Aγαπητη Λενα,

Ο πρωην συντροφος απο περυσι ξεκινησε μια δυσεξηγητη συμπεριφορα, να τσακωνεται μαζι μου χωρις λογο, να με φερνει στα ορια μου, να μου παρουσιαζει ενα καρο προβληματα που δεν ηταν τοσο αντικειμενικα αλυτα, να μου λεει η σχεση εχει προβλημα, δε λειτουργει, δεν κανει ο ενας για τον αλλο, να μου ζηταει αποσταση, να μου λεει διαρκως να παραμεινω στην πολη καταγωγης μου γιατι εκει εχει καλυτερες δουλειες για μενα ενω εγω δεν εβρισκα εκει(!) και ενω σκοπευα να ερθω Αθηνα για να ειμαστε μαζι (μουντζωστε ελευθερα), και διαφορα αλλα χαριτωμενα και στο ενδιαμεσο να ορκιζεται πως με λατρευει μπερδευοντας με (σποιλερ, απο τυψεις επειδη με κερατωνε). Μαλιστα οταν ηρθα Αθηνα μεχρι και την προηγουμενη μερα μου ελεγε να το ξανασκεφτω και μου παρουσιαζε προβληματα για το σπιτι τα οποια ηξερε οτι εμενα θα με χαλουσαν πολυ (πολλες κατσαριδες) και ισως δεν ερχομουν (εχω πολυ μεγαλη φοβια). Οταν τον ρωτουσα ευθεως αν θελει να χωρισουμε, μου ελεγε ‘αν ηθελα θα στο ελεγα, ποιος θελει να χωρισει και δεν το κανει’, ενω ειχε αποφασισει ηδη το χωρισμο. Θυμαμαι οτι δεν καταλαβαινα τιποτα εκεινο τον καιρο, τιποτα δεν εβγαζε νοημα.

Οταν πηγα στην Αθηνα, ηταν συνεχεια στο κινητο και με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια και ρεμβαζε απο το παραθυρο διαρκως με το χαζοχαμογελο λες και ηταν ποιητης και ηθελε εμπνευση.

Σε εναν τριτο θα ηταν σαφες οτι υπηρχε κερατο. Σε μενα απο την τυφλη εμπιστοσυνη και αγαπη και αφελεια μαλλον, δεν ηταν καθολου.

Επειδη λοιπον εβλεπε οτι εγω δεν του κανω ευκολη τη ζωη χωριζοντας τον, μου παραδεχτηκε πως εχει ερωτευτει αλλη και πως με μενα του τελειωσε, οτι δεν τον καλυπτω και πως απο τη σχεση μας λειπει κατι (το σεξ και ο ενθουσιασμος). Πως δε μπορουσε να ελεγξει τα συναισθηματα του για κεινη γιατι ειναι πολυ ερωτευμενος μαζι της και υποφερει (αρχισε εκει και ενα κλαμα μεγατονων) και πως εχει σκοπο να κανουν κανονικη σχεση γιατι συνειδητοποιησε οτι γνωρισε τον ανθρωπο του. Φυσικα η σχεση υπηρχε ηδη μηνες πριν.

Ακομα και τοτε δεν ειπε ομως να χωρισουμε (!), ελεγε οτι αν ηθελε να χωρισει θα μου το ελεγε. Φυσικα ηθελε απλα να παρω εγω την ευθυνη και να μην το πει ο ιδιος, ανεξαρτητα που με ειχε φερει στα ορια μου. Και πραγματι αναγκαστηκα εγω να το πω δυο μερες μετα που η γκομενα του χτυπουσε κουδουνια στο σπιτι μας περιμενοντας τον για το ραντεβουδακι τους.

Συνεχισαμε να μενουμε μαζι για διαδικαστικους λογους για λιγους μηνες. Εκεινος ευτυχως ελειπε σχεδον συνεχως, αφου κοιμοταν σε κεινη.

Για να μη σας ζαλιζω κ αλλο, μεχρι και σημερα αρνειται οτι με κερατωνε απο περυσι. Δηλωνει οτι εδωσαν το πρωτο τους φιλι (τι γλυκοοο) τη μερα που χωρισαμε (!!), δηλαδη τη μερα που η γκομενα του βαρουσε τα κουδουνια για το ραντεβουδακι. Εγω ομως ξερω οτι ειχαν σχεση και πιο πριν και του το εχω πει αρκετες φορες, γιατι θελω να παραδεχτει οτι υπηρξε ανεντιμος και με κερατωνε ενω ελεγε οτι με αγαπαει και με αγκαλιαζε τα βραδια. Θελω για μενα να το παραδεχτει, αλλα συνεχιζει να λεει πως δεν ειχε κανει τιποτα μαζι της τοσους μηνες πριν το χωρισμο οπου φεροταν τρελα.

Εχω δικιο που θελω να μου παραδεχτει οτι ναι, με απατουσε μηνες πριν χωρισουμε? Οτι ερχοταν σπιτι μας εχοντας πηδηχτει πριν με αλλη? Νιωθω οτι δε θα υπαρξει closure αμα δε μου το παραδεχτει.

Εχω δικιο? Γιατι καποιος που φερθηκε ποταπα δεν παραδεχεται την ποταποσυνη του για να φερθει μια φορα με ειλικρινεια? Επισης τι ανθρωπο δειχνει οτι ελεγε συνειδητα ψεματα μηνες πριν χωρισουμε επισημα? Μου ελεγε οτι με λατρευει, ποσο του λειπω και διαφορα τετοια και κυριως οτι δε θα χωρισουμε, ενω ειχε καψουρευτει αλλη, θα μπορουσε να τα αποφυγει αυτα για να μη με μπερδευει και να μη νομιζω οτι απλα ειναι μια φαση του.

Δεν εχω δικιο να ειμαι θυμωμενη με το πώς χειριστηκε το ολο θεμα, περα απο το οτι ειναι ανθρωπινο να ερωτευτει αλλη που αυτο του το συγχωρω φυσικα? Τον αγαπουσα πολυ αυτο τον ανθρωπο και με πληγωνει που ακομη και τωρα δε μου λεει την πληρη αληθεια και αρα δε με σεβεται, παρολο που κανει τη ζωη που θελει και του ηρθαν ολα οπως ηθελε (η νεα του σχεση παει εξαιρετικα, πηραν και ζωακι, πανε ταξιδακια και συγκατοικουν ενω σε κοινο φιλο δηλωσε οτι ειναι πανευτυχης).

Έχεις δίκιο να νιώθεις όπως θέλεις να νιώθεις, δεν υπάρχει δίκιο κι άδικο στα συναισθήματα, μόνο στις πράξεις.

Κάνεις μια λάθος αναγωγή, όμως, και επιμένεις, και έχεις κολλήσει, και σε αυτό δεν έχει σημασία το δίκιο και το άδικο παρά μόνο τα κίνητρά σου για να φέρεσαι έτσι. Δεν σου λέει ψέματα επειδή «δεν σε σέβεται» (μπααα κόλλημα με τον σεβασμό) αλλά επειδή έτσι γλιτώνει βρίσιμο, και νιώθει καλύτερα με τον εαυτό του. Εσύ δεν υπάρχεις σε αυτή την απόφαση, τον εαυτό του προστατεύει, και πρέπει να σου πω ότι οι πετυχημένοι ψεύτες όχι μόνο πιστεύουν τα ψέματά τους, αλλά έχουν πειστεί ότι λέγοντας ψέματα, κάνουν καλό στον άλλον.

Η επιμονή σου το μόνο που καταφέρνει να κάνει είναι να κολλάς, να εξαρτάσαι από τις διαθέσεις του και να εξακολουθείς να του δίνεις εξουσία ενώ φανερά, βρίσκεται αλλού και δεν σκοπεύει να ασχοληθεί με την σωτηρία της ψυχής σου.

Όμως, βρε φίλη, σου έλεγε ότι η σχέση σας δεν προχωρά και έχει πρόβλημα και σου έλεγε να μην πας. Εντάξει, δεν σου πέρασε από το μυαλό το κέρατο, αλλά όταν σου λέει ο άλλος ότι η σχέση έχει πρόβλημα και δεν προχωράει και μην έρχεσαι, δεν σου περνάει από το μυαλό ότι θέλει να χωρίσει; Μόνο αν ερωτευτεί άλλη πείθεσαι ότι σου λέει να χωρίσετε; Τα άλλα δεν σου αρκούσαν;

7

13

3

1

Error happened.