω μου που πηγαινανε στην Ελλαδα με τηλεργασια.

Ο συντροφος μου λοιπον ειναι 20 μερες ΚΑΘΕ μηνα στην Ελλαδα. Εγω μενω πισω. Δηλαδη συνολικα καταληγουμε να μενουμε μαζι μονο 10 μερες το μηνα, και μαλιστα καθημερινες που δουλευουμε και οι δυο παρα πολλες ωρες.

Δεν εχει καποια σoβαρη δικαιολογια να πηγαινει συνεχεια στην Ελλαδα (πχ αναγκη γονεων ή αλλο επειγον θεμα). Παει απλα για να δει τις φιλαρες του και γιατι προφανως περναει καλυτερα εκει απο ο,τι μαζι μου. Μαλιστα μου λεει ευθαρσως πως καθε μερα ευχεται να συνεχιστει αυτο το καθεστως.

Του εχω πει πολλες φορες πως με πληγωνει που φευγει συνεχεια και μου λεει πως πραγματικα με λατρευει αλλα εχει αναγκη να πηγαινει σ αυτη τη φαση της ζωης του. Και πως οι 10 μερες που περναμε μαζι γ αυτον ειναι καταπληκτικες και πως με εχει πρωτη προτεραιοτητα (!). Στην Ελλαδα οταν πηγαινει μιλαμε ελαχιστα, μεσω μηνυματων μονο ενω ειναι συνεχεια εξω με τις φιλαρες μετα τη δουλεια. Μολις ερχεται ειναι πολυ τρυφερος αλλα εμενα αυτη η συμπεριφορα δε μου αρεσει.

Μηπως ειμαι υπερβολικη και δικαιουται να εχει ο,τι πλανα θελει? Επειδη λεει οτι οταν τελειωσει ο κοβιντ δε θα ξαναεχει την ευκαιρια να το κανει αυτο και εχει δικιο. Επισης δεν του αρεσει καθολου η ζωη μας εδω (χωρα, παρεες, το σπιτι κλπ) οποτε ισως αυτο ειναι ενα ελαφρυντικο? Εσεις πώς την κρινετε αυτη τη συμπεριφορα?

Eπισης ζηλευω παρα πολυ που εγω δεν εχω αυτη τη δυνατοτητα, καθως μου λειπουν οι γονεις και φιλοι μου στην Ελλαδα και με τη συμπεριφορα του αυτη η μοναξια μου επιτεινεται οποτε ισως το βλεπω υπερβολικα το ολο θεμα. Σκεφτομαι ομως, οτι αν δικαιουνταν ολο το μηνα τηλεργασια, δε θα μεναμε καθολου μαζι και οτι και αυτες οι 10 μερες ειναι συγκυριακες επειδη υποχρεουται να ειναι εδω.

Εκεί που πιστεύω ότι τα έχω διαβάσει όλα, έρχεται ένα τέτοιο μήνυμα και μένω με το στόμα ανοιχτό.

Είμαι από τους ανθρώπους που σπάνια δεν έχω να πω κάτι (όπως πολύ καλά ξέρετε) αλλά πραγματικά, δεν ξέρω τι να πω.

Το γεγονός ότι ρωτάς υπό αυτές τις συνθήκες αν είσαι υπερβολική, μου ανατινάζει τον εγκέφαλο.

Για να καταλάβεις αν είσαι, σκέψου τι θα έλεγε ο περίγυρός σου αν έκανες εσύ αυτό που κάνει αυτός. Αν τον άφηνες μόνο του σε άλλη χώρα όχι για λόγους οικονομικούς ή άλλους, αλλά για να βγαίνεις με τις φίλες σου, είκοσι μέρες το μήνα. Ενώ ήξερες ότι νιώθει μοναξιά, απόρριψη, και ήθελε κι αυτός να είναι στην Ελλάδα με τις φιλάρες.

Και να μην του έδινες σημασία όταν ήσουν στην Ελλάδα.

Και να του έλεγες συνέχεια πόσο γουστάρεις αυτή την κατάσταση.

Σκέψου τι θα έλεγε αυτός, και τι θα έλεγαν όλοι όσοι σε ξέρουν. Τι θα έλεγαν για τον χαρακτήρα σου, για την ικανότητα σου να κρατήσεις σπίτι, και πόσο θα πέταγαν υπονοούμενα για κέρατα.

Ενώ τώρα, ούτε γάτα ούτε ζημιά, κι εσύ πλέκεις και στον αργαλειό όσο περιμένεις.

Τελικά, βρήκα κάτι να πω.

24

25

14

15

6

1

2

5

1

Error happened.