Καλημέρα σας! Συγνώμη για το σεντόνι που θα ακολουθησει. Σας διαβάζω χρόνια , είστε όλοι απίθανοι. Αποφάσισα να σας γράψω γιατί πιστεύω πως μόνο εσείς δεν θα με πείτε υπερβολική και ας μην με ξέρετε. Το πρόβλημα το έχω με 2 φίλες τις οποίες σκέφτομαι να ξεκοψω. Για να το πάρω από την αρχη ,τις κοπέλες αυτές τις γνωρίζω από τη σχολή και τώρα είμαστε 25. Για την ιστορία , μεγάλωσα σε αρκετά επικριτική οικογένεια που με το παραμικρό μου ασκούσαν κριτική. Με τα χρόνια εγώ.εγινα ένα άτομο απολογιτικο που όταν κάποιος το μαλώνει μαζεύονται στην γωνία. Μέχρι τώρα στη ζωή μου συνάντησα φιλους και φλερτς που ήταν επικριτικοί τύποι , τους οποίους έμαθα να τους αποφευγω καθώς με έβαζαν στη γωνια και ένιωθα πως μου ξυπνούσαν το τραύμα που έχω. Πριν 5 μήνες έκοψα επαφές από ένα άτομο με το οποίο είχαμε γίνει φίλοι και ηταν υποψήφιο αμόρε , παιζόταν κάτι ερωτικό ξεκάθαρα αλλά δεν είχε γίνει κάποια ξεκάθαρη μπεσατη κίνηση καθως η συμπεριφορά του σιγά σιγά με αποξενώνει. Ο λόγος ήταν ότι με τον καιρό που τον γνώρισα καλύτερα είδα πως ηταν επικριτικός και με σταύρωνε για χαζές αφορμές. Με έφερνε σε σημείο να.απολογουμε και μετά εκνςυριζοταν που με τη στάση μου. Για μένα ήταν τοξικός και τον έκοψα. Όταν το εξήγησα στις φίλες.μου αυτό ,οι οποίες τον είχαν γνωρίσει και συμπαθήσει πολύ και δεν τους άρεσε. Τους είπα πως εμένα δεν μου αρέσουν οι επικριτικοί άνθρωποι και γενικα αλλά και ως ψυχοσύνθεση μου κάνουν κακό καθώς μου θυμίζουν τους γονείς μου. Είμαστε φίλες χρόνια και περίμενα να με καταλάβουν όχι να τονίσουν γιατί αυτό έγινε. Μου είπαν και οι 2 με έμμεσο τρόπο πως δεν γίνεται να μην μπορώ να δεχτώ καμία κριτική γιατί ειδικά στα επάγγελμα θα υποφέρω και τι θα κάνω , θα κόβω τα αφεντικά μου; Εξήγησα ξανά πως δεν είναι θέμα κριτικής αλλά ορίων που όταν βλέπω πως κάποια άτομα τα ξεπερνάνε και μπαίνω στο τρυπακι να νιώθω προσωπική επίθεση , καταλαβαίνω πως είναι καιρός να φεύγω. Στεναχωρήθηκα πολύ Λένα γιατί με είπαν υπερευαίσθητη και πως πρέπει να χτίσω άμυνες και τσαγανο. Το οποίο το ξερω πως ισχύει και ο πρώτος μου μισθός σκοπεύω να φύγει σε ψυχοθεραπεία , αλλά ξέρουν πολύ καλά τι έχω περάσει και περνάω ακόμα από τους γονείς μου και δεν μπορώ να δεχτώ πως μετά από τα σκηνικά με το αγόρι που τους περιέγραψαν , που ήταν και χοντρά (δεν μπορώ να σας τα γράψω.ολα.γιατι θα βγει τέρας το κείμενο) ,εκείνες είχαν να πουν “έλα μωρέ πω κάνεις έτσι” και πώς εγώ είμαι υπερευαίσθητη και όχι πως εκείνος ήταν γάιδαρος ενώ του άρεσαν κιολας. Κριτική δέχομαι σαν άτομο αλλά βρε Λένα , όταν ο άλλος το κάνει 1,2,3 φορές , έχω δικαίωμα να προστατεψω τον εαυτό μου. Με τις φίλες γενικά δεν εχω τέτοια βαιμπς και πίστευα πως επιτέλους βρήκα άτομα που δεν είναι έτοιμα να σε σταυρώσουν. Και τώρα νιώθω σαν να γκρεμίστηκε ο κόσμος μου. Τους είπα πως με ενόχλησε η στάση τους για τους λόγους που σας έγραψα και η απάντηση ήταν πως το λένε για το καλό μου και για το μέλλον μου χωρίς να ζητήσουν συγνώμη. Νιώθω δηλαδή σαν μου πέταξαν και αυτές το μπαλάκι και δεν ξέρω τι να κάνω τώρα. Έχω αρχίσει να ακούω τα καμπανάκια κινδύνου και για αυτές. Μαλλιασει η γλώσσα μου να εξηγώ γιατί έκοψα το αγόρι και τι με ενόχλησε σε αυτές και είναι σαν να μην άκουγαν . Δυσκολεύομαι να βάλω νερό στο κρασί μου και δεν ξέρω τι να κάνω μαζί τους γιατί ήδη τους μίλησα και νιώθω πως με απέρριψαν σιωπηλά. Το γνωρίζω πως χρειάζομαι ψυχοθεραπεία αλλά δεν πιστεύω πως είμαι τόσο υπερευαίσθητη σε βαθμό να βλέπω φαντάσματα όπως το παρουσίασαν. Γιατί αντέδρασαν έτσι; Πιστεύεις πως έχω κάπου άδικο ; Δεν θέλω να χάσω τις φίλες μου αλλά έχω φάει τόση ματαίωση με τα άτομα που έχω κόψει και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτή πλέον .

– Ναταλια

Νομίζω ότι θα έπρεπε να μας δώσεις παραδείγματα. Δεν έδωσες για να μην γίνει τέρας το κείμενο, αλλά τελικά δεν είναι έτσι κι αλλιώς μεγάλο το κείμενο; Θα έκαναν μεγάλη διαφορά άλλες δυο προτάσεις;

Για τις φίλες σου, βέβαια, τα καμπανάκια χτυπάνε έτσι κι αλλιώς. Ακόμα και αν είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητη λόγω οικογενειακής ιστορίας, η απάντηση δεν είναι «γίνε χοντρόπετση» (έχει όση αξία έχει το «μην αγχώνεσαι») ούτε «τι θα κάνεις με τα αφεντικά σου». Δεν βλέπω κατανόηση, δεν βλέπω τρυφερότητα, δεν βλέπω υποστήριξη. Μια κούραση βλέπω, και δεν μου αρέσει καθόλου. Επίσης, ταυτίζουν την κριτική με την επίκριση, που όχι, δεν είναι το ίδιο, και τις προσωπικές σχέσεις με τις επαγγελματικές, που όχι, δεν είναι το ίδιο, και ακόμα καλύτερα (χειρότερα) ρωτάνε αν θα κόψεις το αφεντικό αν δεν σου αρέσει. Είναι ερώτηση-παγίδα; Φυσικά και θα το κάνεις. Γιατί να κάθεσαι με ένα επικριτικό αφεντικό;

Καλώς σκοπεύεις να επεξεργαστείς το τραύμα σου γιατί άλλος τρόπος να συνεχίσεις τη ζωή σου ομαλά δεν υπάρχει. Μέσα από την θεραπεία θα καταλάβεις πού βρίσκεσαι σε σχέση και με τις φίλες σου, και βλέπεις.

5

6

1

Error happened.